Ο Βασίλης Βαφέας αντιμετωπίζει την ανδρική εμμηνόπαυση με ανατρεπτική διάθεση και πολύπλοκη αφήγηση, αν και η πιο γραμμική προσέγγισή του στον Έρωτα του Οδυσσέα πριν από 25 περίπου χρόνια είχε αποδώσει πολύ καλύτερα. Ο ήρωας χάνει τη δουλειά του, χωρίζει τη γυναίκα του και ρίχνεται με τα μούτρα, αλλά και με δεδομένη αμηχανία και έκπληξη, σε μια σειρά ερωτικών περιπετειών με οδηγό μια νέα γυναίκα. Στοιχεία αρχαίας ελληνικής δραματουργίας, ψυχανάλυσης, γαλλικού σινεμά, του ίδιου του σινεμά του Βαφέα αλλά και μιας λαϊκής ελαφράδας συνοδεύουν αυτή την Οδύσσεια, αλλά τα επεισόδια στην καινούργια ζωή του πρώην τακτοποιημένου μεσοαστού δεν στοιχίζονται πίσω από το ποθούμενο σουρεαλιστικό χιούμορ και δεν κολλάνε ποτέ σε μια ενιαία, πικρή, κωμική παραβολή. Πρόκειται μάλλον για μια ταινία προθέσεων με πολλές έξυπνες και αδύναμες σκηνές, που μοιάζουν να επαναλαμβάνονται και να εξαντλούνται, χωρίς να καταλήγουν σε κάτι ευφορικό ή απαισιόδοξο ή γλυκόξινο με φινίρισμα στη γεύση του.