Βρισκόμαστε στο 1941 και οι Εβραίοι της Ανατολικής Ευρώπης σφαγιάζονται κατά χιλιάδες. Καταφέρνοντας να ξεφύγουν από το θάνατο, τρία αδέλφια βρίσκουν καταφύγιο σε ένα πυκνό δάσος, στο οποίο έπαιζαν όταν ήταν παιδιά. Από εκεί ξεκινούν τον απελπισμένο τους αγώνα εναντίον των Ναζί. Ο Ντάνιελ Κρεγκ, ο Λιβ Σράιμπερ και ο Τζέιμι Μπελ ενσαρκώνουν τους αδελφούς Μπιέλσκι που μετατρέπουν έναν αγώνα επιβίωσης σε κάτι πολύ πιο σημαντικό: σε ένα τρόπο να εκδικηθούν για τους θανάτους των αγαπημένων τους ανθρώπων, σώζοντας χιλιάδες άλλους. Στην αρχή είναι το μόνο που μπορούν να κάνουν για να παραμείνουν ζωντανοί. Αλλά σταδιακά, καθώς οι φήμες για τις τολμηρές πράξεις τους εξαπλώνονται, αρχίζουν να προσελκύουν και άλλους γύρω τους -άντρες και γυναίκες, νέους και ηλικιωμένους- που διατίθενται να ρισκάρουν τα πάντα για λίγες στιγμές ελευθερίας. Ο Τούβια (Κρεγκ) είναι ένας απρόσιτος αρχηγός, του οποίου τις αποφάσεις αμφισβητεί ο αδερφός του Ζους (Σράιμπερ), που ανησυχεί ότι ο ιδεαλισμός του Τούβια θα τους παρασύρει όλους στην καταστροφή. Ο Άσαελ (Μπελ) είναι ο νεότερος - και βρίσκεται ανάμεσα στη διαμάχη που έχει ξεσπάσει ανάμεσα στους άλλους δύο αδερφούς. Καθώς πέφτει ο σκληρός χειμώνας, δουλεύουν μαζί για να οργανώσουν μία κοινότητα και να κρατήσουν την πίστη τους ζωντανή, όταν η ανθρωπιά γύρω τους δείχνει να έχει χαθεί.

Η ταινία βασίζεται σε πραγματική ιστορία και οι Εβραίοι που βρήκαν καταφύγιο στα δάση της Λευκορωσίας συμμάχησαν με τον Ερυθρό Στρατό, σε μια παράδοξη και αναγκαστική ανακωχή μετά από πολυετή έχθρα. Ο Έντουαρτ Ζούικ, ιμπρεσάριος των ταινιών που υπογράφει χωρίς υπογραφή, ξέρει να στήνει ευγενή θεάματα που στηρίζονται σε καλές, πραγματικές ή μη πηγές, χωρίς να ξέρει τι να κάνει για τις μετατρέψει σε ταινίες άξιες ενδιαφέροντος. Εδώ μιμείται τη Λίστα του Σίντλερ στο δάσος, με έναν εξαιρετικό οπερατέρ, τον Εντοάρτο Σέρα, ανάλογο μουσικό θέμα στο πιάνο από τον Τζέιμς Νιούτον Χάουαρντ και τον Τζόσουα Μπελ να αντικαθιστά τον Γιτζάκ Πέρλμαν στα σόλο του βιολιού, καθώς και μια κούρσα θανάτου των Εβραίων που αυτήν τη φορά δεν βασίζονται σε έναν «ξένο» αλλά σε τρία αδέλφια που δεν έχουν ανεπτυγμένη τη φυλετικο-θρησκευτική συνείδηση - έτσι και ο Όσκαρ Σίντλερ αντιλήφθηκε προς το τέλος της διαδρομής το καλό που είχε κάνει. Μέχρι εκεί οι παραλληλισμοί, γιατί είναι κρίμα να συγκρίνεται ίσως η πιο συγκινητική ταινία γύρω από το Ολοκαύτωμα και ίσως από τις συγκινητικές όλων των εποχών, με ένα αξιομνημόνευτο περιστατικό, που δεν μετουσιώνεται σε τίποτε παραπάνω από μια μακροσκελή εξιστόρηση επιβίωσης με εντυπωσιακές μάχες και ένα ενδιαφέρον ντεκόρ.