Ιστορίες από τα Lidl

Όταν τα Σάββατα σταματούν να είναι αγώνας δρόμου, γίνονται έξυπνες μικρές αποδράσεις.

Εκεί που ένα snack break αποκτά άλλη γεύση.

Με τα μεγάλα σχέδια και τις μικρές (απροσδόκητες) ανατροπές του.

Και έχει μόνο τα βασικά, δηλαδή περίπου τα πάντα.

Ό,τι δεν πετάς, γίνεται... ιστορία ή έστω, μια δροσερή σαλάτα.

Με εμπιστοσύνη στη γεύση, αλλά και τους ανθρώπους που μπορούν και παράγουν καθημερινά κάτι «φρέσκο» για τον κόσμο.

Όταν η πρώτη ύλη είναι τόσο αγνή που ενθαρρύνει τη δημιουργικότητα.

Για αυτή την πρώτη φορά χρειάζεσαι αξιόπιστους συμμάχους -από τον εξοπλισμό, ως τους ανθρώπους σου.

Εκεί που η απλή ζωή ξαναβρίσκει χώρο για να απλώσει τα κλαδιά της.

Το μέλλον, τελικά, δεν έρχεται από το μέλλον.

Μεγαλώνεις όταν αρχίζεις να κουβαλάς την άνοιξή σου παντού.

Γιατί είναι το μοναδικό τραπέζι του χρόνου που ανοίγει και ανοίγεται.

Κι ακόμη και αν δεν αλλάξει τον κόσμο, είναι σχεδόν σίγουρο πως (τουλάχιστον) θα προσπαθήσει.

Και κάποιες άλλες είναι σαν να μας διαλέγουν πίσω.

Συνταγές ευτυχίας για καλύτερα ξυπνήματα.

Δεν χρειάζεται να μάθουμε στον εαυτό μας να βιώνει τη χαρά, αλλά να του δίνουμε την άδεια να το κάνει που και που, αν όχι κάθε μέρα.

Όταν ένα dads group ενώνει τις δυνάμεις του και σώζει τη μέρα.

Το μαμαδίστικο vegan έχει τη δική του ιστορία, με απαραίτητα υλικά την αγάπη και τη φροντίδα.

New year, new me; Όχι πάλι.

Επόμενη στάση, κάθε νέα αρχή.

Και φέρνει πάντα το δικό του φως από τα παράθυρα.

Αλλάζει το κλίμα μέσα μας, αν δώσουμε λίγη παραπάνω, «καθημερινή» σημασία στο κλίμα έξω.

Κι ευτυχώς ακόμα υπάρχει.

Γιατί το φαγητό δεν είναι απλώς τροφή, αλλά ένας τρόπος να μαθαίνεις, να απολαμβάνεις και να είσαι.

Κάπου ανάμεσα σε δυσκολίες, ασυνήθιστα βήματα και ένα ανεξάντλητο θάρρος.

Πώς θα γίνει να παραταθεί λιγάκι το ωράριο στον παιδικό;

Ή μήπως χάνουμε πολύτιμο χρόνο απ’ όλα αυτά που μπορούμε να ζήσουμε;

Το καλοκαίρι φεύγει και έρχεται το φθινόπωρο. Φωτεινή ένδειξη για total reset.

Η θάλασσα που ηρεμεί τα πνεύματα. Ή και τα τσιτώνει.

Με συνταγή δροσερή και δοκιμασμένη.

Κάπου ανάμεσα σε φρεσκοφυτεμένα αμπέλια.

Οι ρουτίνες που δημιουργούμε για τον εαυτό μας κρύβουν την απόλαυση και τη δροσιά ενός εποχιακού φρούτου.

Είναι έξτρα απαιτητικό να είσαι γονιός, αλλά εκείνο που έχει την μεγαλύτερη αξία σε αυτόν τον «αγώνα» είναι η συμμετοχή.

Από κήπο σπιτικό με τις πιο γερές ρίζες.

Με σακούλες γεμάτες ως πάνω με Πάσχα.

Ανάσα ελευθερίας σε ψηλά ντεσιμπέλ.

Γιατί φέρνει τη λιτότητα της ελληνικής διατροφής στις μοντέρνες κουζίνες.

Για το γέλιο, το κλάμα και τα απλωμένα πόδια στο τραπεζάκι του σαλονιού

Είναι εκείνο το «γλυκό» σημείο με τις πρώτες, σοβαρές ευθύνες.

Η χιλιοειπωμένη φράση αντηχεί στους τοίχους κάθε σπιτιού.

Τότε το «μαζί» θριαμβεύει στο πανεπιστήμιο της ζωής.

Όνειρα εντός μηναίου προϋπολογισμού.

Ένα διήμερο ταξίδι στον χωρ(ι)ο – χρόνο.

Μια εκδρομή στον μινιμαλισμό του παρελθόντος.

Όταν όλος ο κόσμος μετράει αντίστροφα για τα γενέθλιά σου.

Καμιά φορά κι οι αναμνήσεις χρειάζονται update.

Το στόλισμα του σπιτιού τελικά δεν έχει ημερομηνία, αλλά ούτε και ηλικία.

Και εντελώς μέσα σε ένα πραγματικά καλό «ματσάρισμα».

Ναι, το διάλειμμα είναι «καθήκον» προς τον παραγωγικό εαυτό

Όταν μια αναχώρηση γεμίζει την αίθουσα αφίξεων.

Μια άτυπη έναρξη χρονιάς που αναζητά τη σταθερότητα.

Δεν είναι που πας, αλλά τι αφήνεις πίσω.

Μπορεί ένα αθηναϊκό μπαλκόνι να φέρει τον Αύγουστο;

Μια αλλαγή πορείας κεντημένη στο χέρι.

Ισορροπώντας τη ζωή πάνω σε ένα SUP.

Μια σύγχρονη ιστορία φτιαγμένη με τη φροντίδα του παρελθόντος.

Υπάρχει τελικά κάτι που να ορίζει το τέλειο σαββατοκύριακο;

Ένα μικρό μάθημα ζωής από αυτοσχέδια συνταγή.

Το τέλειο πείραμα επαναφοράς στο τώρα.

Από εκείνες που κανείς δεν θα κάνει «skip» ό,τι κι αν συμβαίνει.

Μήπως τελικά οι καλύτερες ιστορίες ήταν πάντα για προορισμούς που δεν φτάσαμε ποτέ;

Είναι μοντέρνο, λιχούδικο και έχει (αλήθεια) απ’ όλα.

Απλή, χωρίς πολλά-πολλά υλικά. Με τόσες στρώσεις, όσες και οι ιστορίες της.