ADVERTORIAL
Μια ερώτηση -καμιά φορά ρητορική- που διαπερνά κάθε νοικοκυριό, παραδοσιακό ή και φρεσκοβαμμένο. Η Μαίρη, ο Νίκος και η μικρή Πηνελόπη έχουν μόλις μετακομίσει σε νέα γειτονιά στην Αθήνα. Μαζί με το καινούργιο σπιτικό έρχονται και φρέσκες προκλήσεις. Πρώτη μέρα στον παιδικό για το νεότερο μέλος της οικογένειας, επιστροφή στην official εργασιακή πραγματικότητα για τη Μαίρη, κουζίνα σε εκκρεμότητα. Από τον κάτω όροφο, μυρίζει σκόρδο, κρεμμύδι και ντομάτα. Αυτή η γνώριμη φασαρία κάποιου που σπαταλά χρόνο και προσπάθεια για να «ταΐσει» κάποιον άλλον. Ήχος που φέρνει θαλπωρή. Ζεστό φαγητό που αχνίζει και ξυπνά τις αισθήσεις. Μενού νόστιμο και οικείο. Η γιαγιά Πηνελόπη, μητέρα του Νίκου, έχει αφιχθεί στο σπίτι από νωρίς το πρωί για να ξεπροβοδίσει άπαντες με ευχές και κολατσιά φτιαγμένα με τέχνη.
Το ζευγάρι έχει επιμεληθεί το γέμισμα του ψυγείου και των ντουλαπιών με υλικά ποιοτικά, αγαπημένα και ταπεινά. Τα σύγχρονα, οικογενειακά ψώνια μοιάζουν πλέον με δύσκολη άσκηση στα μαθηματικά της τρίτης Λυκείου. Μια καθημερινή πάλη με τις ανατιμήσεις, τις σπαζοκεφαλιές και τις ανάγκες. Κι όλα αυτά για εκείνα τα ανεκτίμητα, πιο απολαυστικά λεπτά της ημέρας… μαζί. Το περασμένο Σάββατο τα ψώνια είχαν Lidl στη νέα περιοχή, εύκολη άφιξη στο απλωτό πάρκινγκ, σημειωματάριο γεμάτο και πορτοφόλι πολύ, μα πολύ συγκεκριμένο. Διαφορετικό κατάστημα, ίδια γνώριμη πλοήγηση στα ράφια με στόχο τις μόνιμα μειωμένες τιμές. Ξέρουν το δρόμο καλά, γιατί και πριν έρθει το παιδί, τα πράγματα εξακολουθούσαν να είναι περιορισμένα στα εργένικα ακόμη πορτοφόλια τους. Τώρα, ένας λόγος παραπάνω να οδηγούν στο καρότσι τους στοχευμένα ποιοτικές πρώτες ύλες, χωρίς να ξεφεύγουν από το budget που έχει χιλιοκουτσουρέψει η καθημερινότητα. Ένας λόγος αυτός κι ένας ακόμη της κυρίας Πηνελόπης, που «κατεβαίνει με προτάσεις» τηλεφωνικά κάθε βδομάδα, έχοντας πρώτα ξεσκονίσει το φυλλάδιο Lidl.
Η Μαίρη, όσο αγαπά τη μαγειρική, άλλο τόσο στρεσάρεται στην ερώτηση που συχνά μένει αναπάντητη: «τι θα φάμε αύριο;». Κι ευτυχώς η Πηνελόπη, συνταξιούχα πλέον και γιαγιά που τρελαίνεται να προσφέρει με τα χέρια της από παραδοσιακές γεύσεις μέχρι σφιχτές αγκαλιές, την αγαπάει την κουζίνα ακόμη, παρόλο που τα κουρασμένα χέρια της μαρτυρούν το αντίθετο. Τις ντομάτες τις κόβει κυδωνάτες και τον άνηθο των κρατάει σε ματσάκια με ειδικές τεχνικές για να μένει φρέσκος. Η ίδια έχει λόξα με τα βιολογικά. Καλή λόξα. Έγνοια και πρόθεση που φανερώνει αγάπη – να τρώει η εγγονή της υγιεινά. Στο Lidl της δικής της γειτονιάς ξέρει τους ανθρώπους με το μικρό. Και την ξέρουν κι εκείνοι. Οι συνταγές της, μετρημένες επακριβώς, πάνε πακέτο με τη μαγειρική της νοοτροπία σχεδόν από πάντα. Όμως η εκτέλεση είναι πια απλοποιημένη, συμφωνημένη με τους χρόνους και τα απαιτούμενα της ζωής σήμερα. Το σπιτικό που προμηθεύει με τις γεύσεις της δύο με τρεις φορές την εβδομάδα είναι μοντέρνο και τα θέλει «μοντέρνα». Η ίδια συμβιβάζεται, ακολουθεί, μαθαίνει και ανακαλύπτει συνεχώς. Οι συμπάθειές της στα ταμεία την καθοδηγούν με ζήλο για να μη μένει «πίσω» λεπτό. Κι αυτή τους ανταμείβει με μυστικά της κουζίνας και πλατιά χαμόγελα.
Το ρεπερτόριο της Μαίρης στην κουζίνα είναι πιο φρέσκο και καινοτόμο. Όταν τουλάχιστον προλαβαίνει. Όπως οι περισσότερες νέες μαμάδες σήμερα, συχνά βρίσκει τον εαυτό της σε πλήρη άγνοια ως προς το τι να φτιάξει. Το δείπνο είναι πολύ σημαντικό για να αφεθεί στην τύχη. Και η γιαγιά Πηνελόπη είναι πάντα εκεί διαθέσιμη να δώσει μια σχετικά «παλιά» ιδέα που όμως καταφέρνει να φέρει εις πέρας το δύσκολο έργο. Και η αλήθεια είναι πως όταν μαγειρεύει γεύσεις γραμμένες με τον έναν ή τον άλλον τρόπο στο DNA της, η Μαίρη νιώθει διπλά ευχαριστημένη. Η σπιτική μαγειρική είναι ανίκητη. Και χρειάζεται. Γιατί γράφει πάνω της τη λέξη φροντίδα. Κι αυτό είναι κάτι που δεν φεύγει ποτέ από τη μόδα. Τα σπουδαία «μαγειρία» των μαμάδων/γιαγιάδων είναι ακόμη σπουδαία. Κι εκείνες, σαν προγραμματισμένες να προσφέρουν, παίρνουν και δίνουν ζωή από την κατσαρόλα τους. Κι είναι εντάξει αυτό. Καλοδεχούμενη η αγάπη, από όποια κουτάλα κι αν «δένει» το πολύτιμο μείγμα της.
