Η ταινία εκτυλίσσεται σε αυτό το μικρό νησί, που από το 1903 έως το 1958 λειτούργησε ως χώρος αποκλεισμού ανθρώπων που έπασχαν από λέπρα. Η επιβεβλημένη απομόνωση των κατοίκων-ασθενών δημιουργεί καθημερινά τριβές και εντάσεις που απασχολούν τόσο τις Αρχές όσο και τους ίδιους τους ασθενείς. Ένα ζευγάρι γιατρών (Γ. Καμπανέλης - Ν. Σγουρίδου) που αγωνίζεται για τη θεραπεία της λέπρας στο νησί πλήττεται τελικά από αυτήν, όταν ο άντρας προσβάλλεται από την ασθένεια. Όμως, το νέο φάρμακο που στο μεταξύ έχει εφευρεθεί αποκαθιστά την υγεία του και βοηθά στην ίαση και των υπόλοιπων ασθενών. Μελοδραματική ταινία με εμφανή τα σημάδια του χρόνου, που όμως παραμένει ένα αξιοσημείωτο ιστορικό ντοκουμέντο, αφού γυρίστηκε στη Σπιναλόγκα ενόσω λειτουργούσε ως λεπροκομείο, με την προβολή της βοήθησε να διακοπεί η λειτουργία του και προκάλεσε αίσθηση γιατί είναι η πρώτη ταινία μυθοπλασίας από γυναίκα που συμμετείχε επίσημα σε διεθνές φεστιβάλ, αυτό της Βενετίας, ενώ στην Ελλάδα, και συγκεκριμένα στην Κοκκινιά, θεατές εγκατέλειπαν την αίθουσα κατά τη διάρκεια της προβολής, φοβούμενοι μην κολλήσουν λέπρα. Ελπίζω να μην ξεχνάτε πως και για το AIDS στα πρώτα χρόνια οι αντιδράσεις ήταν ανάλογες, σύμφωνα και με το επίπεδο της πληροφόρησης...