Η ταινία που έκανε τον Αλέν Ντελόν διεθνή σταρ, με την ηλιοκαμένη φωτογραφία και το μουσικό χαλί μεσογειακής lounge του Νίνο Ρότα, επιστρέφει στις αίθουσες για να χορηγήσει την απαραίτητη δόση κοσμοπολίτικης ψυχαγωγίας και βραδύκαυστου σασπένς.

 

Πρόκειται για μεταφορά του «Ταλαντούχου Κυρίου Ρίπλεϊ» της Πατρίσια Χάισμιθ που εστιάζει περισσότερο στην ταξικότητα –χαρακτηριστικό το πλάνο με τον Ντελόν σε μια βαρκούλα δεμένη σε πολυτελές ιστιοφόρο που φαίνεται στο βάθος– και λιγότερο στον ομοερωτισμό και τη συχνά καταστροφική, αλλά στο βάθος ανθρώπινη ανάγκη να ανήκεις, όπως η εκδοχή του Μινγκέλα με τον Ματ Ντέιμον.

 

Ο Ρενέ Κλεμάν σκιαγραφεί δεξιοτεχνικά τη δολοφονική πορεία του χαρακτήρα και τη σταδιακή εξοικείωσή του με την εγκληματικότητα – παρατηρείστε π.χ. τη διαφορά στον ηχητικό σχεδιασμό ανάμεσα στον πρώτο και στον δεύτερο φόνο. O φακός του ερωτοτροπεί διαρκώς (και δικαίως) με το πρόσωπο του Ντελόν, ο οποίος εδώ δίνει μια πολύ πιο εξωστρεφή ερμηνεία από εκείνες που τον έχουμε συνηθίσει.

 

Ψυχαγωγία υψηλής ποιότητας που έρχεται να προστεθεί στον μακρύ κατάλογο των επανεκδόσεων που έσωσαν το φετινό κινηματογραφικό μας καλοκαίρι.