Βασισμένη στο διάσημο κόμικ, αυτή η επική περιπέτεια ταξιδεύει τον Γούλβεριν (Χιου Τζάκμαν), τον πιο ξεχωριστό ήρωα από τους Χ-ΜΕΝ, στη σύγχρονη Ιαπωνία. Εντελώς απροετοίμαστος και άγνωστος μεταξύ αγνώστων, ο Γούλβεριν θα αντιμετωπίσει την υπέρτατη δοκιμασία, σε μια μάχη μέχρι θανάτου που θα τον αλλάξει για πάντα. Ευάλωτος για πρώτη φορά, θα αγγίξει τα όρια τόσο στις σωματικές όσο και στις συναισθηματικές τους δυνατότητες, αφού θα χρειαστεί να αντιμετωπίσει όχι μόνο το φονικό σπαθί των σαμουράι, αλλά και έναν εσωτερικό αγώνα ενάντια στην ίδια του την αθανασία, για να αναδυθεί και πάλι δυνατότερος από ποτέ.

Η αντικατάσταση του  Γκάβιν Χουντ με τον περισσότερο προσανατολισμένο σε χαρακτήρες, και σαφώς πιο έμπειρο σκηνοθέτη Τζέϊμς Μάνγκολντ, κάνει τη διαφορά από το πρώτο, μεταλλικό, πολεμικής διάθεσης επεισόδιο του Γουλβερίν, χώρια απο την ετερόκλητη παρέα τωνX-Men. Αν εξαιρέσουμε ένα ανάστατο φινάλε, ο Μάνγκολντ αποδεικνύεται ικανός και στη δράση, ειδικά στην σκηνή της καταδίωξης στην οροφή ενός τρένου-βολίδα στο Τόκιο. Το σενάριο δεν τον βοηθάει: με πολυάριθμους χαρακτήρες και πολλές πλοκές να στριφογυρίζουν, ο Μπράϊαν Σίνγκερ είχε καταφέρει να βγάλει πιο σαφές νόημα στα X-Men που σκηνοθέτησε ο ίδιος, ενώ σε αυτό το Γουλβερίν, με συγκεκριμένα στοιχεία (ένας εξουσιαστής ετοιμοθάνατος, μια σκεπτική εγγονή, οι προστάτες, και οι εχθροί), η ίντριγκα φαίνεται απλώς να εξυπηρετεί μια θανάσιμη σύρραξη. Η βαθύτερη ιδέα, εκτός απο την παρακμάζουσα έννοια της τιμής (στην Ιαπωνία βρισκόμαστε), είναι το νόημα της θνητότητας, και ο ανήθικος πειρασμός της αθανασίας, αφού ο Γουλβερίν συνεχίζει να βασανίζεται σαν τον Σίσσυφο απο την μετάλλαξη που τον στερεί απο τους αγαπημένους του ανθρώπους και του χαρίζει μόνο προσωρινά την αίσθηση του τέλους. Το υπαρξιακό κομμάτι, που θα βοηθούσε την υπέρβαση απο το μονοδιάστατο σύμπαν των κόμικ, δεν ολοκληρώνεται ποτέ, όσο κι αν ο κυνικός, αδιαπέραστος Γουλβερίν δεν παρασύρεται σε μελοδραματισμούς. Το καθιερωμένο σφηνάκι μετά τους τίτλους τέλους (που δίνει ραντεβού σε μια επόμενη συνάθροιση των ηρώων) ανοίγει την όρεξη για κάτι καλύτερο. Και μόνο η παρουσία του σπουδαίου Ίαν Μακέλεν δίνει βαρύτητα και υπόσχεται πως ανάμεσα στις συνθετικές κλαγγές των εφέ και τους μάχιμους κοιλιακούς, ένα σεξπιρικό βλέμμα αναβαθμίζει τα πράγματα.