Νίκος Σταμπολίδης: Η Πρωτοχρονιά μου στους πρόποδες του Αραράτ

Νίκος Σταμπολίδης: Η Πρωτοχρονιά μου στους πρόποδες του Αραράτ Facebook Twitter
0

Η πυρετώδης προετοιμασία για την έκθεση «Πλόες, από τη Σιδώνα στη Χουέλβα» στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης το 2003 δεν άφηνε περιθώρια χρονικά για την επίσκεψή μου στα 92 μουσεία της Ευρώπης, της Ασίας και της Αφρικής ώστε να συλλεγούν οι αρχαιότητες για την έκθεση, η προετοιμασία της οποίας είχε ξεκινήσει από το 1998.

Τα μαθήματα στο Πανεπιστήμιο Κρήτης με τραβούσαν όλο το διάστημα στην Κρήτη και οι ανασκαφές στην Ελεύθερνα τα καλοκαίρια. Το χρονικό διάστημα που απέμενε για επισκέψεις ήταν οι διακοπές τα Χριστούγεννα και το Πάσχα.

Οι νιφάδες πύκνωναν, ο δρόμος γινόταν δυσκολότερος. Βέβαια, η μαγεία της χιονισμένης φύσης ήταν απερίγραπτη, μοναδική. Καταλάβαμε όμως ότι έπρεπε να φθάσουμε στο Ερζερούμ πάση θυσία, αφού ήταν αδύνατο να φθάσουμε στο χιονοδρομικό κέντρο έξω από αυτό, όπου είχαμε αποφασίσει να διανυκτερεύσουμε. Αγώνας δρόμου, αγωνία, άγνωστος τόπος και η νύχτα να καταπίνει τη μέρα.

Έτσι, αποφασίσαμε μια μικρή ομάδα να πάμε μετά τα Χριστούγεννα το 2000 στο Μουσείο των Ανατολικών Πολιτισμών στην Άγκυρα για τις συνεννοήσεις. Ωστόσο, παρά το τσουχτερό κρύο, θελήσαμε να δούμε και την πρωτεύουσα των Χετταίων, τη Χατούσα (Bogazkoy), στο εξαιρετικό πλατό ανατολικά της Άγκυρας. Δηλαδή γιορτές σ' ένα πανέμορφο τοπίο, με τα τείχη που μοιάζουν μυκηναϊκά, με τα ανάγλυφα στις πύλες και στους βράχους της περιοχής.

Ωστόσο, με την ηλιοφάνεια που επικρατούσε και μολονότι πλησίαζε η παραμονή της Πρωτοχρονιάς του 21ου αιώνα, αποφασίσαμε να μην επιστρέψουμε στην Άγκυρα αλλά να πάμε όσον το δυνατόν πιο κοντά στους πρόποδες του Αραράτ.

Στη διαδρομή προς το Ερζερούμ συννέφιασε και οι σταγόνες πάγωναν στα τζάμια του μικρού βαν. Άρχιζε η χιονοθύελλα κι εμείς τραβούσαμε ανατολικά, που σημαίνει πιο πολύ σκοτάδι, καθώς πηγαίναμε σε αντίθετη φορά με τη δύση του ηλίου.

Οι νιφάδες πύκνωναν, ο δρόμος γινόταν δυσκολότερος. Βέβαια, η μαγεία της χιονισμένης φύσης ήταν απερίγραπτη, μοναδική. Καταλάβαμε όμως ότι έπρεπε να φθάσουμε στο Ερζερούμ πάση θυσία, αφού ήταν αδύνατο να φθάσουμε στο χιονοδρομικό κέντρο έξω από αυτό, όπου είχαμε αποφασίσει να διανυκτερεύσουμε. Αγώνας δρόμου, αγωνία, άγνωστος τόπος και η νύχτα να καταπίνει τη μέρα.

Νίκος Σταμπολίδης: Η Πρωτοχρονιά μου στους πρόποδες του Αραράτ Facebook Twitter
Μπήκαμε στην πόλη και αισθανθήκαμε αγαλλίαση.

Μπήκαμε στην πόλη και αισθανθήκαμε αγαλλίαση. Κατορθώσαμε να βρούμε ξενοδοχείο και, ω του θαύματος, εκεί που θεωρούσαμε ότι θα ήταν μια παγωμένη Πρωτοχρονιά, λίγο πιο πέρα υπήρχε, μας είπαν, ένα κέντρο για ρεβεγιόν. Μη έχοντας τι άλλο να κάνουμε προχωρήσαμε προς τα κει για να υποδεχτούμε τον νέο χρόνο και τη νέα χιλιετία.

Απορώντας που δεν βλέπαμε κτίριο, μας οδήγησαν σε ένα «εστιατόριο» με δερμάτινες σκηνές και χαλιά, λασπωμένα στην είσοδο, αλλά πιο μέσα κάθε παρέα είχε τον δικό της χώρο... για φαγητό επί του εδάφους. Μαξιλάρια, βελέντζες, ξύλινα σκαμνιά, σοφράδες και ανατολίτικη μουσική αλλά και τα εδέσματα −πιλάφι, κοπτόν κρέας, σαλάτες− και τα ποτά ζέσταναν τη βραδιά και το καλωσόρισμα του νέου χρόνου.

Την επομένη, Πρωτοχρονιά, κατορθώσαμε να πάμε στο χιονοδρομικό κέντρο. Και μόνο το απαστράπτον λευκό των βουνών στους πρόποδες του Αραράτ άξιζε για την Πρωτοχρονιά της νέας χιλιετίας.

_____________

Ο Νίκος Σταμπολίδης είναι διευθυντής του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης

Ταξίδια
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Η εικόνα που κυκλοφορεί για τα χωριά ως απομονωμένες κοινότητες κάπου στην Άγρια Δύση δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την πραγματικότητα».

Γειτονιές της Ελλάδας / Η Χριστίνα βρήκε το χωριό των ονείρων της, με έναν τρόπο που θα ζήλευε κι ο Κοέλιο

Όλο το σύμπαν συνωμότησε, ώστε η Χριστίνα Πιλαβίδου και ο σύζυγός της, σε μια παρόρμηση της στιγμής, να αφήσουν την Αθήνα για το Αργυροχώρι Φθιώτιδας. Σήμερα μεγαλώνουν τα τρία τους παιδιά με τρόπο όσο το δυνατόν πιο αυτάρκη και καταρρίπτουν όλα τα κλισέ για την επαρχία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
48 ώρες στη Σπάρτη

Ταξίδια / 48 ώρες στη Σπάρτη

Στη Λακωνική πρωτεύουσα με το νεοκλασικό παρελθόν, ξεκινάμε τη βόλτα μας από το δημοφιλές άγαλμα του Λεωνίδα, επισκεπτόμαστε το Αρχαιολογικό Μουσείο Σπάρτης, ενώ εξορμούμε και στην ξακουστή καστροπολιτεία του Μυστρά και το πανέμορφο κεφαλοχώρι Γεράκι.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
«H απόφαση να επιστρέψω στον Τυρό με έφερε πιο κοντά σε ό,τι έχει πραγματική αξία για μένα, μου έδωσε ελπίδα πως κάτι μικρό μπορεί να έχει μεγάλο αποτύπωμα, όταν γίνεται με αγάπη και συνέπεια»

Γειτονιές της Ελλάδας / Η Ελισάβετ υφαίνει τα υφαντά της στον Τυρό Αρκαδίας

Η Ελισάβετ Ροδοπούλου επέστρεψε από το εξωτερικό στο χωριό της για να ασχοληθεί με μια τέχνη που χάνεται: την παραδοσιακή τσακώνικη υφαντική. Η σκέψη της πηγαίνει συχνά στη γιαγιά της, που ξεκίνησε να υφαίνει στον αργαλειό μόλις στα εννιά της χρόνια.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
48 ώρες στην Καστοριά

Ταξίδια / 48 ώρες στην Καστοριά

Με ορμητήριο τη διάσημη λίμνη της Καστοριάς, θαυμάζουμε τις βυζαντινές εκκλησίες και τα αρχοντικά της που μοιάζουν ανεξάντλητα και ανακαλύπτουμε μια άγνωστη Ελλάδα στον νεολιθικό οικισμό του Δισπηλιού και τα εγκαταλελειμμένα χωριά Κορέστεια.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
ΤΟΠΟΣ ΜΟΥ/ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Γειτονιές της Ελλάδας / «Κολωνάκια και καφετέριες θα βρεις παντού. Mια καλή ζωή όχι»

Μετά από μια κοσμοπολίτικη ζωή, ο Φίλιππος Παπαδημητρίου αποφάσισε να εγκατασταθεί στην Αγριλίτσα Αργολίδας και να συστήσει την πρωτοβουλία «Ανασυγκρότηση των Κοιλάδων Δυτικής Αργολίδας», που προσπαθεί να αντιμετωπίσει την ερημοποίηση των χωριών της περιοχής. Πιστεύει σαφώς πως το μέλλον μας είναι η αποκέντρωση.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Η Φωτεινή γύρισε στο χωριό και έφτιαξε μια εφημερίδα από το μηδέν

Γειτονιές της Ελλάδας / Η Φωτεινή γύρισε στο χωριό και έφτιαξε μια εφημερίδα από το μηδέν

Η 28χρονη Φωτεινή Γάλλου εκδίδει την εφημερίδα «Τα Χωριάτικα» στον παραδοσιακό οικισμό της Πρώτης Σερρών, όχι για να καλύψει ένα κενό στην αγορά αλλά στις ανθρώπινες σχέσεις. Απολαμβάνει τη ζωή στο χωριό και δεν τη βρίσκει ούτε πισωγύρισμα ούτε αποτυχία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Γιώργος Καπουτζίδης: «Στη Νέα Ζηλανδία είδα πραγματικά ευτυχισμένους ανθρώπους»  «Στη Νέα Ζηλανδία είσαι πάρα μα πάρα πολύ μακριά από οτιδήποτε» Ο Γιώργος Καπουτζίδης θα μπορούσε να ζήσει για πάντα στη Νέα Ζηλανδία

Γιώργος Καπουτζίδης / «Στη Νέα Ζηλανδία δεν εκνευρίζονται, δεν κορνάρουν»

O γνωστός σεναριογράφος και ηθοποιός ταξίδεψε ως την άλλη άκρη του κόσμου για να γνωρίσει από κοντά μια χώρα που, πέρα από την επιβλητική της φύση, φαίνεται να έχει επιλέξει έναν διαφορετικό τρόπο ζωής. Και με το που προσγειώθηκε, τον υποδέχτηκε… μία Καρυάτιδα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Στο Μέσο Γερακάρι Ζακύνθου, η Αθήνα δεν είναι καν στον ορίζοντα»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Στο Μέσο Γερακάρι Ζακύνθου, η Αθήνα δεν είναι καν στον ορίζοντα»

Για 15 χρόνια, ο Ανδρέας Γεωργίου πηγαινοερχόταν στη δουλειά του, από ένα χωριό της Κορινθίας ως το κέντρο της Αθήνας. Η απόφαση να μετακομίσει σε ένα χωριό της Ζακύνθου δεν ήταν εύκολη. Μια φράση της κόρης του όμως τον έπεισε κι έτσι τώρα πια ζει σε ένα μέρος με ατελείωτους ελαιώνες και μεγάλη αγάπη για την ποίηση και το παραδοσιακό τραγούδι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Μονοπάτια Αγίου Όρους: Ανάμεσα στη φύση και την πνευματικότητα

Ταξίδια / Μονοπάτια Αγίου Όρους: Ανάμεσα στη φύση και την πνευματικότητα

Οι διαδρομές ανάμεσα σε επιβλητικά μοναστήρια και σκήτες, όπως και η φροντίδα για την προστασία τους, ενώνουν ανθρώπους απ’ όλο τον κόσμο: έναν Αυστραλό δικαστή, έναν Βέλγο τραπεζικό, έναν ψυχίατρο από το Ομάν, έναν Άγγλο εκδότη και έναν Έλληνα μηχανικό αεροσκαφών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Στο χωριό καταλάβαμε για πρώτη φορά πως ο φορτιστής του κινητού κάνει θόρυβο»

Οι επαρχίες μας / «Στο χωριό καταλάβαμε για πρώτη φορά πως ο φορτιστής του κινητού κάνει θόρυβο»

Η Δέσποινα Τζιουβάρα άφησε την Αθήνα για τον Βουτσαρά, ένα από τα Κουρεντοχώρια, και ευελπιστεί να βοηθήσει την περιοχή να περάσει σε μια νέα εποχή μετά την απότομη ερήμωση.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Δεμάτι κάλεσμα

Γειτονιές της Ελλάδας / «Η καθημερινότητα δεν είναι σχεδόν ποτέ ίδια στο βουνό»

Ο Βασίλης Νάκκας, ένα από τα ιδρυτικά μέλη της ΚοινΣΕπ «Τα Ψηλά Βουνά», απευθύνει πρόσκληση σε όσους θέλουν να ζήσουν και να εργαστούν στο Δεμάτι Ζαγορίου, συμβάλλοντας έτσι στην ανάπτυξη των ορεινών κοινοτήτων.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Τρεις φίλοι από την Αθήνα δημιούργησαν μια μικρή, αυτάρκη κοινότητα στην Αιτωλοακαρνανία, έναν ζωντανό πυρήνα ανθρώπων που ζουν και εργάζονται με τη φύση αναζωογονώντας την τοπική κοινωνία

Γειτονιές της Ελλάδας / «Είναι ωραίο να μη γυρίζουν όλα γύρω από τα λεφτά»

Τρεις Αθηναίοι δημιούργησαν το Yamochori, μια μικρή, αυτάρκη κοινότητα στην Αιτωλοακαρνανία – έναν ζωντανό πυρήνα ανθρώπων που ζουν και εργάζονται με τη φύση, οργανώνοντας δράσεις και αναζωογονώντας την τοπική κοινωνία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
48 ώρες στη Λάρισα

Ταξίδια / 48 ώρες στη Λάρισα

Από τα αρχαία θέατρα που κρύβονται στο κέντρο της, μέχρι το καλλιτεχνικό χωριό της που ζωντανεύει κάτω από τον ήλιο, η πόλη αυτή δεν είναι απλώς μια ενδιάμεση στάση προς τη Θεσσαλονίκη, αλλά προσφέρει πολλά μαζί με το τσίπουρο Τυρνάβου και τον χαλβά Φαρσάλων.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
«Οι άνθρωποι του χωριού είναι απλοί, καθημερινοί άνθρωποι. Επέλεξα να ζήσω ανάμεσά τους και όχι σε παλάτια. Κοντά τους όμως νιώθω βασιλιάς».

Γειτονιές της Ελλάδας / «Ζώντας κοντά στους ανθρώπους του χωριού νιώθω βασιλιάς»

Ο Νίκος Πατερέκας μετακόμισε ξαφνικά στη Νέα Αβόρανη, έγινε αγρότης και, αν και κάποια αγαπημένα του πρόσωπα μπορεί να μην τον στήριξαν σε αυτή την απόφαση, πορεύεται με οδηγό την υπόσχεση που έδωσε όταν έχασε τους παππούδες του.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ