Νίκος Σαραντάκος: Η Πρωτοχρονιά μου στη Συρία

Νίκος Σαραντάκος: Η Πρωτοχρονιά μου στη Συρία Facebook Twitter
Η πρώτη διανυκτέρευση έγινε σε μια πόλη που δεν υπάρχει πια: στην Παλμύρα -απ' όπου και η φωτογραφία.
0

Πρωτοχρονιάτικα ποτέ δεν ταξιδεύω. Παρόλο που τον περισσότερο καιρό ζω στο εξωτερικό, τις διακοπές των Χριστουγέννων φροντίζω να τις περνάω στην Ελλάδα. Κι έτσι, καθώς οι μέρες αυτές είναι μοναδική ευκαιρία να ξαναδώ συγγενείς, φίλους και γνωστούς, να παρακολουθήσω κάποια παράσταση ή άλλη εκδήλωση και να ταχτοποιήσω εκκρεμότητες, προτιμώ να τις περνάω στην Αθήνα. Κι έπειτα, «Χριστούγεννα στο σπίτι σου και Πάσχα όπου θέλεις», λέει η παροιμία.


Ωστόσο, μερικές χρονιές, ενδίδοντας στις παραινέσεις παλιών φίλων, ταξίδεψα με μεγάλη παρέα, οικογενειακώς, στο ενδιάμεσο Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς, σε χώρες της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής. Το τελευταίο από τα ταξίδια αυτά, τα Χριστούγεννα του 2007, το κάναμε σε μια χώρα που δεν υπάρχει πια: στη Συρία.

Το 2011 ξεκίνησε ο εμφύλιος στη Συρία, και η χώρα δεν είναι πια η ίδια -η Συρία που γνώρισα ίσως δεν υπάρχει πια, αλλά το χειρότερο είναι πως πολλά από τα αρχαία της Παλμύρας που μάς μάγεψαν σίγουρα δεν υπάρχουν πια -τα κατέστρεψαν οι φανατικοί του Ισλαμικού Κράτους, σφάζοντας και τον 82χρονο αρχαιολόγο που τα φρόντιζε.


Παραλίγο να μην πάμε. Τη μέρα πριν από την αναχώρηση, η μεγάλη μου η κόρη ανέβασε ψηλό πυρετό· ωστόσο, με τη μαγική δύναμη που έχουν τα παιδιά να γιατρεύονται, μέσα στη νύχτα έγινε καλά κι έτσι αξημέρωτα, και ξάγρυπνοι, παρουσιαστήκαμε στο αεροδρόμιο.

Μετά την προσγείωση στη Δαμασκό, μας έβαλαν στο πούλμαν και διασχίσαμε την έρημο. Η πρώτη διανυκτέρευση έγινε σε μια πόλη που δεν υπάρχει πια: στην Παλμύρα -απ' όπου και η φωτογραφία. Μετά επιστρέψαμε στη Δαμασκό για 3-4 μέρες. Πάντα μου αρέσουν τα ταξίδια, αλλά η Συρία μού άρεσε εξαιρετικά: ιστορία, ελληνικό ενδιαφέρον, άνθρωποι ευγενικοί και καλλιεργημένοι. Βέβαια, η αστυνομική παρουσία ήταν έντονη.

Αυτά, το 2007. Το 2011 ξεκίνησε ο εμφύλιος στη Συρία, και η χώρα δεν είναι πια η ίδια -η Συρία που γνώρισα ίσως δεν υπάρχει πια, αλλά το χειρότερο είναι πως πολλά από τα αρχαία της Παλμύρας που μάς μάγεψαν σίγουρα δεν υπάρχουν πια -τα κατέστρεψαν οι φανατικοί του Ισλαμικού Κράτους, σφάζοντας και τον 82χρονο αρχαιολόγο που τα φρόντιζε.
Δεν νομίζω πως θα ξαναπάω στη Συρία.

Νίκος Σαραντάκος: Η Πρωτοχρονιά μου στη Συρία Facebook Twitter
Νίκος Σαραντάκος: Η Πρωτοχρονιά μου στη Συρία Facebook Twitter

____________

Ο Νίκος Σαραντάκος είναι συγγραφέας, λογοτέχνης και μεταφραστής

Ταξίδια
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Τα νησιά πριν από τον (πιο πρόσφατο) χαμό

Ταξίδια / Τα νησιά πριν από τον (πιο πρόσφατο) χαμό

Όχι, δεν μιλάμε για την ασπρόμαυρη Ελλάδα με τα γαϊδουράκια και τις ασπρισμένες αυλές, αλλά για τις εποχές που η Μύκονος δεν είχε VIP ζώνες, η Πάρος δεν είχε drones, και η Αστυπάλαια δεν κατακλυζόταν από influencers.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Ποιος λοιπόν, δεν θέλει να μείνει στον παράδεισο;»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Ποιος δεν θέλει να μείνει στον Παράδεισο;»

Ο Άγγελος Δημητρακόπουλος άφησε την Αθήνα και εγκαταστάθηκε με τη γυναίκα του σε ένα μικρό ορεινό χωριό στα Βαρδούσια, δουλεύοντας στο παραδοσιακό παντοπωλείο τους και κάνοντας «ό,τι ηρεμεί την ψυχούλα τους».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
«Φεύγαμε από τη Βίτσα και κλαίγαμε, γιατί ξέραμε ότι θα αργούσαμε να ξαναπάμε»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Φεύγαμε από τη Βίτσα και κλαίγαμε, γιατί ξέραμε ότι θα αργούσαμε να ξαναπάμε»

Ο Τάσος Ανέστης άφησε πίσω του τις πισίνες και τους παιδότοπους της Αθήνας και μετακόμισε σε ένα Ζαγοροχώρι για να μεγαλώσουν τα παιδιά του με μυρωδιές του δάσους και βόλτες στα ποτάμια και τα βουνά.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Οδοιπορικό στην Τουρκία: Βαδίζοντας στα χνάρια του Αινεία

Ταξίδια / Τσανάκαλε, Αρχαία Τροία, Καταρράκτες Sütüven. Ένα οδοιπορικό στην Τουρκία

Από τον εντυπωσιακό ναό του Απόλλωνα Σμινθέα στο Γκιουλπινάρ μέχρι τον χολιγουντιανό Δούρειο Ίππο στο Τσανάκαλε, η Τουρκία ξεδιπλώνει έναν απολαυστικό χάρτη γεμάτο μύθο και… καλοκαιρινές εκπλήξεις.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Σε ένα μικρό χωριό στο Ζαγόρι έχουν γυριστεί 60 ταινίες μικρού μήκους

Γειτονιές της Ελλάδας / Σε ένα μικρό χωριό στο Ζαγόρι έχουν γυριστεί 60 ταινίες μικρού μήκους

Η Βαγγελιώ Ρετάλη μιλά για το Zagoriwood, ένα φεστιβάλ που για λίγες μέρες κάθε καλοκαίρι μετατρέπει τα ήσυχα Κάτω Πεδινά σε επίκεντρο κινηματογραφικής συνάντησης και δημιουργίας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Ο Δημήτρης και ο Κερέμ κάνουν πράξη την ελληνοτουρκική φιλία

Ταξίδια / Ο Δημήτρης και ο Κερέμ κάνουν πράξη την ελληνοτουρκική φιλία

Ο ένας Έλληνας, ο άλλος Τούρκος. Δύο άνθρωποι που γνωρίστηκαν, έγιναν φίλοι και αποφάσισαν να δημιουργήσουν έναν χώρο που να αποτυπώνει όλα όσα τους συνδέουν − και όχι όσα τους χωρίζουν. Το «Meraki Café» στην Κωνσταντινούπολη. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Μπορεί να μην είναι ρόδινα τα πράγματα στην επαρχία, αλλά και πού είναι;»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Μπορεί να μην είναι ρόδινα τα πράγματα στην επαρχία, αλλά και πού είναι;»

Η Ευγενία Μαστοράκη άφησε την Αθήνα για την Οκτωνιά, ένα μικρό, γραφικό χωριό στην Εύβοια, όπου ζει με τον σύζυγό της και τα δυο τους παιδιά. Της λείπουν πολλά πράγματα, αλλά εκεί ανασαίνει καλύτερα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Η επαρχία έχει ανάγκη όλους εκείνους που κάθε Χριστούγεννα, Πάσχα ή καλοκαίρι επιστρέφουν στους τόπους τους και λένε: «Τι ωραία θα ήταν να γυρνούσα μόνιμα»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Η κατάσταση στο Μεσολόγγι σήμερα είναι δύσκολη αλλά και ελπιδοφόρα»

Ο Αλέξανδρος Παναγιωτόπουλος επέστρεψε στο Μεσολόγγι και δημιούργησε την ομάδα Messolonghi by Locals με στόχο να επαναφέρει στο προσκήνιο την αξία τού να μένεις, να ζεις και να δημιουργείς στον τόπο σου.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
«Η παλιά Ελλάδα που νομίζαμε πως χάθηκε ζει ακόμα σε τόπους σαν τη Νίσυρο»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Στη Νίσυρο οι άνθρωποι δουλεύουν - αλλά υπάρχει χρόνος και για την ψυχή»

Τη στιγμή που η Καλαμάτα άρχισε να του θυμίζει την Αθήνα, ο Σταύρος Παναγιωτόπουλος μετακόμισε σε έναν τόπο όπου δεν χρειάζεται να περιμένει τις διακοπές, μια και έχει το καλοκαίρι έξω από την πόρτα του.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ