Μαρία Μήτσορα: Η τελευταία Πρωτοχρονιά μου στον πύργο των W.

Μαρία Μήτσορα: Η τελευταία Πρωτοχρονιά μου στον πύργο των W. Facebook Twitter
Θυμάμαι όμως πολύ καλά το γύρισμα από τον 19ο αιώνα στον 20ό, την παραμονή της Πρωτοχρονιάς στον Πύργο των W....
0

Προτιμώ να θυμάμαι άλλες παραμονές Πρωτοχρονιά όπως εκείνη με τις νεαρές Μεξικάνες με μαγιό, με τα μαλλιά τυλιγμένα σε ρολά για τη βραδινή τους κόμμωση να λιάζονται στις πισίνες του Ακαπούλκο. Θυμάμαι όμως πολύ καλά το γύρισμα από τον 19ο αιώνα στον 20ό, την παραμονή της Πρωτοχρονιάς στον Πύργο των W.

Η κλοπή του μαργαριταρένιου κολιέ νωρίς το απόγευμα είχε στείλει κύματα ψίθυρων μέσα από τους χοντρούς τοίχους. Στην αίθουσα με τα τρία μαρμάρινα τζάκια οι πιο ηλικιωμένοι από τους καλεσμένους, παρόλο που το σάλιο κυλούσε ακόμα ευδιάκριτο από τις γωνίες των χειλιών τους, έλεγαν χαμηλόφωνα ότι είχαν περάσει κι άλλες παρόμοιες παραμονές Πρωτοχρονιάς με πανομοιότυπες ψυχικές χορογραφίες και κάθε μα κάθε φορά την κλοπή ενός μαργαριταρένιου κολιέ.

Βεγγαλικά κατακόκκινα άνοιγαν σαν πολύτιμα κοσμήματα ψηλά στον ουρανό. «Τι είναι πιο πολύτιμο, ένα μαργαριταρένιο κολιέ ή μήπως η ομορφιά αυτών των λάμψεων των εφήμερων;» με ξάφνιασε στο αυτί μου μια φωνή πολύ γνώριμη...

Μερικοί επέμεναν πως το κίνητρο δεν είναι ποτέ οικονομικό αλλά μοναδικό σκοπό έχει να εκθέσει τη νεαρή οικοδέσποινα στα μάτια του υπέργηρου συζύγου της. Εντωμεταξύ νάνοι υπηρέτες σκαρφάλωναν αθόρυβα σε λεπτές-λεπτές σκάλες για να φορέσουν τα ασημένια σκουφάκια στα κεριά των πολυέλαιων. Μέσα στο σκοτάδι ξαφνικά βασίλεψε σιωπή.

Ακούστηκαν αμέτρητα αθέατα κουδουνάκια να αναγγέλλουν τον καινούργιο αιώνα, κάποιοι τράβηξαν απότομα τις βαριές κουρτίνες και πέρα από τα τοξωτά παράθυρα έλαμψε το χιονισμένο πάρκο. Βεγγαλικά κατακόκκινα άνοιγαν σαν πολύτιμα κοσμήματα ψηλά στον ουρανό. «Τι είναι πιο πολύτιμο, ένα μαργαριταρένιο κολιέ ή μήπως η ομορφιά αυτών των λάμψεων των εφήμερων;» με ξάφνιασε στο αυτί μου μια φωνή πολύ γνώριμη, η φωνή κάποιου που δεν είχε καμιά δουλειά στον πύργο.


Το μυστήριο της κλοπής λύθηκε τη Δεύτερη μέρα του καινούργιου χρόνου με έναν τρόπο που δεν θέλω να τον θυμάμαι. Θυμάμαι τους κόκκινους λεκέδες πάνω στο χιόνι της αλέας, ήταν λεκέδες από φρέσκο αίμα. Η φαντασία μου προφητική όπως συμβαίνει συχνά είχε προφτάσει να τους διαβάσει και ίσως μόνο εγώ να ήξερα πόσο σύντομα ο Πύργος των W θα ήταν ένας σωρός από ερείπια και το πάρκο και όλη η κοιλάδα κάτω θα βάφονταν στο αίμα από την επανάσταση που έτρεχε με ταχύτητα θυμωμένης αναπνοής για να καταστρέψει όχι μόνο το μικρό δουκάτο αλλά και να μεταμορφώσει το μισό πρόσωπο της Ευρώπης.

________________

Η Μαρία Μήτσορα είναι  συγγραφέας

Ταξίδια
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Το ότι ζω στα βουνά το θεωρώ το μεγαλύτερο επίτευγμα και τη μεγαλύτερη τύχη στη ζωή μου»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Απ' τα βουνά πηγάζει η ελπίδα, γι' αυτό επιστρέφουμε και τα προστατεύουμε»

Η Άρτεμις Μπλατσή άφησε την Αθήνα για τη Στρώμη, στις παρυφές της Γκιώνας, και έφερε την Οικοψυχολογία, τη μελέτη της σύνδεσης του ανθρώπου με το φυσικό περιβάλλον, στη Φωκίδα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Χους εις τέφραν, εις ύδωρ. Στα νερά του Γάγγη κλείνει ο κύκλος

Φωτογραφία / Άλλη μια μέρα στον Γάγγη που καίνε νεκρούς

Μια φωτογραφική περιπλάνηση στο Βαρανάσι και στον κόσμο του, με τελικό προορισμό τον Γάγγη, όπου η καύση νεκρών, παρότι ενέχει το στοιχείο του μεταφυσικού, μοιάζει με μία ακόμα καθημερινή δραστηριότητα.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΣ
Αξέχαστες στιγμές από ένα ταξίδι στην Κεντρική Αμερική

Nothing Days / Αξέχαστες στιγμές από ένα ταξίδι στην Κεντρική Αμερική

Η πιο μοντέρνα βιβλιοθήκη (που δεν κλείνει ποτέ), ένα ξημέρωμα στην κορυφή του κόσμου, μια πράσινη λίμνη, μια καθολική εκκλησία όπου λατρεύονται οι θεοί των Μάγια και ένα σεβίτσε από όρχεις ταύρου (που θέλουμε να ξεχάσουμε).
M. HULOT
48 ώρες στην Καρδαμύλη

Ταξίδια / 48 ώρες στην Καρδαμύλη

Στο χαρακτηρισμένο «τοπίο ιδιαίτερου φυσικού κάλλους» κάνουμε ένα ταξίδι στον χρόνο και στην Ιστορία, επισκεπτόμαστε το σπίτι του Λι Φέρμορ, θυμόμαστε τον Όμηρο, κάνουμε μπάνιο με θέα, και ξέρουμε ότι θα επιστρέψουμε ξανά.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Βαλκάνια με ιταλικό φινίρισμα: Ένα road trip στην Ίστρια

Ταξίδια / Βαλκάνια με ιταλικό φινίρισμα: Ένα road trip στην Ίστρια

Στο κροατικό κομμάτι της μεγαλύτερης χερσονήσου της Αδριατικής πίνουμε κρασί από τη Μονεμβασιά και rakija, επισκεπτόμαστε ρωμαϊκά μνημεία, χαζεύουμε φωτισμένους γερανούς και θυμόμαστε τις ταινίες του Γουές Άντερσον.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Στη λίμνη Ατιτλάν της Γουατεμάλας με έναν ερωτιάρη άγιο

Nothing Days / Στη λίμνη Ατιτλάν της Γουατεμάλας με έναν ερωτιάρη άγιο

Ο Μαξιμόν είναι ένας κακός άγιος που πίνει και καπνίζει και φιλοξενείται κάθε χρόνο σε διαφορετικό σπίτι στο Σαντιάγκο της λίμνης Ατιτλάν. Η λατρεία του είναι ένα μείγμα καθολικής πίστης και παγανισμού που έχει τις ρίζες του στις παραδόσεις των Μάγια.  
M. HULOT
Χώρα, Τζανάκι, Βάτσες: Η Αστυπάλαια είναι ακόμα μαγική

Ταξίδια / Χώρα, Τζανάκι, Βάτσες: Η Αστυπάλαια είναι ακόμα μαγική

Ένα ταξίδι-αστραπή στο νησί, μια μυσταγωγική διαδρομή προς τις Βάτσες, η Μαλτεζάνα -που μοιάζει με ωδή στα εγχώρια '80s- και οι τηγανητές πατάτες της Μαρίας στο Βαθύ, που κάνουν κάποιους να της φιλούν, κυριολεκτικά, τα χέρια.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ
Τα νησιά πριν από τον (πιο πρόσφατο) χαμό

Ταξίδια / Τα νησιά πριν από τον (πιο πρόσφατο) χαμό

Όχι, δεν μιλάμε για την ασπρόμαυρη Ελλάδα με τα γαϊδουράκια και τις ασπρισμένες αυλές, αλλά για τις εποχές που η Μύκονος δεν είχε VIP ζώνες, η Πάρος δεν είχε drones, και η Αστυπάλαια δεν κατακλυζόταν από influencers.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ