Τι να σού προσφέρω ν’ αλλάξεις: οι εκπομπές μεταμόρφωσης της ελληνικής TV και η ζωή μετά

Aπό τις άκακες, τις πιο fairy-like εκπομπές της παγκόσμιας τηλεόρασης και με τη σχετικά πιο τίμια τοποθέτηση προϊόντος είναι αυτές που υπόσχονται μια αλλαγή (ή και πολλές) στην εξωτερική εμφάνιση.

Αν οι συντελεστές της εκπομπής είναι καλοπροαίρετοι, μιλάνε κάπως τη γλώσσα της εποχής και δεν ποντάρουν στον σεξισμό, τον ηλικιακό ρατσισμό και ενδεχομένως στο άτυχο παρελθόν του σαν έτοιμου από καιρό να μεταμορφωθεί, ο τηλεοπτικός χρόνος κυλάει σαν το νεράκι. Είναι κάπως σαν ηρεμιστικό πριν από τον μεσημεριανό ύπνο, για όσους τυχερούς μπορούν να τον απολαμβάνουν.

Μπορεί να υπάρχει ένα γενικότερο κράτημα, κάποτε και μια ξινίλα για τα ανάλαφρα τηλεοπτικά προϊόντα, όμως, ακόμη και ως ένοχη απόλαυση ποιος δεν λαχτάρισε κάποτε –έστω και χωρίς να το ομολογεί- ένα μικρό «πάρε – δώσε» με την ομορφιά; Ένα ρετούς; Μια ανανέωση που ακόμη και τους πλέον βαριούς και ασήκωτους των Τεχνών και των γραμμάτων μπορεί να συγκινήσει;

Λίγο παραμύθι ότι με ένα κόκκινο κραγιόν όλα θα πάνε καλά, ότι με λίγο άρωμα θα πάρουν δρόμο οι τρόμοι της καθημερινότητας. Δεν είναι για βαριά φιλοσοφία όλα και πού και πού μερικές υποσχετικές ότι όλοι έχουμε δικαίωμα στη χαρά και σε μια καλή κουβέντα, χρειάζονται.

Αυτό το «έμπα» σ’ έναν κόσμο που αντλεί χαρά από το καινούριο χρώμα στα μαλλιά, από το καινούριο σχήμα στα νύχια, από ένα όμορφο φόρεμα ή ένα σακάκι που «κόβει» κιλά και χρόνια, σα μεταξένιο ψαλιδάκι, που για λίγο διαγράφει τις σκοτούρες, καμιά φορά μέσα στην τόση φρίκη της τηλεόρασης, είναι τόσο παρήγορο, όσο ένα αναψυκτικό την ώρα που σκάει ο τζίτζικας.

Λίγο παραμύθι ότι με ένα κόκκινο κραγιόν όλα θα πάνε καλά, ότι με λίγο άρωμα θα πάρουν δρόμο οι τρόμοι της καθημερινότητας. Δεν είναι για βαριά φιλοσοφία όλα και πού και πού μερικές υποσχετικές ότι όλοι έχουμε δικαίωμα στη χαρά και σε μια καλή κουβέντα, χρειάζονται.

ΟΠΤΙΚΗ ΓΩΝΙΑ

MasterChef και λοιπά realities: Το πρόβλημα με το (ελληνικό) format

17.05.2021

Τσαντίζονται πολλοί ότι η ομορφιά γίνεται αυτοσκοπός και η μόδα εμμονή, ότι οι αλλαγές δεν κρατάνε, αν δεν στηρίζονται σε μία αλλαγή φιλοσοφίας ζωής, αλλά... υπερβολές. Λίγη τόνωση δεν έβλαψε κανέναν! Σχεδόν χριστιανικά, μια χαρά τη νιώθεις, όταν βλέπεις έναν άνθρωπο –γυναίκα ή άντρα, αδιάφορο- ταλαιπωρημένο από τη ζωή, με τρία και τέσσερα παιδιά, με χίλιες δυο υποχρεώσεις και –η καρδιά του το ξέρει- πόσες στεναχωριές να χαμογελάει ντροπαλά, αντικρίζοντας στον καθρέφτη τον μεταμορφωμένο εαυτό του.

Είναι ένα χάδι που δεν κρατάει πολύ. Ναι, εντάξει, «πληρώνεται» με τηλεθέαση και χορηγούς, αλλά είναι μια υπενθύμιση ότι ο εαυτός μας είναι ένας, δεν θα μας ξανακάνει η μαμά μας και λίγη φροντίδα την αξίζουμε, ας είναι και τηλεοπτική που λέει ο λόγος.

Έτσι κι αλλιώς, το μυστικό αυτών των εκπομπών είναι ακριβώς το εφήμερο της εμφάνισης. Το ότι αν δεν πάρεις σοβαρές αποφάσεις, σοβαρές αλλαγές δεν γίνονται. Κι ότι η πρόσβαση στην αμεσο-ομορφιά, στην καλή νεράιδα που θα σβήσει τις ατέλειες, είναι έτσι κι αλλιώς ένα ψέμα. Ένα bedtime story με το οποίο αυτονανουριζόμαστε, όταν όλα δείχνουν να πηγαίνουν στραβά, για να το πούμε ευγενικά.

Η ζωή του «μεταμορφωθέντα», μετά την αποχώρηση από τη φιλόξενη προστατευτική φούσκα του τηλεοπτικού πλατό είναι ίδια. Μια ανάσα πήρε, μια κλεφτή ματιά στις ζωές των «τυχερων άλλων» έριξε, με λίγη χρυσόσκονη στολίστηκε και μετά πάλι βουτιά στα προβλήματά του.

Γι’ αυτό και το μεγαλύτερο ενδιαφέρον, σ’ αυτά τα παστέλ όνειρα της τηλεόρασης, το έχουν όσοι δεν «μάσησαν» από τις υποσχέσεις των experts και δεν ενθουσιάστηκαν ακριβώς με το make over τους. Όσοι περίμεναν περισσότερα ή μάλλον είχαν άλλες προσδοκίες από τη βελτιωμένη εκδοχή του εαυτού τους.

Και πάλι απ’ όσα παραμύθια πουλάει η τηλεόραση –το είπαμε- αυτά είναι τα πιο άκακα, τα πιο φθηνά και με τις λιγότερες δυνατές συνέπειες στη ζωή εκείνων που επέλεξαν να τα «ακούσουν». Ας υπάρχουν, έτσι για τη δροσιά.