«Είμαι η Τζο»: Έχει κάτι φρέσκο να πει η ελληνική Μπρίτζετ Τζόουνς;

Είμαι η Τζο Facebook Twitter
Η σειρά είναι ανάμεσα στις πρώτες επιλογές του… ελληνικού κοινού.
0

«Αχ, όχι πάλι…». Ήταν το πρώτο που σκέφτηκα από τις πρώτες σκηνές της ελληνικής σειράς «Είμαι η Τζο», η οποία εμφανίστηκε προσφάτως στο Netflix, και μάλιστα ανάμεσα στις πρώτες επιλογές του… ελληνικού κοινού.

Και συνέχισα να το σκέφτομαι από επεισόδιο σε επεισόδιο, καθώς ξεδιπλώνεται ένα θολό συνονθύλευμα φεμινιστικών κλισέ προηγούμενων δεκαετιών, σε συνδυασμό με κακοχωνεμένα μοτίβα ψυχανάλυσης (σαν από εγχειρίδιο εκλαϊκευμένων μαθημάτων) που μετατρέπονται σε εξαιρετικά κακόγουστα τηλεοπτικά σκετς. Όσο για την ιστορία, παραπέμπει απευθείας στην ιστορία της Μπρίτζετ Τζόουνς (εκείνης της προ 25ετίας). Πού και πού «θυμάται» και ολίγη από γυναικεία χειραφέτηση του «Sex and the city», αλλά είναι τέτοια η σύγχυση, που μοιάζει κι αυτή ξένο σώμα μέσα στα μεσοαστικά κλισέ και τις φαντασιώσεις μιας κοντά στα 40 γυναίκας, η οποία μας παρουσιάζει ως το απαύγασμα του φεμινισμού το να μπορούν οι γυναίκες να πουν με το όνομά τους τα γεννητικά τους όργανα και να τα δείξουν –κατά λάθος, αλλά δεν βαριέσαι, δεν θα ντραπούμε γι’ αυτό–, φωτογραφίζοντάς τα.

Υπάρχει ένα βασικό μοτίβο σε όλα αυτά τα σενάρια: Ότι αυτό που συμβαίνει στο γυναικείο μυαλό ούτε οι γυναίκες δεν μπορούν να το περιγράψουν. Και αφού δεν μπορούν να το περιγράψουν, επαναλαμβάνουν τα ίδια και τα ίδια και επιδίδονται στην ίδια πάντα αυτοαναφορική, ναρκισσιστική καταβύθιση στον «προβληματικό» γυναικείο εαυτό που χαρακτηρίζει τα μιντιακά προϊόντα του είδους.

Η ιδέα της σειράς είναι της Ιωάννας Ασημακοπούλου, μας πληροφορούν οι τίτλοι αρχής, η οποία επιπλέον πρωταγωνιστεί. Ποια ιδέα; Μιας Μπρίτζετ αλά ελληνικά; Μιας νεαρής γυναίκας που μεταξύ του body shaming (έχει καμπύλες ασυγχώρητες για τα στερεότυπα της μόδας) και κάποιων παλαιών μαμαδίστικων προκαταλήψεων (μάλλον γιαγιαδίστικων πλέον) πιστεύει ότι ένας γάμος θα τη σώσει;

Είμαι η Τζο Facebook Twitter
Η ιδέα της σειράς είναι της Ιωάννας Ασημακοπούλου, μας πληροφορούν οι τίτλοι αρχής, η οποία επιπλέον πρωταγωνιστεί. Φωτ.: IMDb

Μα αυτή η ιδέα ανήκει στη Λονδρέζα Έλεν Φίλντινγκ που δημιούργησε την ομώνυμη στήλη στην «Independent», η οποία έγινε μυθιστόρημα και μετά ταινίες, με την ανυπέρβλητη Ρενέ Ζελβέγκερ στον ρόλο της Μπρίτζετ. Πριν από μερικούς μήνες εμφανίστηκε και τρίτη συνέχεια, με την Μπρίτζετ-Ζελβέγκερ ως μια ώριμη μητέρα που έχει χάσει τον σύζυγό της και ζει αίφνης νέο έρωτα με κάποιον πολύ νεότερό της. Μα, φυσικά, μεγάλωσαν πολύ οι Μπρίτζετ.

Φαίνεται, όμως, ότι τα σενάρια τύπου «Μπρίτζετ» και «Sex and the city» έχουν γίνει ένα είδος franchise, όπου τα αφηγηματικά μοτίβα αναπαράγονται πανομοιότυπα και απλώς κάθε σενάριο προσθέτει μερικά τοπικά χαρακτηριστικά σε ρόλους και περιβάλλοντα.

Υπάρχει, άλλωστε, ένα βασικό μοτίβο σε όλα αυτά, ότι αυτό που συμβαίνει στο γυναικείο μυαλό ούτε οι γυναίκες δεν μπορούν να το περιγράψουν. Και αφού δεν μπορούν να το περιγράψουν, επαναλαμβάνουν τα ίδια και τα ίδια και επιδίδονται στην ίδια πάντα αυτοαναφορική, ναρκισσιστική καταβύθιση στον «προβληματικό» γυναικείο εαυτό που χαρακτηρίζει τα μιντιακά προϊόντα του είδους.

Έτσι η Τζο διαθέτει μια μάνα παρεμβατική, αλά Μπρίτζετ, που την πιέζει να βρει σύζυγο και μπουκάρει στο διαμέρισμά της (μένει από πάνω) με τα κλειδιά της, χωρίς να ειδοποιήσει. Και η Τζο μισεί τα γενέθλια, όπως η Μπρίτζετ. Ολόιδιο είναι και το ότι η Τζο, όπως και η Μπρίτζετ, βρίσκεται ανάμεσα σε δύο άντρες που τη διεκδικούν, εκπροσωπώντας ο καθένας ένα διαφορετικό ανδρικό μοντέλο, και η σχέση της μαζί τους τη βοηθά να κάνει τη φεμινιστική μικροεπανάστασή της, πάντα μέσα στον μικρόκοσμό της· έξω από αυτόν δεν υπάρχει τίποτα.

Είμαι η Τζο Facebook Twitter
Φωτ.: IMDb

Η Τζο, λοιπόν, προσπαθεί να είναι φεμινίστρια. Τουλάχιστον προς εκεί οδεύει. Και τι θεωρεί φεμινισμό; Μας το λέει από την αρχή, που τη βλέπουμε επί ώρα με ανοιχτά τα πόδια στον γιατρό, όπου έχει πάει να καταψύξει τα ωάριά της μη χάσει το τρένο της μητρότητας λόγω ηλικίας. Και ο γυναικολόγος μπροστά της είναι ο συμμαθητής από το σχολείο που της έκανε bullying, ο κακούλης, που δεν τον λες και άσχημο. Κι έτσι ξεκινάει μια ταραχώδης –υποτίθεται– σχέση.

Πολύ φεμινιστική και η συμπεριφορά της στον γάμο της ξαδέλφης της, όπου μεθάει και βγάζει κάτι ανόητα λογύδρια επαναστατημένης «γεροντοκόρης» και μετά εμφανίζεται ο εργένης-φίλος του γαμπρού-«κακό παιδί». Και μετά οι δυο τους βρίσκονται να κάνουν σεξ σε ένα αυτοκίνητο, αλλά την επομένη η Τζο ανακαλύπτει ότι αυτός είναι το νέο της αφεντικό στη δουλειά (η Τζο είναι κάτι σαν γενικών καθηκόντων σε γκαλερί).

Και συνάπτουν σχέση σεξουαλική, διότι η εποχή μας είναι των ελευθεριών και διότι η Τζο, επιπλέον, παλεύει την απελευθέρωσή της γενικότερα.

Είμαι η Τζο Facebook Twitter
Φωτ.: IMDb

Και από τι και πώς απελευθερώνεται; Από τα στερεότυπα της εμφάνισης, κυκλοφορώντας θεόγυμνη στο ξενοδοχείο όπου συνευρέθηκαν ερωτικώς με το αφεντικό. Η γύμνια είναι στοίχημα μεταξύ τους. Αλλά αυτός εξαφανίζεται κι εκείνη βρίσκεται, πάντα γυμνή, σε πάρτι, όπου είναι καλεσμένος ο παλιός συμμαθητής- γυναικολόγος. Αυτός ο γλυκούλης τη σώζει, τη σκεπάζει, την πάει σπίτι και, φυσικά, τη «σέβεται».

Αυτός κι αν είναι ο πολύφερνος γαμπρός για τη μάνα της, η οποία αποδεικνύεται στο τέλος ότι έχει δίκιο, όπως κάθε καλή και διορατική μάνα. Αλλά της συγκεκριμένης η συμπεριφορά είναι σαν να έρχεται από την εποχή των γιαγιάδων, μια και σύμφωνα με την ηλικία της Τζο η μάνα της θα ’πρεπε να ανήκει στη γενιά που είχαν στο προσκεφάλι τη Σιμόν ντε Μποβουάρ. Η εν λόγω μάλλον σε «Πασταφλώρα» φέρνει, στο λίγο πιο δυναμικό, γιατί έχει χωρίσει τον άπιστο σύζυγό της και μεγάλωσε μόνη τα κορίτσια της. Να όμως που η έλλειψη πατέρα δημιούργησε παιδικό τραύμα στη Τζο. Μα, φυσικά, κάθε ενήλικη, προβληματική συμπεριφορά βασίζεται σε ένα παιδικό τραύμα, λένε οι ψυχαναλυτές.

Έτσι βιώνει διάφορες ντροπιαστικές δοκιμασίες η Τζο στην πορεία προς την ωριμότητα. Και κάνει και ψυχανάλυση. Λακανική, μας πληροφορεί. Και αν δεν βρίσκεται γυμνή μπροστά σε κόσμο, βρίσκεται με τις πιτζάμες και τις παντόφλες. Με αυτή την περιβολή την κλειδώνει στο αυτοκίνητό του και την πηγαίνει με το ζόρι στο πασχαλιάτικο οικογενειακό του τραπέζι ο εραστής-αφεντικό, όπου γνωρίζει τον κακοποιητικό πατέρα του και το οιδιπόδειο του γιου, και κόβει λάσπη.

Είμαι η Τζο Facebook Twitter
Φωτ.: IMDb

Αναρωτιέσαι μέχρι ποιου σημείου ανοησίας και αφέλειας μπορεί να φτάσει αυτό το ψευδοφεμινιστικό παραλήρημα, καθώς στον 21ο αιώνα το σενάριο των Άρτεμης Γρύμπλα και Παναγιώτη Χριστόπουλου μοιάζει κολλημένο στα φεμινιστικά στερεότυπα του περασμένου αιώνα, με την πρωταγωνίστρια χωρίς καμιά χάρη και ερμηνευτική γοητεία (τη συνθλίβει, άλλωστε, η αναπόφευκτη σύγκριση με το πρωτότυπο). Κρίμα!

Και μετά από 8 επεισόδια διαπιστώνεις ότι πολύ κακό για το τίποτε, αφού η Τζο συναντά τη χαρά στην ερωτική εξομολόγηση του πολύφερνου συμμαθητή-γυναικολόγου που πάντα την ήθελε και επειδή φοβόταν την έβριζε! Να και το happy end.

Αλίμονο! Είπαμε φεμινίστρια, αλλά τύπου Σταχτομπούτα, για να μην ξεχνιόμαστε. Και ζουν αυτοί καλά κι εμείς με… πονοκέφαλο.

Το τρέιλερ της σειράς

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LIFO

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η Ιζαμπέλ Ιπέρ έπαιξε σε 120 ταινίες. Σε αυτές τις 10 ξεπέρασε τον εαυτό της

Οθόνες / Η Ιζαμπέλ Ιπέρ έπαιξε σε 120 ταινίες. Σε αυτές τις 10 ξεπέρασε τον εαυτό της

Με αφορμή το αφιέρωμα που ετοίμασε το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για μία από τις σπουδαιότερες ηθοποιούς της εποχής μας, επιλέγουμε 10 ταινίες της, στις οποίες έχει αποτυπωθεί η τεράστια υποκριτική της δυναμική και η ικανότητά της να μεταμορφώνεται εσωτερικά με κάθε ρόλο.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Βιμ Βέντερς: Τι θα δούμε στο μεγάλο αφιέρωμα που έρχεται στη Στέγη

Οθόνες / Βιμ Βέντερς: Τι θα δούμε στο μεγάλο αφιέρωμα που έρχεται στη Στέγη

Ένα μοναδικό μεγάλο αφιέρωμα στον σπουδαίο δημιουργό για ένα τριήμερο σε όλους τους χώρους της Στέγης, με προβολές των ταινιών του, ένα masterclass και μια συζήτησή του με την Αφροδίτη Παναγιωτάκου στην Κεντρική Σκηνή.
M. HULOT
Steve Blame: «Το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή είναι να παραμένεις καλός άνθρωπος»

Οθόνες / Steve Blame: «Το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή είναι η καλοσύνη»

Υπήρξε από τις πιο αναγνωρίσιμες διεθνώς τηλεοπτικές περσόνες, όντας ο κεντρικός παρουσιαστής του MTV. Σήμερα ο 66χρονος τηλεοπτικός παραγωγός, συγγραφέας και σεναριογράφος ζει πλέον μόνιμα στην Αθήνα, όμως ο έρωτας με την Ελλάδα κρατάει από πολύ παλιά. Ο Steve Blame αφηγείται τη ζωή του στη LifO.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Oι 10 Καλύτερες Ελληνικές Ταινίες των ‘20s μέχρι τώρα

Η λίστα / Oι 10 καλύτερες ελληνικές ταινίες των '20s μέχρι τώρα

Ποιες ελληνικές ταινίες της τρέχουσας δεκαετίας έχουν ξεχωρίσει μέχρι στιγμής; Ρωτήσαμε 20 κριτικούς κινηματογράφου, ανθρώπους του ευρύτερου κινηματογραφικού χώρου και αθεράπευτους σινεφίλ και σας παρουσιάζουμε το top 10 που προέκυψε μέσα από το συναρπαστικό, σύνθετο μωσαϊκό του σύγχρονου ελληνικού σινεμά.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Η αλήθεια είναι πως δεν μπορώ να εξηγήσω απόλυτα γιατί επιστρέφω διαρκώς εκεί»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Επιστρέφοντας, μπορεί να πιάσουμε πάλι το νήμα»

Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος μας μιλά για το χωριό όπου γεννήθηκε, το Αρματολικό στη νότια Πίνδο, αλλά και για το νέο του ντοκιμαντέρ, «Τα τέρματα του Αυγούστου», που διαδραματίζεται εκεί.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Γιούλη Τσαγκαράκη: «Κάθε σπίτι έχει τον δικό του Νετανιάχου, τον δικό του Τραμπ»

Οθόνες / Γιούλη Τσαγκαράκη: Η θεία Σταματίνα από τις «Σέρρες» του Γιώργου Καπουτζίδη μιλά στη LifO

Η ταλαντούχα ηθοποιός με τον ρόλο της ίντερσεξ θείας έσπασε ταμπού και άνοιξε ξανά μια σειρά συζητήσεων για το φύλο, την LGBTQI+ κοινότητα, τα ανθρώπινα δικαιώματα. Πώς ετοιμάστηκε για το ρόλο; Πώς βλέπει τις αντιδράσεις;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έχει τα πιο ψαγμένα αφιερώματα

Οθόνες / Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έχει τα πιο ψαγμένα αφιερώματα

Από μια ρετροσπεκτίβα στην Ιζαμπέλ Ιπέρ μέχρι έναν πλήρη οδηγό του έργου του Γιώργου Τσεμπερόπουλου και από το spotlight στον Μαρσέλ Πανιόλ μέχρι μια ανατρεπτική ματιά στην έννοια του plot twist, οι θεματικές ενότητες του φεστιβάλ διατηρούν αμείωτο το ενδιαφέρον μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Τι θα δούμε στο 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Σινεμά / Τι θα δούμε στο 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Η νέα ταινία της Ιζαμπέλ Ιπέρ, φιλμ που έρχονται από τις Κάννες, πρεμιέρες, οι μικρού μήκους του Γιώργου Τσεμπερόπουλου και οι ελληνικές συμμετοχές των διαγωνιστικών τμημάτων είναι μερικοί από τους λόγους που θα μας στείλουν και φέτος στις αίθουσες του αγαπημένου κινηματογραφικού θεσμού.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το αμερικανικό σινεμά δίνει τη μία μάχη μετά την άλλη

Pulp Fiction / Το αμερικανικό σινεμά δίνει τη μία μάχη μετά την άλλη

Προτροπή για αντίσταση ή παραίνεση για τρομοκρατία; Το αριστούργημα του Πολ Τόμας Άντερσον «Μια μάχη μετά την άλλη», οι εξαιρετικές πρόσφατες αλληγορίες «Weapons» και «Eddington», αλλά και οι αξέχαστες κινηματογραφικές αναφορές τους απασχολούν τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο και τον αρχισυντάκτη της LiFO Γιάννη Πανταζόπουλο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Επιτρέπεται να θαυμάζουμε σήμερα τη Λένι Ρίφενσταλ;

Ιδέες / Επιτρέπεται να θαυμάζουμε σήμερα τη Λένι Ρίφενσταλ;

Με αφορμή το νέο ντοκιμαντέρ για μια από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες του 20ού αιώνα, ξαναθυμόμαστε τι είχαν απαντήσει στη LiFO οι Πέπη Ρηγοπούλου, Θωμάς Μοσχόπουλος, Δημήτρης Στεφανάκης, Θάνος Παπακωνσταντίνου, Πάνος Κούτρας και Θεόφιλος Τραμπούλης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Boots»: Μια σειρά για το τι σημαίνει «να είσαι gay στον στρατό»

Οθόνες / «Boots»: Kάτι καλό θα κάνει αυτή η σειρά για να την αποκαλούν «woke σκουπίδι»

H τηλεοπτική σειρά οκτώ επεισοδίων του Netflix, που έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις, προσεγγίζει με μοναδικό και συγκινητικό τρόπο το θέμα της ομοφοβίας στον στρατό. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η Ειρήνη Παπά μέσα από 9 ταινίες και 1 ντοκιμαντέρ

Οθόνες / Ειρήνη Παπά: Οι σημαντικότερες ταινίες της για ένα πενθήμερο στην Ταινιοθήκη

Την αποκάλεσαν «Καρυάτιδα», συνέβαλε στο να φτάσει το αρχαίο δράμα στο Χόλιγουντ, υπήρξε μια αληθινή σταρ. Αυτή την εβδομάδα μπορούμε να δούμε ξανά την «Αντιγόνη», τις «Τρωάδες», το «Ζ» και άλλες ταινίες που η Ειρήνη Παπά σφράγισε με την ερμηνεία της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Η αιώνια και οικουμενική θεία Μπεμπέκα

Daily / Η αιώνια και οικουμενική θεία Μπεμπέκα

Η αναγγελία του θανάτου της Άννας Κυριακού προκάλεσε βαθιά συγκίνηση και θλίψη καθώς πολλοί έμοιαζαν να πενθούν όχι τόσο την απώλεια της ίδιας της ηθοποιού όσο του χαρακτήρα της στις «Tρεις Χάριτες», κι ας έχουν περάσει τρεις δεκαετίες από τότε.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ανδρέας Αποστολίδης, συγγραφέας, σκηνοθέτης

Οι Αθηναίοι / Ανδρέας Αποστολίδης: «Πλέον το αστυνομικό μυθιστόρημα ανθεί ως παραγωγή, αλλά δεν ανανεώνεται»

Επί δικτατορίας σχετιζόταν με παράνομες οργανώσεις και έφτασε να κατηγορηθεί ως ηθικός αυτουργός της κατάληψης του Πολυτεχνείου. To ταξίδι του με την αστυνομική λογοτεχνια ξεκίνησε με μια μετάφραση του Ρέιμοντ Τσάντλερ. Σειρά πήραν η Χάισμιθ, ο Ελρόι και άλλοι σπουδαίοι συγγραφείς. Μετά, έγραψε τα δικά του μυθιστορήματα, ασχολήθηκε με την αρχαιοκαπηλία και το ντοκιμαντέρ. O Ανδρέας Αποστολίδης αφηγείται τη ζωή του στη LiFO.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ