Η πρωταθλήτρια Ευρώπης στον ακοντισμό, Ελίνα Τζένγκο, μίλησε για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε στην προσπάθειά της να ανέβει στην κορυφή του αθλήματος, τους γονείς της, που τη στήριξαν σε κάθε βήμα, αλλά και την καταγωγή της.
Η νεαρή αθλήτρια, κόρη μεταναστών από την Αλβανία, έχει γεννηθεί στην Ελλάδα αλλά πάσχισε για να πάρει την ελληνική υπηκοότητα με αποτέλεσμα να μην μπορεί να κατεβαίνει σε αγώνες με τα χρώματα της χώρας, παρότι έπιανε τα σχετικά όρια συμμετοχής.
Ο αγώνας να πάρει την ελληνική υπηκοότητα
Οι γονείς της, όπως είπε στον ΑΝΤ1, έγιναν αποδέκτες της έντονης δυσαρέσκειας και απογοήτευσής της, αλλά στάθηκαν στο πλευρό της καθ΄όλη τη διάρκεια της διαδρομής.
«Ανέχτηκαν πολύ στεναχώρια, πολύ κλάμα και τα χρωστάω όλα σ΄αυτούς» είπε. «Είναι πολύ κακό να γνωρίζεις ότι έχεις γεννηθεί σε μία χώρα, έχεις παλέψει και δεν μπορείς να αγωνιστείς σε αυτή τη χώρα. Έπιανα τα όρια και τελευταία στιγμή δεν πήγαινα γιατί δεν είχα την υπηκοότητα. Ψυχολογικά αυτό με κατέστρεφε» είπε.
«Είμαι από την Αλβανία, αλλά είμαι και Ελληνίδα» τόνισε η πρωταθλήτρια, ξεκαθαρίζοντας πως λαμβάνει διάφορα «αρνητικά μηνύματα» αλλά δεν έχει βιώσει ρατσισμό. « Στο χωριό που μένουμε με αγαπούν πολύ από παιδί, δεν είχα πρόβλημα».
Η νεαρή τόνισε πως η οικογένειά της έχει μερίδιο στην επιτυχία της καθώς «με έχουν στηρίξει από την πρώτη στιγμή, από τα πρώτα μου βήματα. Δεν σταμάτησαν ποτέ να πιστεύουν σε μένα. Δουλεύω και το κάνω γι’ αυτούς».
«Είμαι παιδί μεταναστών, ήρθαν εδώ και δεν είχαν τίποτα, μόνο τα βασικά, ήταν πολύ δύσκολο γι’ αυτούς να στηρίξουν την προσπάθεια που κάνω. Είναι πάρα πολλά τα έξοδα που έχουμε. Τώρα που μεγαλώνουν, θέλω να σταθώ στο πλευρό τους και να τους ελαφρύνω» σημείωσε, σε άλλο σημείο της συνέντευξής της.
Η μεγάλη επιτυχία
Σχετικά με τη μεγάλη επιτυχία στο πρόσφατο πρωτάθλημα Ευρώπης, σημείωσε πως περίμενε ότι θα πάρει μετάλλιο.
«Νομίζω το περίμενα το μετάλλιο, γιατί μπήκα πολύ προετοιμασμένη σε αυτόν τον αγώνα. Είχα μια χρονιά γεμάτη σκαμπανεβάσματα, αλλά είπα ότι δεν θέλω να τελειώσει έτσι η σεζόν μου, ήθελα να κλείσει με ένα χρυσό μετάλλιο και μπήκα στον αγώνα και τα κατάφερα» δήλωσε.
Για να φτάσει σε αυτό το επίπεδο αναγκάστηκε να θυσιάσει πολύ χρόνο, αλλά, όπως είπε, «και τι δεν θα έδινα να ξαναζήσω αυτή τη στιγμή. Εκείνη την ώρα νιώθεις ότι ανταμείβονται οι κόποι σου».
Το πρώτο τηλεφώνημα που έκανε μετά τη νίκη ήταν στους γονείς της, που την περίμεναν πώς και πώς. «Μου λένε κάθε φορά: "Eλίνα, δεν θα σε δούμε, θα περιμένουμε τηλεφώνημα σου", γιατί αγχώνονται τόσο πολύ που αισθάνονται ότι μου περνούν το άγχος».
