«Εμείς είμαστε λεοπαρδάλεις, λιοντάρια. Εκείνοι που θα πάρουν τη θέση μας είναι τσακάλια, ύαινες». Χρυσός Φοίνικας το 1963 για την τεράστια ρομαντική περιπέτεια του Λουκίνο Βισκόντι, κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος του Τζουζέπε Τομάζι ντι Λαμπεντούζα, με φόντο τη Σικελία του 1860, την ενοποίηση της Ιταλίας (il Risorgimento), και ήρωες τον αδάμαστο Πρίγκηπα του Σαλίνας και τον οπορτουνιστή Τανκρέντι. Πόλεμος, πάθη, κοστούμια, σκηνικά, ομορφιά και λεπτομέρειες, ερμηνείες με φιλοδοξία και εύρος, σκηνοθεσία με πνοή και μελαγχολία, μια τοιχογραφία με ιστορική και μοντέρνα σημασία για τη νέα και την παλιά τάξη. Ταινία που δεν χορταίνεται, στέκεται αγέρωχη ανάμεσα στην όπερα και στο νεορεαλισμό, αναμένοντας κρυφά την επανάσταση που δεν έγινε ποτέ - η μεγαλειώδης αντίθεση που συνέθετε την καρδιά και το μυαλό του κόκκινου αριστοκράτη Λουκίνο Βισκόντι. Μοναδική παραφωνία το αναγκαστικό ντουμπλάρισμα του Λάνκαστερ, ο οποίος είναι καθ' όλα τέλειος στο ρόλο του, όπως και ο Ντελόν.