Μεταβατική ταινία στην καριέρα του Θόδωρου Αγγελόπουλου, ευρισκόμενη με το ένα πόδι σε ένα πιο αφηγηματικό σινεμά και με το άλλο σε εκείνο το ποιητικό που θα ακολουθούσε, όπου οι χαρακτήρες λειτουργούν ως σύμβολα και το Άτομο ψυχολογείται και κινηματογραφείται (κυρίως) στο πλαίσιο της θέσης του μέσα στην Ιστορία.

 

Οι επιρροές από Γιαντσό αρχίζουν να γίνονται εμφανείς, οι εμπνεύσεις από την αρχαία τραγωδία σαφείς και το ραντεβού με την κινηματογραφική ιστορία έμοιαζε να πλησιάζει – τρία χρόνια μετά θα ακολουθούσε ο Θίασος.

 

Η ταινία έφυγε με Βραβείο Σκηνοθεσίας και Φωτογραφίας από το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης του 1972, μια κομβική χρονιά για τον επονομαζόμενο Νέο Ελληνικό Κινηματογράφο, καθώς προβλήθηκε και το Προξενιό της Άννας του Παντελή Βούλγαρη, το οποίο έφυγε με 5 βραβεία από την απονομή.

 

Να σημειωθεί ότι οι Μέρες του ’36 είχαν κάνει sold-out στην προβολή τους την έκτη μέρα του φεστιβάλ, κάτι που δυσαρέστησε τον σκηνοθέτη τους, που διαβεβαίωσε δεκάδες νεαρούς σινεφίλ που έμειναν εκτός ότι θα ακολουθούσε επαναληπτική προβολή στον κινηματογράφο Ριβολί, η οποία, όμως, απαγορεύτηκε από την αστυνομία.