Το Keeper είναι θρίλερ βραδύτατης καύσης, σχετικής υπομονής, δανεικής θεματολογίας και στυλιζαρισμένης σκηνοθεσίας: ο Οζ Πέρκινς που το υπογράφει μπορεί να φαίνεται ήσυχος αλλά έχει λοξά πράγματα στο μυαλό του, όσο παράξενα είναι τα πλάνα των προσώπων και του αγνώστου περιεχομένου σπιτιού που τα φιλοξενεί, αλλά συνήθως τα βλέπουμε από στραβές γωνίες και αινιγματικά πλάνα. Ο γενικά αφηρημένος Μάλκολμ και η κάπως καχύποπτη, νευρική Λιζ περνούν εκεί το Σαββατοκύριακο για να γιορτάσουν την πρώτη επέτειο του δεσμού τους. Ο εξάδελφος του Μάλκολμ τούς επισκέπτεται, μαζί με τη φίλη του που δεν μιλάει αγγλικά και σύντομα θα εξαφανιστεί βίαια από το κάδρο, χωρίς πολλές εξηγήσεις. Στην απουσία του Μάλκολμ για επαγγελματικούς λόγους (επισκέπτεται εκτάκτως ασθενείς στην πόλη), η Λιζ βλέπει εφιαλτικά οράματα που συνδέονται με το υγρό στοιχείο, καθώς και τρομακτικές φιγούρες. Επιμένει να μείνει, ακόμη κι όταν η κολλητή της προσφέρεται να έρθει να τη συνοδεύσει στο σπίτι της, αλλά αλλάζει γνώμη όταν εκείνος επιστρέφει, και είναι πολύ αργά. Μέχρι να εξελιχθεί σε μεταφυσική φρίκη, το θρίλερ ποντάρει στην ατονική ατμόσφαιρα – είναι όμορφο, μυστηριώδες, αν και αμήχανο στην πλοκή και κενό ενδιαφέροντος. Διαπράττει δε το κεφαλαιώδες σφάλμα να αναλύσει πολύ πεζά και ξέψυχα τι εννοεί από όσα δεν θέλει να δείξει στη μεγαλύτερη διάρκειά του. Ο Ρόσιφ Σάδερλαντ, και αυτός γιος του σπουδαίου Ντόναλντ Σάδερλαντ, προφανώς παίζει αργά και χαμηλά για να μην κινήσει υποψίες, αλλά του βγαίνει μια ναρκωμένη ερμηνεία που τελικά δεν συνάδει με τον χαρακτήρα που μας αποκαλύπτει. Μοναδική όαση η τεταμένη Τατιάνα Μασλάνι, η Καναδή ηθοποιός που έχει βραβευθεί με Emmy και αντιδρά γλαφυρά σε ό,τι ελλειπτικό υφίσταται.