Μέσα σε 6 μήνες τα 55 ορφανά αυξήθηκαν στα 2.000, με αποτέλεσμα την ίδρυση του Ινστιτούτου «Dar Al-Tifel». Η ταινία διηγείται την ιστορία της Miral, μιας κοπέλας που βρέθηκε στο ινστιτούτο σε ηλικία 7 ετών, μετά τοΝ θάνατο της μητέρας της, και μεγαλώνοντας ανακαλύπτει πως συγκρούονται μέσα της οι συμβουλές της Μαμάς Χιντ με την ανάγκη της να δώσει μάχη για το μέλλον του λαού της.

Μετά τον συνδυασμό ουσίας και δεξιοτεχνίας που επέδειξε με το Σκάφανδρο και την Πεταλούδα, ο uber artist Τζούλιαν Σνάμπελ επανέρχεται με μια ιστορία για το παλαιστινιακό ζήτημα, που τον άγγιξε προσωπικά, λόγω της ενεργά Εβραίας μητέρας του και της Παλαιστίνιας ερωμένης του, της Ρούλα Τζεμπρεάλ, το κατά μεγάλο ποσοστό αυτοβιογραφικό βιβλίο της οποίας αποτέλεσε την πηγή του Μιράλ. Ένα στοιχειώδες ενδιαφέρον συντηρείται κατά τη διάρκεια της ταινίας, αλλά μια αίσθηση υπερβάλλουσας οικουμενικότητας καλύπτει σαν μαλακό πάπλωμα το πολιτικό αδιέξοδο που περιγράφεται μέσα από τη συνεχιζόμενη διένεξη στις αμφισβητούμενες περιοχές. Ο Σνάμπελ δεν κάνει σινεμά από την πολυθρόνα του. Πήγε στις αυθεντικές περιοχές για να κάνει τα γυρίσματα και έφτιαξε μια σκονισμένη ιστορία ανθρώπων που πάσχουν και ελπίζουν. Το αποτέλεσμα δεν παύει να είναι μια έκκληση για ειρήνη, παρά ένα αγωνιώδες δράμα. Αντί για αιχμή, μια αδιόρατη αιγίδα του ΟΗΕ καθοδηγεί το πνεύμα του.