Δώσε πλοκή και ψητό στον Γκιγιέρμο ντελ Τόρο και θα σου κάνει θαύματα με τη φαντασία και την εφευρετικότητά του. Όταν όμως δεν έχει τίποτε από τα δύο, θα κολλήσει κι αυτός σε μια πολυτελή και φανταχτερή παγίδα που έρχεται από την ακριβή παραγωγή που δεν επιθυμεί τίποτε άλλο από το να εκμεταλλευτεί τα προλαλήσαντα. Δηλαδή, το concept και τους χαρακτήρες από το πρώτο Hellboyκαι μερικά από τα εκπληκτικά πλάσματα που μας τρόμαξαν και μας μάγεψαν στο αριστούργημά του, το Λαβύρινθο του Πάνα. Ο κόκκινος δαίμονας με την ανθρώπινη ευαισθησία δεν έχει τίποτε να προσθέσει (δεν ξέρει καν ότι θα γίνει μπαμπάς) και τα πλάσματα του Κάτω Κόσμου που εξεγείρονται για να ανατρέψουν τη ασύδοτη κυριαρχία των ανθρώπων έχουν κάποιο παιχνιδιάρικο ενδιαφέρον, αλλά δεν αναπτύσσονται ιδιαίτερα και εξαντλούνται σε εξυπνάδες και τεχνική δεινότητα - που σε κάνει να χαζεύεις, δεν λέω, αλλά τι να την κάνεις...