Κακογραμμένη από την πρώτη ως την τελευταία σκηνή, η ταινία που ξανάφερε κοντά τον Κιάνου Ριβς και τη Γουινόνα Ράιντερ είναι μια ατυχέστατη δοκιμασία και για τους δύο, οι οποίοι πέφτουν πάνω σε ένα εμμονικό κείμενο που προσπαθεί να αντιστρέψει κανόνες της rom-com με αποκρουστικά αποτελέσματα.

 

Με το γνωστό και εύλογο εύρημα του αταίριαστου ζευγαριού, οι δυο τους μιλούν ακατάπαυστα, σίγουρα όχι ως κανονικοί άνθρωποι αλλά ως ένα είδος εκδικητών του genre, χωρίς την απαραίτητη σπιρτάδα όμως που θα τους έκανε πραγματικά αστείους, κάτω από ειδυλλιακό, σχεδόν lounge τοπίο, του οποίου τις ομορφιές μπορεί να προσέξει κάποιος τις ελάχιστες στιγμές που δεν ακούγεται διάλογος. 

 

Ο Ριβς μοιάζει σαν να μην έχει ξεφύγει από το John Wick –εκεί όπου, σκεφτείτε, δεν μιλούσε σχεδόν καθόλου– και η Ράιντερ του αιώνιου cuteness εκμεταλλεύεται όσο γίνεται τη χάρη της, μέχρι το σημείο που πέφτει στη μανιέρα των αμέτρητων γκριματσών.

 

Με μια εντελώς awkward ερωτική σκηνή και για κερασάκι στην τούρτα μια αλά Ρομέρ, ατέλειωτη και επιτηδευμένα κυνική ανάλυση των σχέσεων σε μια νύχτα, η 90λεπτη συνύπαρξη δύο αγαπητών μορφών των '90s μετατρέπεται από ευπρόσδεκτη ιδέα σε τραγωδία.