Ένα ψυχαναλυτικό θρίλερ με στοιχεία πολιτικής φαντασίας και ηρωίδα μια αντιστασιακή που, περνώντας από το Παρίσι (εκπληκτική η αφαιρετική, «οικονομική» αναπαράσταση του γαλλικού ντεκόρ με τα τρία χρώματα που στραφταλίζουν, συνδέοντάς τα με τη θάλασσα-μήτρα της αρχής), προσγειώνεται στην τσακισμένη Μεταπολίτευση, αλλάζοντας φύλο και ηλικία, μια Ελληνίδα Ορλάντο ερμηνευμένη μοναδικά από τη Σοφία Κόκκαλη. Η Νίκη, η Κόκκινη, είναι το πάσχον σύμβολο μνήμης και δράσης και ταυτόχρονα ο λώρος ανάμεσα στα υψηλά ιδανικά και το αρχέτυπο της μητέρας: η σχέση της με τον Γιο οικοδομείται και γκρεμίζεται, ενόσω διαδραματίζονται κρίσιμα γεγονότα.

 

Ο The Boy συναντά την ωριμότητα, χωρίς να αποποιείται την πειραματική του ψυχοσύνθεση. Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες ταινίες της χρονιάς, τολμηρή σε σύλληψη και επινοητική σε εκτέλεση, αν και ερμητικά κλειστή στο δεύτερο μέρος, όταν μεταφέρεται σε ένα αποκλεισμένο, μαραμένο άστυ, με την Κόκκαλη να υποδύεται τον Λευτέρη, τον γιο, αλλάζοντας εντελώς το βλέμμα, ραγισμένη από την προηγούμενη διαδρομή, περιπλανώμενη σε μια σειρά από βασανιστικές μνήμες και εφιαλτικές προοπτικές. Η πλοκή γίνεται δύσβατη, αλλά η θέαση δεν χάνει τη γοητεία της.