Σπάνια βλέπουμε ταινίες από το Κόσοβο στη χώρα μας, εξίσου σπάνια καταφέρνουν να περνούν τα σύνορά του όσες γυρίζονται. Η ταινία του Βίσαρ Μορίνα τα κατάφερε και εδώ και έναν χρόνο περίπου έχει καταγράψει αξιόλογη πορεία στα φεστιβάλ του κόσμου, αναφερόμενη μάλιστα σε μια ιστορία που συμβαίνει πριν από το ξέσπασμα του πολέμου, οπότε δεν υπάρχει η εικόνα του μαρτυρικού τοπίου. Υπάρχουν όμως αδιέξοδα, σαν αυτά ενός πατέρα που δεν βλέπει ζοφερό το μέλλον του τόπου και προσπαθεί να διαφύγει στη Γερμανία, αφήνοντας πίσω τον γιο του. Ο τελευταίος, μέσα από μια σειρά παρανομιών, θα καταφέρει να διασχίσει μεγάλο μέρος της Ευρώπης για να τον βρει και σ' αυτό το ταξίδι κρύβεται το μυστικό της επιτυχίας του φιλμ. Ο μικρός Νόρι αντιστοιχίζεται άμεσα και πολύ εύκολα με τους σύγχρονους πρόσφυγες, συνδέοντας έτσι την όλη ιστορία με τον παρόν της Ευρώπης. Ο Μορίνα, πάντως, όσο προχωρά, καταφεύγει σε αρκετές δόσεις διδακτισμού, υπερτονίζοντας την ανάγκη για ανθρωπιά, κυρίως λόγω της έλλειψης άλλων αφηγηματικών ιδεών.