Τελείως διαφορετική από τα παιδικά animation, πρωτότυπη στη σύλληψη και κυρίως στην αθυρόστομη εκφορά κωμωδία κινουμένων σχεδίων για ενηλίκους, με ήρωες φαγώσιμα σε ένα σούπερ μάρκετ που χάφτουν τη χαρούμενη διαφήμιση, γενικά πιστεύουν πως θα δώσουν ευτυχία στα σπιτικά φαγητά για τα οποία προορίζονται, ώσπου ανακαλύπτουν πως οι θεοί τους, οι άνθρωποι δηλαδή, δεν θέλουν τίποτε άλλο από να τα σκοτώσουν με τον χειρότερο τρόπο, κάτι που περιγράφεται splatter-ικά με μια αιματοβαμμένη σεκάνς ξεπαστρέματος πάσης φύσεως εδώδιμων, συσκευασμένων και μη.

 

Κάτω από την προφανή ομπρέλα του καταναλωτισμού στην πιο ειδεχθή του μορφή, με τα κακόμοιρα τα τρόφιμα στη θέση των προβάτων επί σφαγήν, το φιλμ που συνδημιούργησαν δύο πεπειραμένοι animators και ο Έβαν Γκόλντμπεργκ με τον Σεθ Ρόγκεν, στη φλέβα του Interview και κυρίως του αναρχικού This is the end, είναι ελευθεριάζον, αλλά καθόλου ασυμμάζευτο, καθώς επικεντρώνεται στη γεμάτη εμπόδια διαδρομή ανάμεσα σε ένα λουκάνικο κι ένα ψωμάκι που ονειρεύονται να ενωθούν για να δημιουργήσουν επιτέλους το πιο σεξουαλικό, αν το καλοσκεφτείτε, από όλα τα εδέσματα, το hot dog! Μέχρι να φτάσουμε στο σεξ (άλλη μια σπαρταριστή σκηνή που φέρνει στον νου τον παλιό Φριτς τον πονηρόγατο) μεσολαβεί ένα τριπαριστό ιντερλούδιο, όπου οι άνθρωποι μόνο υπό την επήρεια ουσιών καταφέρνουν να δουν και να ακούσουν τα τρόφιμα, και πολλοί αστείοι χαρακτήρες, με κορωνίδα την ξαναμμένη λεσβία-τάκο της Σάλμα Χάγιεκ. Το Πάρτι με λουκάνικα θα ήταν ακόμη καλύτερο αν δεν επιδιδόταν σε μια αχρείαστη υστερία από βρισιές, που ενώ συντάσσονται με το γενικότερο πνεύμα, ποντάρουν σε χαβαλέ με τον τρόπο που ένας 13χρονος επιτέλους ξεσπάει μακριά από τους καταπιεστικούς γονείς του.