Αυτή η ευχάριστη κομεντί του Πίτερ Τσέλσομ παρακολουθεί τον Έκτορ, έναν συμπαθή, νοικοκυρεμένο, παραπάνω από οτι θα ήθελε τακτοποιημένο, αλλά θλιμμένο και στερημένο ψυχίατρο στις περιπέτειες του ανά τον κόσμο, στην επεισοδιακή του αναζήτηση της ευτυχίας. Ανίκανος να βοηθήσει τους ασθενείς του, να χαρεί, να αγαπήσει με όλην του την καρδιά, να δημιουργήσει, να νιώσει κάτι παραπάνω από την στρωμένη καθημερινότητα που του παρέχει η μετρημένη σύζυγος του, μπλέκει σε απίθανες καταστάσεις σαν τον αγαπημένο του ήρωα, τονΤεντέν, υπακούοντας στο παιδί που αισθάνεται πως τον παρακολουθεί με παράπονο στην ενήλικη ζωή του. Με ένα σημειωματάριο, ρωτάει τους πιό ανόμοιους ανθρώπους που συναντά τη βιωματική ή θεωρητική γνώμη τους για το μεγάλο μυστήριο της ευτυχίας, ενώ την ίδια στιγμή επιζητεί να κλείσει παλιούς λογαριασμούς. Το αποτέλεσμα είναι ένα κολάζ από ρευστά σκηνοθετημένες αλλά συνολικά αναληθοφανείς (λόγω αρκετών τραβηγμένων συμπτώσεων, που ξεπερνάνε τη στατιστική λογική) κινηματογραφικές περιστάσεις, ανακατεμένες με new age προσέγγιση και συνεχείς κόντρες ανάμεσα στον βρετανικό καθωσπρεπισμό και στο προφανώς οικουμενικό ρητό "μιά ζωή την έχουμε", με υπερβολικά στρογγυλέματα και ευκολίες που χαλάνε την...συμπαθή σαν τον Έκτορ, γενική εντύπωση.