Με κάθε νέα δημοσίευση των αρχείων που σχετίζονται με τον Τζέφρι Έπσταϊν γίνεται όλο και πιο σαφές ότι λειτουργούσε στο πλαίσιο ενός εκτεταμένου δικτύου ισχυρών και πολύ καλά δικτυωμένων ανθρώπων, αυτό που ένας δημοσιογράφος αποκάλεσε «η τάξη του Έπσταϊν».
Πώς όμως λειτουργούσε το δίκτυο; Τι γνώριζαν οι άνθρωποι που συμμετείχαν σε αυτό και πόση σημασία έχει το ότι βρίσκονταν κοντά σε αυτόν τον άνθρωπο; Μια σειρά από επιστολές που ανακάλυψα θαμμένες σε μια αποθήκη στο ανατολικό Λονδίνο κατά τη διάρκεια της έρευνάς μου για τη βιογραφία του Βρετανού μεγαλοεκδότη Τζορτζ Γουάιντενφελντ ρίχνει λίγο φως σε αυτά τα ερωτήματα. Αυτές οι επιστολές δεν περιλαμβάνονται στα αρχεία που δημοσίευσε το Κογκρέσο ή το υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ αλλά στο προσωπικό αρχείο του εκδότη.
Το Boeing 757 που χρησιμοποιούσε ο Έπσταϊν για να μεταφέρει ανήλικα κορίτσια στο νησί του στην Καραϊβική ονομαζόταν «Lolita Express». Ήταν μια αναφορά στη διαβόητη «Λολίτα», το μυθιστόρημα του Βλαντίμιρ Ναμπόκοφ, το οποίο εκδόθηκε το 1959, στο Ηνωμένο Βασίλειο –ανατρέποντας τη σχετική κυβερνητική απαγόρευση– από τον εκδοτικό οίκο του Τζορτζ Γουάιντενφελντ.
Ο Τζορτζ Γουάιντενφελντ, πέρα από εκδότης, ήταν γνωστός ως ένας από τους μεγαλύτερους networkers στον κόσμο, ένας μεσάζων, κάποιος που ένωνε ανθρώπους από διαφορετικούς τομείς και κόσμους στο πολυτελές διαμέρισμά του στο Τσέλσι του Λονδίνου, σε ιδιωτικές λέσχες, σε συνέδρια και πάρτι.
Οι πρώτες επιστολές που βρήκα στα αρχεία του Τζορτζ αφορούσαν τη σύζυγο του Έπσταϊν, Γκισλέν Μάξγουελ, η οποία εκτίει σήμερα ποινή 20 ετών φυλάκισης για τη συνέργειά της στην κακοποίηση εφήβων κοριτσιών. Τον Μάρτιο του 1991, η 29χρονη τότε Γκισλέν σχεδίαζε να περάσει μερικούς μήνες στη Νέα Υόρκη, χρειαζόταν όμως βοήθεια για να εισέλθει στην υψηλή κοινωνία. Μέσω του πατέρα της, του μεγαλοεκδότη Ρόμπερτ Μάξγουελ, γνώρισε τον Τζορτζ Γουάιντενφιλντ, ο οποίος της πρόσφερε μερικές συστατικές επιστολές. Η πρώτη που έγραψε ήταν για τη θρυλική Αμερικανίδα παρουσιάστρια Μπάρμπαρα Γουόλτερς. «Αν ζήτησα από τη Γκισλέν Μάξγουελ, κόρη του θρυλικού Ρόμπερτ Μάξγουελ, να σας τηλεφωνήσει», έγραφε ο Γουάιντενφελντ στις 27 Μαρτίου 1991, «είναι επειδή πιστεύω ότι θα τη θεωρήσετε μια πολύ διασκεδαστική και γοητευτική προσωπικότητα».
Η δεύτερη παραλήπτρια ήταν η Λάλι Γουέιμαουθ («έχει πολλές ιδέες και είμαι σίγουρος ότι θα σου φανούν χρήσιμες», είχε πει στην Γκίσλεϊν), κόρη της ιδιοκτήτριας της «Washington Post», Κάθριν Γκράχαμ, ενώ μια τρίτη επιστολή στάλθηκε στον μεγιστάνα της μόδας Όσκαρ ντε λα Ρέντα. Γνωρίζουμε ότι η Γκίσλεϊν Μάξγουελ ταξίδεψε στη Νέα Υόρκη λίγες μέρες μετά. «Στις 15 Απριλίου 1991 έφτασα στη Νέα Υόρκη», έλεγε στο FBI νωρίτερα φέτος, «αλλά δεν θυμάμαι για ποιον λόγο», προσθέτοντας ότι ήταν κάτι που «είχε να κάνει με τον πατέρα μου εκείνη την εποχή». Προηγουμένως είχε διευκρινίσει ότι συνάντησε τον Τζέφρι Έπσταϊν κάποια στιγμή εκείνη τη χρονιά. Στις 22 Απριλίου 1991, λίγο μετά την επιστροφή της στην Αγγλία, έγραφε στον Τζορτζ: «Το ταξίδι μου στη Νέα Υόρκη ήταν λίγο πιο σύντομο από το αναμενόμενο... Ήθελα απλώς να σε ευχαριστήσω πολύ που έστειλες τη συστατική επιστολή (στη Λάλι Γουέιμαουθ), καθώς είχαμε ένα πραγματικά υπέροχο δείπνο».
Ο Γουάιντενφελντ, πέρα από εκδότης, ήταν γνωστός ως ένας από τους μεγαλύτερους networkers στον κόσμο, ένας μεσάζων, κάποιος που ένωνε ανθρώπους από διαφορετικούς τομείς και κόσμους στο πολυτελές διαμέρισμά του στο Τσέλσι του Λονδίνου, σε ιδιωτικές λέσχες, σε συνέδρια και πάρτι. Ο Τζορτζ καθιέρωσε τη φήμη του ως ιδρυτής του εκδοτικού οίκου Weidenfeld & Nicolson, ο οποίος εξέδωσε μερικά από τα πιο σημαντικά βιβλία των τελευταίων εκατό χρόνων. Ο κατάλογος των συγγραφέων του είναι εντυπωσιακός: Τρούμαν Καπότε, Έντνα Ο’Μπράιεν, Γκορ Βιντάλ, Τζόαν Ντίντιον, Νόρμαν Μέιλερ, Λίντον Τζόνσον, Μοσέ Νταγιάν, Χένρι Κίσινγκερ, για να αναφέρουμε μόνο μερικούς τόσο από τη λογοτεχνική όσο και από την πολιτική ελίτ.
Υπήρχαν κι άλλοι στον κύκλο του Έπσταϊν τους οποίους είχε βοηθήσει ο Τζορτζ, συμπεριλαμβανομένου του (πρώην πρίγκηπα πλέον) Άντριου Μαουντμπάτεν-Γουίνδσορ, όπως φανερώνει μια επιστολή του προς τον Τζορτζ, η οποία αφορά ένα βιβλίο που θα έγραφε για τον πόλεμο στα Φόκλαντ. Η επιστολή έχει ημερομηνία 11 Μαΐου 2001, λίγες εβδομάδες μετά τη λήψη μιας φωτογραφίας στην οποία ο Άντριου στέκεται δίπλα στη 17χρονη τότε Βιρτζίνια Τζιούφρε, ένα από τα θύματα του Έπσταϊν, η οποία αυτοκτόνησε νωρίτερα φέτος, σε ηλικία 41 ετών.
Στα αρχεία βρήκα επίσης μια σειρά επιστολών από τη Σάρα Φέργκιουσον, δούκισσα του Γιορκ, η οποία αργότερα θα έλεγε ότι ο Τζέφρι Έπσταϊν ήταν «ένας σταθερός, γενναιόδωρος και εξαιρετικός φίλος». «Αγαπητέ Τζορτζ», αρχίζει μια επιστολή της με ημερομηνία 2 Δεκεμβρίου 1991, «σ' ευχαριστώ πολύ για όλα όσα έχεις κάνει για μένα».
Ενώ ο Άντριου και η Σάρα Φέργκιουσον αρνούνται συστηματικά ότι γνώριζαν οτιδήποτε για την παραβατική δραστηριότητα (κακοποίηση και σωματεμπορία) του Έπσταϊν, κατά τη διάρκεια της έρευνάς μου, συνάντησα πολλές παλιές αναφορές από επώνυμες και ανώνυμες γυναίκες οι οποίες είχαν σοκαριστεί από την επιθετική σεξουαλικά συμπεριφορά του Τζορτζ Γουάιντεφελντ, ο οποίος επίσης αλληλογραφούσε απευθείας με τον Έπσταϊν. Στις 18 Φεβρουαρίου 1993, ο Τζορτζ του έγραψε ζητώντας του να μεταβιβάσει μια πρόσκληση στον πελάτη του Λέσλι Γουέξνερ (τον δισεκατομμυριούχο ιδιοκτήτης της Victoria’s Secret) σε ένα ιδιωτικό δείπνο με τον τότε Πρόεδρο της Γερμανίας, Ρίχαρντ φον Βάιτζεκερ και σε μια δεύτερη συνάντηση με τον Γερμανό υπουργό Εσωτερικών και άλλους κορυφαίους πολιτικούς.
Φυσικά, αυτή η σχέση δεν ενοχοποιεί τον Τζορτζ Γουάιντενφελντ, ο οποίος πέθανε το 2016, ή οποιονδήποτε άλλο από τους συνδέσμους του Έπσταϊν στις εγκληματικές δραστηριότητές του, αυτό το παγκόσμιο δίκτυο, καθώς και η αμοιβαία υποστήριξη των μελών του, έχει τη σημασία του. Αν μη τι άλλο, αποκαλύπτει πώς μια ομάδα ισχυρών ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένου του Τζορτζ Γουάιντενφελντ, προσέδωσε μια επίφαση ευπρέπειας στον Τζέφρι Έπσταϊν, ο οποίος είχε καταφέρει να κρύβει τα εγκλήματά, αν και γίνονταν σε κοινή θέα.
Με στοιχεία από τον «Independent»
