Η πρώτη ταινία του Αλεχάντρο Αμενάμπαρ (1996) είναι μάλλον η καλύτερή του. Μια φοιτήτρια που σπουδάζει κινηματογράφο κάνει τη διπλωματική της για τη βία στο σινεμά, και μαζί μ' έναν συμφοιτητή της που έχει μεγάλη συλλογή από τσόντες ερευνούν τις συνθήκες του θανάτου ενός καθηγητή τους. Μπαίνουν έτσι στον επικίνδυνο και μυστηριώδη κόσμο των snuff movies, των σαδιστικών ταινιών που καταγράφουν σαδιστικά αληθινούς φόνους - εκεί δηλαδή που απέτυχε με πάταγο το 8 χιλιοστάτου Σουμάχερ. Περίτεχνο και λεπτομερές, το ντεμπούτο του Αμενάμπαρ καλύπτει με ενθουσιασμό και έφεση στους χαρακτήρες την ολισθηρή σχέση της βίας με τη διαστροφή της παρακολούθησης και της κινηματογράφησής της.