Πολλά πράγματα μπορεί να πετύχει μια παραγωγή που έχει στη διάθεσή της λίγα χρήματα, αλλά περίσσεια διάθεσης και ταλέντου, με εξαίρεση ελάχιστα είδη, όπως αυτό της ταινίας καταστροφής, που συνήθως πάει πακέτο με το φαντασμαγορικό και φασαριόζικο θέαμα – κάτι που είθισται να χρυσοπληρώνεται.

 

Οι δημιουργοί του φιλμ αυτού από τη Νορβηγία φαίνεται να γνωρίζουν το αξίωμα και τοποθετούν τον περισσότερο χρόνο δράσης της ταινίας πριν από την καταστροφή, περιγράφοντας κυρίως τη σταδιακή καταστροφή μιας οικογένειας, καθώς ο γεωλόγος πρωταγωνιστής αδυνατεί να φροντίζει και τα παιδιά του και το υπέδαφος της χώρας του.

 

Παράλληλα, δεν μπορεί να ξεφύγει από το στερεότυπο του «τρελού» επιστήμονα, του μόνου που βλέπει το μέλλον, όταν οι υπόλοιποι κωλυσιεργούν, σημείο στο οποίο στέκεται υπερβολικά η αφήγηση, με αποτέλεσμα, όταν φτάνει πια η στιγμή της καταστροφής, τα κλισέ να έχουν θριαμβεύσει ήδη, έστω κι αν η μάχη για την επιβίωση καταγράφεται με αξιοπρέπεια.