Σε πείσμα των αντιφρονούντων, που υποστηρίζουν ότι οι δράκοι είναι πυρομανείς δεινόσαυροι με καλό PR επιτελείο, το ενδιαφέρον μας γι’ αυτά τα ερπετοειδή φανταστικά πλάσματα δεν λέει να κοπάσει. Κι αν οι δράκοι συνήθως προκαλούν δέος και φόβο, o Τοοthless του How to train your dragon μόνο αγαπητικά συναισθήματα μπορεί να εξάρει, έτσι όπως συμπεριφέρεται σαν σκύλος και όπως παραπέμπει φυσιογνωμικά στον Στιτς – ακόμα μία δημιουργία του Κρις Σάντερς. H σχέση φιλίας μεταξύ Toothless και Hiccup και η αμφίδρομη εξημέρωσή τους, που άλλαξε ραγδαία τα πολεμοχαρή ήθη μιας φυλής Βίκινγκ, αποτέλεσε το μεγάλο ατού της πιο αγαπητής δημιουργίας της Dreamworks μετά τον Shrek και, ευτυχώς, δεν υφίσταται μεγάλη φύρα κατά τη live-action διασκευή της.

 

Τα κακά νέα είναι ότι, αν πετύχει εισπρακτικά, θα δώσει το παράδειγμα και στις υπόλοιπες εταιρείες και θα γεμίσει ο ετήσιος προγραμματισμός με ανάλογες διασκευές – αν και μια live-action Coraline θα τη βλέπαμε χτες. Τα καλά νέα είναι ότι ο δημιουργός Ντιν ΝτεΜπλουά ακολουθεί μεν πιστά τη δομή της πρωτότυπης ταινίας, αλλά μεριμνά για μια πιο αναλογική live-action εκδοχή της με γυρίσματα σε φυσικούς χώρους και πραγματικά σκηνικά, εκεί όπου σε αρκετές αντίστοιχες παραγωγές της Disney επιστρατεύεται CGI κατά την αναπαράσταση του animated περιβάλλοντος – άρα για ποιο live-action μιλάμε; 

 

Ο Toothless παραμένει κι εδώ μια γλυκύτατη δημιουργία – εκεί που πετυχαίνει διάνα η ταινία είναι στην περίπτωση του Μέισον Τέιμς, ενός νεαρού ηθοποιού που παραπέμπει στη χαριτωμένη αμηχανία, στη συνεχή σύγκρουση με το περιβάλλον και στην ταύτιση της καλοσύνης με τον ηρωισμό του κατά Μάρτιν Φρίμαν Μπίλμπο Μπάγκινς της τριλογίας Hobbit. 

 

Kατά τα λοιπά, οι ενστάσεις μας για τη χρησιμότητα ανάλογων εγχειρημάτων παραμένουν διαρκείς και αναλλοίωτες. Για τη σκοπιμότητα, την απάντηση έχουν δώσει επανειλημμένα τα νούμερα του box-office.