Περίεργο, χαοτικό, πολυμορφικό pastiche της Ντίσνεϊ, που είναι μιούζικαλ, αισθηματικό, παιδικό και ψιλοκοινωνικό, χωρίς να είναι τίποτε από όλα αυτά στην εντέλεια. Ξεκινάει με κινούμενα σχέδια επίτηδες ναίβ και ρομαντικά, για να ξαποστείλει την καλόκαρδη πριγκίπισσα Ζιζέλ στο σκληρό και κυνικό Μανχάταν του 21ου αιώνα, ως αποτέλεσμα της μηχανορραφίας της κακιάς Ναρίσα (η Σούζαν Σαράντον στο χειρότερό της ρόλο). Όλοι την ακολουθούν στη Νέα Υόρκη με σάρκα και οστά και γίνεται περιπετειώδες μπάχαλο, με αποκορύφωμα τον έρωτά της με έναν απογοητευμένο αλλά γοητευτικό χήρο με παιδί.

Όλα μέσα, τα κλασικά της εταιρείας, από τη Χιονάτη και τη Σταχτοπούτα μέχρι τα μιούζικαλ των άλλων, με απρόσμενα αλλά λανθασμένα σκωπτική προσέγγιση. Ένα μιουζικαλίστικο νούμερο στο πάρκο είναι εξαιρετικά πολύπλοκο και θρασύτατα πρωτότυπο, αλλά η γενική εντύπωση τείνει προς το ενοχλητικό, ειδικά στο αδέξιο φινάλε. Η μόνη που ξεχωρίζει για την αυθεντικότητά της είναι η Έιμι Άνταμς, ένα μεγάλο ταλέντο που ετοιμάζεται για μεγάλα ταξίδια στο σινεμά. Η τεράστια επιτυχία της ταινίας στην Αμερική προκαλεί το δέος