Το έπος της Αντζελίνα Τζολί για την πολυτάραχη ζωή του 8ου Ολυμπιονίκη στα 5 χιλιόμετρα στους αγώνες του Βερολίνου και επιζήσαντα από την πτώση του βομβαρδιστικού του αεροπλάνου στον Ειρηνικό κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο χωρίζεται σε τρία ευδιάκριτα μέρη: την παιδική και νεανική ζωή του Ιταλοαμερικανού στο επαρχιακό Τόρανς, την επιβίωσή του επί 47 ημέρες σε μια σχεδία (με ελάχιστα μέσα, επιθέσεις από καρχαρίες και μηδενική προοπτική) και την προβληματική του παραμονή σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, αφού τον βρήκαν και τον περισυνέλεξαν Ιάπωνες στρατιώτες. Οι αρχικές σκηνές της ενηλικίωσης είναι απαραίτητες για να καταδείξουν έναν ανυπότακτο χαρακτήρα χωρίς στόχους και έρμα, αλλά μοιάζουν αναγκαστικές στον τρόπο της κινηματογραφικής προσέγγισης – τεχνικές και κοινότοπες. Η περιπέτεια στη θάλασσα διαθέτει εικόνες με ποιητική ομορφιά, αν και τραβάει πολύ, και μόνο όταν αναπτύσσεται η σχέση ανάμεσα στον Ζαμπερίνι και τον Γουατανάμπε, τον σαδιστή αξιωματικό με το παρατσούκλι «The Bird», ο οποίος τον ξεχώρισε από τους υπόλοιπους και προσπάθησε με ανορθόδοξες μεθόδους να κάμψει τις φυσικές του δυνάμεις και το ηθικό του, το έργο αποκτά μια αγριάδα και, επιτέλους, μια αναπάντεχη ακμή. Βλέποντας αυτό το υλικό, οι υπεύθυνοι της Universal μάλλον θορυβήθηκαν μπροστά στην πιθανότητα να έχουν στα χέρια τους ένα καλλιτεχνικό, παρά ένα αμιγώς εμπορικό φιλμ, καθώς το τρίτο μέρος είναι γεμάτο στιγμές με σκοτεινές σιωπές και παρατεταμένη κακοποίηση, προσδίδοντας ύφος σε ένα κατά τα άλλα ευπρόσωπο, αλλά απρόσωπο δράμα αντοχής και θέλησης που επιχειρεί να προκαλέσει δέος, έμπνευση και ανάταση.