Έχουν περάσει δύο χρόνια από τότε που ο Σαμ Γουίτγουικι έσωσε τη Γη από τον πόλεμο μεταξύ των Autobots και των Decepticons και τώρα ξεκινά μια νέα, ακόμα πιο άγρια μάχη μεταξύ των Transformers για το Σύμπαν. Πρόσωπο-κλειδί στη μεταξύ τους διαμάχη είναι, για άλλη μια φορά, ο νεαρός Σαμ, ο οποίος πασχίζει να ζήσει μια κανονική φοιτητική ζωή μακριά απ' τους δικούς του, καθώς και τον έρωτά του με την εκπάγλου καλλονής Μικαέλα... Στην παρέα τους, βέβαια, έχει προστεθεί και ο νέος φίλος και φύλακας-άγγελος του Σαμ, το ρομπότ Bumblebee, που αρνείται πεισματικά ν' αφήσει τον Σαμ. Τα οράματα επανέρχονται και ο Σαμ καλείται να αποκωδικοποιήσει τα σύμβολα και τα μηνύματα που κατακλύζουν το μυαλό του, καθώς η νέα σύγκρουση «γιγάντων» είναι αναπόφευκτη.

Τα Transformers έρχονται και πάλι και είναι ακόμα πιο διεκδικητικά. Και όταν ο Μπέι λέει εκδίκηση, την εννοεί με όλο του το τεχνοκρατικό είναι. Η αίθουσα τρίζει από το dolby, τα σίδερα παίρνουν κάθε δυνατή πολεμική μορφή, οι σφαίρες πέφτουν σαν το χαλάζι, ισοπεδώνονται με κλαγγές η Σαγκάη και το Τροκαντερό, ανατινάζονται οι Πυραμίδες, η Πέτρα καθώς και αρχαία μνημεία που δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα, αλλά η παραγωγή θεώρησε ωραίο να τα κοτσάρει για να τα αφανίσει με σαδισμό. Κάποια στιγμή αναφέρθηκε και η Ελλάδα, αλλά τη γλιτώσαμε από θαύμα. Το μόνο που διαφεύγει ακόμη από τον Μπέι είναι ο ανθρώπινος παράγοντας - αισθάνομαι πως το έχω γράψει πάνω από πέντε φορές στις κριτικές για τις ταινίες του, αλλά όσο δεν διαβάζει ελληνικά, δεν χάνω και τίποτε.

Από πλευράς διαλόγων και θνησιμότητας, η ταινία είναι ανεκδιήγητα κωμική, η αργή κίνηση δίνει και παίρνει (εμπρός στο δρόμο που χάραξαν τα Bad Boys 1 και 2), το πασπάλισμα σινεφίλ ειρωνείας και αναφορών σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό (ένας σπασίκλας χάκερ λέγεται Φασμπίντερ και του μοιάζει κι από πάνω), το σέρβις στα αμερικανικά στρατά είναι δουλικό (καλά είχε πει ο Ντέιβιντ Πάτναμ πως το Top Gun αντιπροσωπεύει όλα τα κακά του σινεμά), ο έρωτας ανάμεσα στον Σαμ και τη Μικαέλα είναι πανηγυρτζίδικος (που θα μου πεις για να σου πω το σ' αγαπώ), η λεπτότητα απουσιάζει με πάταγο (ευτυχώς, υπάρχει και ο Τζον Τουρτούρο και κρατιούνται τα υποκριτικά προσχήματα), και, αν δεν ήταν τα εφέ, η ταινία σίγουρα δεν θα είχε λόγο ύπαρξης. Το αντεπιχείρημα είναι πως το Transformers είναι παράγωγο της Hasbro και στόχος του είναι να μοιάζει με μια μάχη παιχνιδιών, με πρόσχημα τη δραματική δομή. Θα ήταν πιο έντιμο λοιπόν να απουσίαζαν τελείως τα ανθρώπινα κορμιά - με εξαίρεση αυτό της Μέγκαν Φοξ, που μιλάει από μόνο του, χωρίς διάλογο.