Θάνος Σαμαράς, Ρουπέν Καλφαγιάν, Αμάντα Μιχαλοπούλου: Οι αγαπημένες τους πρωτοχρονιές

Θάνος Σαμαράς, Ρουπέν Καλφαγιάν, Αμάντα Μιχαλοπούλου: Οι αγαπημένες τους πρωτοχρονιές Facebook Twitter
Στις 11:59 κοιτούσα μια το ρολόι μου και μια τους ανθρώπους γύρω. 12:00. 1997. 12:01. Κανείς δεν κουνήθηκε, δεν φιλήθηκε, ούτε κοίταξε το ρολόι. Γύρισα στην οθόνη και σύντομα ξεχάστηκα.
0

Θάνος Σαμαράς: Μοναξιές, με το Ποτρέτο μιας Κυρίας στη μεγάλη οθόνη.

Πάντα αισθανόμουν πως έπρεπε να εκβιάσω μέσα μου και να επιδείξω τον απαιτούμενο ενθουσιασμό για τη βραδιά της Πρωτοχρονιάς, κάνοντας μόνο υπομονή μέχρι να τελειώσει αυτή η βίαιη έξαρση για το τίποτα. Πάντα μου φαινόταν σαν μια μέρα όπως όλες, όπως και τα γενέθλια, τα δικά μου και άλλων. Κάθε πρωί μοιάζει σαν η πρώτη μέρα, κάθε μέρα μοιάζει ότι ξεκινάω από την αρχή και κάθε μέρα ελπίζω να είναι η αρχή για κάτι.

Το 1996 σπούδαζα στη Νέα Υόρκη και το βράδυ της παραμονής, μην έχοντας φίλους ή οικογένεια εκεί, πήγα σινεμά στο «Portrait of a lady» που μόλις είχε βγει. Αισθανόμουν ενοχή πως κάνω κάτι ανήθικο και λάθος γιατί ήμουν μόνος μου και δεν έκανα εορταστικά πράγματα, αλλά το σινεμά ήταν γεμάτο κόσμο. Στις 11:59 κοιτούσα μια το ρολόι μου και μια τους ανθρώπους γύρω. 12:00. 1997. 12:01. Κανείς δεν κουνήθηκε, δεν φιλήθηκε, ούτε κοίταξε το ρολόι. Γύρισα στην οθόνη και σύντομα ξεχάστηκα.

Ο Θάνος Σαμαράς είαι ηθοποιός-σκηνοθέτης

 

Θάνος Σαμαράς, Ρουπέν Καλφαγιάν, Αμάντα Μιχαλοπούλου: Οι αγαπημένες τους πρωτοχρονιές Facebook Twitter
Όταν έφτασα, με οδηγό έναν Βεδουίνο στην αρχή, και μόνος αργότερα, σκαρφάλωσα μέχρι ψηλά στην τοποθεσία Deir, το λεγόμενο Μοναστήρι, για να αγναντέψω την κοιλάδα της Νεκρής Θάλλασας.

Ρουπέν Καλφαγιάν: Κουκουλωμένος στο κρεβάτι της Βρετανικής Αρχαιολογικής Σχολής χωρίς θέρμανση!

Ήταν 31 Δεκεμβρίου 1984. Ήμουν 21 χρονών και πρώτη φορά δούλευα ως ειδικευόμενος αρχαιολόγος στην Ιορδανία, καθώς σπούδαζα Προϊστορική Αρχαιολογία της Μ. Ανατολής στο Institute of Archaeology του University of London. Αποφάσισα να ταξιδέψω την Παραμονή από την πρωτεύουσα Αμμάν στην Πέτρα για να «ζήσω» την εμπειρία της Πέτρας ως μεγάλης αρχαιολογικής σημασίας τοποθεσία, για την οποία τόσα είχα ακούσει, αλλά δεν είχα δει ακόμα.


Είκοσι χρονών παλικαράκι και μόνος, ξεκίνησα νωρίς, γύρω στις 5 το πρωί, για το 4ωρο ταξίδι από την πρωτεύουσα της Ιορδανίας με κατεύθυνση νότια. Ο αρχαιολογικός χώρος τότε δεν ήταν περιφραγμένος, όπως τώρα. Όταν έφτασα, με οδηγό έναν Βεδουίνο στην αρχή, και μόνος αργότερα, σκαρφάλωσα μέχρι ψηλά στην τοποθεσία Deir, το λεγόμενο Μοναστήρι, για να αγναντέψω την κοιλάδα της Νεκρής Θάλλασας. Δέκα χρόνια αργότερα έκανα την ίδια διαδρομή μαζί με τη μητέρα μου, πάνω σε μουλάρια και όχι περπατώντας! Η θέα από αυτό το σημείο είναι μοναδική και αξεπέραστη.


Στη συνέχεια, κατέβηκα γρήγορα τη βουνοπλαγιά για να προλάβω το λεωφορείο για το Αμμάν. Έπρεπε να φτάσω στη βρετανική σχολή στην πρωτεύουσα της Ιορδανίας όπου έμενα, γιατί λίγο πριν από τα μεσάνυχτα είχα τηλεφωνικό ραντεβού με τους γονείς και τον αδελφό μου. Τότε δεν υπήρχαν κινητά κ.λπ. Τα τηλέφωνα ήταν σπάνια και αραιά, μία φορά την εβδομάδα! Ήθελα να ακούσω τη φωνή τους και να ανταλλάξουμε ευχές.


1984. Αναρωτιέμαι αν ήμουν εγώ που τα έζησα όλα αυτά! Ο ερχομός του νέου χρόνου, του 1985, με βρήκε κουκουλωμένο στο κρεβάτι της Βρετανικής Αρχαιολογικής Σχολής χωρίς θέρμανση! Ο χειμώνας στο οροπέδιο του Αμμάν είναι αρκετά τσουχτερός!


Καλές γιορτές και καλή χρονιά σε όλους σας το 2019!

Ο Ρουπέν Καλφαγιάν είναι  γκαλερίστας, έμπορος τέχνης

 

 

Θάνος Σαμαράς, Ρουπέν Καλφαγιάν, Αμάντα Μιχαλοπούλου: Οι αγαπημένες τους πρωτοχρονιές Facebook Twitter
Βγήκαμε να δούμε τα πυροτεχνήματα στην Πέμπτη Λεωφόρο.

Αμάντα Μιχαλοπούλου: Ένα δώρο εξ ουρανού και ένας παπαγάλος στο Σέντραλ Παρκ

Περάσαμε την Πρωτοχρονιά του 2011 στη Νέα Υόρκη. Ήταν δώρο εξ ουρανού κυριολεκτικά – δώρο της αεροπορικής εταιρείας. Λίγους μήνες πριν, σε μια υπερατλαντική πτήση με υπεράριθμες κρατήσεις, η Delta μας ζήτησε να περάσουμε ένα βράδυ στο αεροδρόμιο του Βερολίνου με αντάλλαγμα ένα δωρεάν οικογενειακό ταξίδι για τους τρεις μας. Δεχτήκαμε χωρίς δεύτερη σκέψη. Είχε σφοδρή κακοκαιρία εκείνα τα Χριστούγεννα, το χιόνι μάς έφτανε ως το γόνατο. Το Μανχάταν ήταν τυλιγμένο σε έναν αέρα κατάξερο, ακίνητο – η ποσότητα του χιονιού απορροφούσε τους κραδασμούς και τους ήχους.


Την παραμονή γλύκανε ο καιρός, οι πάγοι έλιωσαν, γκρι γλίτσα απλώθηκε παντού. Ήταν σαν να πατινάρουμε όλη μέρα σε μια χιονοδρομική πίστα. Για ρεβεγιόν πήγαμε στην Αλίκη, κοντά στο Σέντραλ Παρκ. Όλο το βράδυ η εννιάχρονη κόρη μας μιλούσε σε έναν παπαγάλο που έκανε κούνια σε ένα εντυπωσιακό κλουβί, πάνω στο τραπέζι της Αλίκης. «Μαμά, στ' αλήθεια μιλάμε με τον παπαγάλο;» έλεγε. Κόψαμε την πίτα, δεν θυμάμαι σε ποιον έπεσε το νόμισμα. Βγήκαμε να δούμε τα πυροτεχνήματα στην Πέμπτη Λεωφόρο. Είχε πυρώσει ο ουρανός. Αποφασίσαμε να κατέβουμε με τα πόδια ως ένα σημείο και μετά να πάρουμε ταξί. Η πόλη είχε παραλύσει, όλοι ήταν μεθυσμένοι και χαρούμενοι. Ταξί, ούτε για δείγμα. Φτάσαμε στην Times Square. Έκαιγαν οι πατούσες μας από το κρύο. Βρήκαμε ένα ταξί, μια κοπέλα έτρεχε από την αντίθετη κατεύθυνση, ήμασταν σίγουροι πως ο ταξιτζής θα μας λυπηθεί επειδή είχαμε μαζί μας μικρό παιδί. Αλλά η κοπέλα αγκάλιασε το αυτοκίνητο, σκαρφάλωσε στο καπό με τα στρας και τις μπότες της, σαν να έπαιζε σε ταινία καταδίωξης.


Γυρίσαμε ξημερώματα, ξεθεωμένοι, στο διαμέρισμα που είχαμε νοικιάσει στο Τσέλσι. Λέγαμε «η χειρότερη Πρωτοχρονιά». Σήμερα λέμε «τι ωραία που ήταν να ξημερώνει στο Μανχάταν και να γυρνάμε σπίτι με τα πόδια...».

Θάνος Σαμαράς, Ρουπέν Καλφαγιάν, Αμάντα Μιχαλοπούλου: Οι αγαπημένες τους πρωτοχρονιές Facebook Twitter
Φτάσαμε στην Times Square. Έκαιγαν οι πατούσες μας από το κρύο.
Θάνος Σαμαράς, Ρουπέν Καλφαγιάν, Αμάντα Μιχαλοπούλου: Οι αγαπημένες τους πρωτοχρονιές Facebook Twitter
Βγήκαμε να δούμε τα πυροτεχνήματα στην Πέμπτη Λεωφόρο. Είχε πυρώσει ο ουρανός.


Η Αμάντα Μιχαλοπούλου είναι συγγραφέας

 

 

Ταξίδια
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Σε ένα μικρό χωριό στο Ζαγόρι έχουν γυριστεί 60 ταινίες μικρού μήκους

Γειτονιές της Ελλάδας / Σε ένα μικρό χωριό στο Ζαγόρι έχουν γυριστεί 60 ταινίες μικρού μήκους

Η Βαγγελιώ Ρετάλη μιλά για το Zagoriwood, ένα φεστιβάλ που για λίγες μέρες κάθε καλοκαίρι μετατρέπει τα ήσυχα Κάτω Πεδινά σε επίκεντρο κινηματογραφικής συνάντησης και δημιουργίας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Ο Δημήτρης και ο Κερέμ κάνουν πράξη την ελληνοτουρκική φιλία

Ταξίδια / Ο Δημήτρης και ο Κερέμ κάνουν πράξη την ελληνοτουρκική φιλία

Ο ένας Έλληνας, ο άλλος Τούρκος. Δύο άνθρωποι που γνωρίστηκαν, έγιναν φίλοι και αποφάσισαν να δημιουργήσουν έναν χώρο που να αποτυπώνει όλα όσα τους συνδέουν − και όχι όσα τους χωρίζουν. Το «Meraki Café» στην Κωνσταντινούπολη. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Μπορεί να μην είναι ρόδινα τα πράγματα στην επαρχία, αλλά και πού είναι;»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Μπορεί να μην είναι ρόδινα τα πράγματα στην επαρχία, αλλά και πού είναι;»

Η Ευγενία Μαστοράκη άφησε την Αθήνα για την Οκτωνιά, ένα μικρό, γραφικό χωριό στην Εύβοια, όπου ζει με τον σύζυγό της και τα δυο τους παιδιά. Της λείπουν πολλά πράγματα, αλλά εκεί ανασαίνει καλύτερα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Η επαρχία έχει ανάγκη όλους εκείνους που κάθε Χριστούγεννα, Πάσχα ή καλοκαίρι επιστρέφουν στους τόπους τους και λένε: «Τι ωραία θα ήταν να γυρνούσα μόνιμα»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Η κατάσταση στο Μεσολόγγι σήμερα είναι δύσκολη αλλά και ελπιδοφόρα»

Ο Αλέξανδρος Παναγιωτόπουλος επέστρεψε στο Μεσολόγγι και δημιούργησε την ομάδα Messolonghi by Locals με στόχο να επαναφέρει στο προσκήνιο την αξία τού να μένεις, να ζεις και να δημιουργείς στον τόπο σου.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
«Η παλιά Ελλάδα που νομίζαμε πως χάθηκε ζει ακόμα σε τόπους σαν τη Νίσυρο»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Στη Νίσυρο οι άνθρωποι δουλεύουν - αλλά υπάρχει χρόνος και για την ψυχή»

Τη στιγμή που η Καλαμάτα άρχισε να του θυμίζει την Αθήνα, ο Σταύρος Παναγιωτόπουλος μετακόμισε σε έναν τόπο όπου δεν χρειάζεται να περιμένει τις διακοπές, μια και έχει το καλοκαίρι έξω από την πόρτα του.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Οδοιπορικό στη «Στέγη του Κόσμου», το Θιβέτ

Ταξίδια / Οδοιπορικό στη «Στέγη του Κόσμου», το Θιβέτ

Σ’ αυτόν τον τόπο, ανάμεσα σε πανύψηλες χιονοσκέπαστες κορφές και απύθμενες χαράδρες, ο χρόνος και ο χώρος διαστέλλονται, ενώ στους απέραντους αγριότοπους όπου κατοικεί ο Θεός επιζεί ακόμα η γαλήνη ενός χαμένου παραδείσου.
ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΑΡΒΑΡΕΣΟΣ
Η Ελένη Νέρουππου άφησε την Αθήνα και βλέπει πια τους κόπους μιας χρονιάς στο Βασιλικό Ευβοίας να ανταμείβονται σε ένα μπουκάλι κρασί

Γειτονιές της Ελλάδας / «Στη φύση, καθετί που παράγεις νιώθεις ότι είναι παιδί σου»

Η Ελένη Νέρουππου άφησε το Παγκράτι για να καλλιεργεί αμπέλια στο Βασιλικό Ευβοίας, για να ζήσει σε έναν τόπο όπου «οι ρυθμοί είναι πιο αργοί και σου επιτρέπουν να απολαύσεις ό,τι κάνεις».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Ανακαλύπτοντας την ξεχασμένη ελληνική κοινότητα της Αντίς Αμπέμπα 

Ταξίδια / Ανακαλύπτοντας την ξεχασμένη ελληνική κοινότητα της Αντίς Αμπέμπα 

Οι σκηνοθέτες Χρόνης Πεχλιβανίδης και Μαρία Γιαννούλη, κάνοντας έρευνα για το νέο τους ντοκιμαντέρ στην Αιθιοπία, ήρθαν σε επαφή με τα απομεινάρια της άλλοτε ένδοξης ελληνικής παροικίας. 
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Τρέλα θέλει το βουνό και ενέργεια»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Τρέλα θέλει το βουνό και ενέργεια»

Από τα Σεπόλια έως την Τρίπολη και το καταφύγιο του Μαινάλου, ο Άρης Γιαννούκος αφηγείται την 20χρονη πορεία του μακριά από την πρωτεύουσα και πώς βρήκε στο βουνό πνευματική ηρεμία, λιγότερο άγχος και καθαρό μυαλό.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Γιατί τα ταξίδια δεν έφεραν πιο κοντά τους ανθρώπους

Ταξίδια / Γιατί τα ταξίδια δεν έφεραν πιο κοντά τους ανθρώπους;

Τα ταξίδια στο εξωτερικό αυξάνονται εδώ και δεκαετίες σε όλο τον κόσμο. Το ίδιο όμως και ο εθνικισμός. Όπως φαίνεται, μόνο ο Μαρκ Τουέιν πίστεψε ότι «τα ταξίδια σκοτώνουν την προκατάληψη, τη μισαλλοδοξία και τη στενομυαλιά».
THE LIFO TEAM
«Η εργασία έχει πάψει να είναι μόνο τρόπος επιβίωσης και έχει γίνει κομμάτι του τρόπου που επιλέγω να ζω»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Ο κόκοράς μας τραγουδάει, λες και κάνει soundcheck σε φεστιβάλ»

Η Κατερίνα Ζέρβα δημιούργησε, μαζί με φίλους της, το Evergreen Project, μια ιδιαίτερη κοινότητα στη Φθιώτιδα, όπου «οι ανατολές είναι ζωγραφιά» και όλα συνυπάρχουν «σαν μια μεγάλη, αγαπημένη οικογένεια».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ