ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ μεταφερόμαστε στην ορεινή Αρκαδία και συγκεκριμένα στη Βυτίνα, όπου η Ειρήνη Αγγελή έχει εγκατασταθεί τα τελευταία χρόνια, αφήνοντας πίσω της την Αθήνα όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε.
Η Ειρήνη δεν άλλαξε μόνο τον τόπο που ζούσε αλλά και επαγγελματικό προσανατολισμό, επιλέγοντας να κάνει επάγγελμα κάτι που αγαπούσε από μικρή, δηλαδή να φτιάχνει πράγματα με ό,τι υλικά έβρισκε γύρω της. Δημιουργεί, λοιπόν, τα δικά της κοσμήματα στο εργαστήριο που διατηρεί στη Βυτίνα και τα πουλάει στο κατάστημα που άνοιξε στο κέντρο του χωριού.
Ακολουθεί η ιστορία της Ειρήνης με τα δικά της λόγια.
«Λίγο πριν από τα 30, ένιωσα πως είχε έρθει η στιγμή να τολμήσω και να αλλάξω πορεία όχι μόνο επαγγελματικά αλλά και στον τρόπο ζωής μου. Ήθελα να ζήσω κοντά στη φύση, σε έναν τόπο με ηρεμία και ρυθμό ανθρώπινο».
«Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα. Στα 18 μου μετακόμισα στην Πάτρα για να σπουδάσω Επιστήμη των Υλικών, μια επιλογή που έγινε κυρίως μέσα από τις Πανελλήνιες, όπως συμβαίνει συχνά σ’ αυτή την ηλικία, που δύσκολα ξέρεις τι πραγματικά θέλεις να κάνεις στη ζωή σου. Όταν τελείωσα τη σχολή, γύρισα στην Αθήνα και σπούδασα 3D Animation Art. Αυτήν τη φορά η επιλογή ήταν συνειδητή, αλλά κάπου βαθιά ήξερα πως αυτό που με γοήτευε πραγματικά ήταν να δημιουργώ με τα χέρια μου. Από παιδί κατασκεύαζα συνεχώς πράγματα με ό,τι υλικά έβρισκα γύρω μου.
Παράλληλα με τις σπουδές μου στην Πάτρα, άρχισα να φτιάχνω κοσμήματα. Ξεκίνησε σαν ένα ακόμη χόμπι και εξελίχθηκε σε μεγάλη αγάπη. Όταν τελείωσα τις σπουδές μου στην Αθήνα, ήξερα πως πλέον ήθελα να αφοσιωθώ στην κατασκευή κοσμημάτων και να μάθω την τέχνη της αργυροχρυσοχοΐας. Δεν ήθελα όμως να το κάνω στην Αθήνα. Είχα ακούσει για τη σχολή της Στεμνίτσας και τη μεγάλη της παράδοση στην τέχνη αυτή. Όταν επισκέφτηκα το χωριό, μου έκλεψε την καρδιά. Ένιωσα μια παράξενη σιγουριά ότι εκεί ήθελα να βρεθώ. Έβγάλα τη σχολή, γνώρισα και τον σύντροφό μου, κι έτσι έμεινα στην περιοχή της Αρκαδίας, όπου σήμερα διατηρώ το δικό μου εργαστήριο και φυσικό κατάστημα κοσμημάτων στη Βυτίνα.
Η ανάγκη μου να εξελιχθώ και να εμβαθύνω στην τέχνη του κοσμήματος ήταν ο βασικός λόγος που με οδήγησε στη σχολή και, κατ’ επέκταση, στο χωριό.
Παρότι είχα κάνει διαφορετικές σπουδές, η αγάπη μου για το χειροποίητο κόσμημα παρέμενε σταθερή. Οπότε, λίγο πριν από τα 30, ένιωσα πως είχε έρθει η στιγμή να τολμήσω και να αλλάξω πορεία όχι μόνο επαγγελματικά αλλά και στον τρόπο ζωής μου. Ήθελα να ζήσω κοντά στη φύση, σε έναν τόπο με ηρεμία και ρυθμό ανθρώπινο.
Οι περισσότεροι από τον κύκλο μου αντέδρασαν θετικά. Στην αρχή πίστευαν πως θα μείνω μόνο για όσο θα διαρκούσαν οι σπουδές, αλλά όταν είδαν ότι συνέχισα να χτίζω τη ζωή μου εδώ και να προχωρώ επαγγελματικά, με στήριξαν ακόμη περισσότερο. Πάντα τους λέω πως δεν το έχω μετανιώσει ούτε στιγμή και πως δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να επιστρέφει στην πόλη.
Η μετάβαση για μένα ήταν πολύ ομαλή. Δουλεύω φτιάχνοντας κοσμήματα, κάτι που απαιτεί ηρεμία και συγκέντρωση, κι εδώ τα βρήκα και τα δύο, όπως και αμέτρητη έμπνευση από καθημερινές βόλτες στο δάσος δίπλα από το σπίτι. Εδώ αδειάζει ο νους και οι ιδέες ρέουν.
Η Βυτίνα είναι ένα πανέμορφο χωριό, σε υψόμετρο 1.033 μέτρων, στο όρος Μαίναλο, περιτριγυρισμένο από έλατα. Προσφέρει σχεδόν τα πάντα, οπότε μπορείς πραγματικά να ζήσεις εδώ. Αγαπημένο μου σημείο είναι το δασάκι της. Πολλές φορές, πηγαίνοντας στο εργαστήρι, περνάω μέσα από αυτό και νιώθω σαν να μπαίνω σε μια άλλη, μαγική διάσταση.
Άλλη όμορφη βόλτα για περίπατο είναι ο δενδροσκέπαστος “δρόμος της αγάπης”. Από τη Βυτίνα επίσης ξεκινούν σηματοδοτημένα μονοπάτια που οδηγούν στα γύρω χωριά. Πολύ κοντά βρίσκεται και το χιονοδρομικό κέντρο και η ψηλότερη κορυφή του Μαινάλου, την Οστρακίνα.
Όλο τον χρόνο απολαμβάνω τις βόλτες στα μονοπάτια γύρω από το Μαίναλο, όπου κάθε εποχή έχει τη δική της ομορφιά. Τον χειμώνα περνώ περισσότερο χρόνο στο εργαστήριο, σχεδιάζοντας και δημιουργώντας νέα κοσμήματα. Το καλοκαίρι, αγαπημένη μου ασχολία είναι η συγκομιδή για το τσάι του βουνού. Ο σύντροφός μου καλλιεργεί βιολογικά τσάι του βουνού και ρίγανη στο Ροεινό Αρκαδίας, απ’ όπου και κατάγεται, κι έτσι συμμετέχω κι εγώ, μια εμπειρία που με φέρνει σε άμεση επαφή με τη γη και με γειώνει πραγματικά.
Μετά τη σχολή, έφτιαξα αμέσως το δικό μου εργαστήριο κι έπειτα από ενάμιση χρόνο ένιωσα την ανάγκη να έχω και έναν χώρο ανοιχτό στο κοινό. Έτσι γεννήθηκε το κατάστημα στο κέντρο της Βυτίνας, μέσα από την επιθυμία μου να μοιραστώ τη δουλειά μου και να εξελίξω επαγγελματικά αυτό που αγαπώ.
Σχεδιάζω και κατασκευάζω κοσμήματα από ασήμι 925, κάτω από το όνομα Red Fox Stories που έχει τις ρίζες του στην εποχή που σπούδαζα και παράλληλα έφτιαχνα κοσμήματα. Το διάλεξα γιατί κάθε κόσμημα διηγείται μια ιστορία, κουβαλά ένα συναίσθημα, και η αλεπού συμβολίζει για μένα τα δάση και τα βουνά, που πάντα με μάγευαν.
Τα σχέδιά μου αντλούν έμπνευση από τη φύση, τις υφές και τη γεωμετρία. Κάθε κομμάτι ξεκινάει από μια εικόνα που σχηματίζεται στο μυαλό μου, αποτυπώνεται στο χαρτί και έπειτα μεταφέρεται στο ασήμι. Κόβω, καίω το μέταλλο για να ενώσω τα κομμάτια, χαράζω υφές, προσθέτω πέτρες φυσικές. Κάθε λεπτομέρεια έχει σημασία. Τα κάνω όλα μόνη μου, σχεδιασμό, κατασκευή, φωτογράφιση, προώθηση. Είναι μια διαδικασία εντελώς προσωπική, γεμάτη δημιουργικότητα και αγάπη.
Θα έλεγα πως αφήνω το μέλλον σαν μια λευκή σελίδα. Θέλω απλώς να συνεχίσω να κάνω αυτό που με χαροποιεί και να έχω την εσωτερική γαλήνη που χρειάζεται για να εξελίσσομαι ως άνθρωπος και ως δημιουργός.
Τα θετικά είναι πολλά. Εδώ βρήκα την έμπνευση και την καθαρότητα σκέψης που χρειάζομαι για να δημιουργώ. Στην πόλη υπήρχε πάντα ένα μόνιμο άγχος, οι ρυθμοί ήταν πιεστικοί, ακόμη και μια απλή βόλτα ήθελε προγραμματισμό. Τώρα, το να πάω στο εργαστήριο σημαίνει μια διαδρομή 15 λεπτών μέσα στη φύση, γεμάτη χρώματα και μια διαφορετική μαγεία σε κάθε εποχή.
Το μόνο αρνητικό είναι πως χρειάζεται να προμηθεύομαι κάποια υλικά από την Αθήνα, οπότε τα ταξίδια αυθημερόν είναι μέρος του προγράμματος. Αλλά τα συνδυάζω πάντα με συναντήσεις με δικούς μου ανθρώπους, οπότε τελικά το βλέπω θετικά. Ο χειμώνας επίσης είναι σίγουρα πιο απαιτητικός. Το χιόνι και ο πάγος καμιά φορά δυσκολεύουν τις μετακινήσεις. Ωστόσο οι δυσκολίες αυτές δεν μειώνουν την αξία της ζωής εδώ.
Μου λείπει η εύκολη πρόσβαση σε πολιτιστικά δρώμενα, θέατρα, εκθέσεις, συναυλίες. Εδώ δεν υπάρχουν πολλές τέτοιες επιλογές. Όμως το εξισορροπώ οργανώνοντας μικρά ταξίδια για να παρακολουθήσω ό,τι με ενδιαφέρει και έτσι η εμπειρία γίνεται ακόμη πιο ξεχωριστή.
Δεν θα άλλαζα την απόφασή μου αυτή. Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να επιστρέφει στην πόλη. Εδώ, σε έναν τόπο όπου δεν είχα προηγούμενους δεσμούς ή καταγωγή, βρήκα μια νέα βάση. Γνώρισα τον σύντροφό μου και ανθρώπους που μοιραζόμαστε κοινές αξίες, αγάπη για τη φύση και έναν πιο απλό, αληθινό τρόπο ζωής. Εδώ χτίστηκε, χωρίς να το καταλάβω, μια καθημερινότητα που με γεμίζει. Και εύχομαι να γεμίσουν ξανά τα χωριά με ζωή, με ανθρώπους που δημιουργούν, που αγαπούν τον τόπο και χτίζουν κοινότητες με νόημα.
Θα ήθελα να βλέπω περισσότερο νέο κόσμο, ανθρώπους που επιλέγουν να μείνουν εδώ και να δημιουργήσουν. Και ίσως περισσότερες δράσεις, καλλιτεχνικές, πολιτιστικές, συλλογικές, που θα κρατούν την κοινότητα ζωντανή και ενεργή.
Περισσότερο από κάποιες πρακτικές δυσκολίες, νομίζω πως όλα ξεκινούν από μέσα μας. Για να επιλέξεις να ζήσεις σε έναν χωριό, χρειάζεται να έχεις μια σχετική εσωτερική ισορροπία, να έχεις καταλάβει λίγο τι σου ταιριάζει και τι σε κάνει να νιώθεις καλά. Δεν χρειάζεται να έχεις κατασταλάξει σε όλα, απλώς να έχεις τη διάθεση να τα ανακαλύψεις. Από εκεί και πέρα, ο δρόμος κάπως ανοίγει.
Αν κάποιος σκέφτεται την αποκέντρωση, θα τον συμβούλευα να ακούσει την καρδιά του και να το κάνει αν το νιώθει πραγματικά. Η ποιότητα ζωής που θα κερδίσει μακριά από την πόλη είναι ανεκτίμητη. Η επαφή με τη φύση, ο πιο ουσιαστικός ρυθμός της καθημερινότητας και ο χρόνος που αποκτάς για τον εαυτό σου είναι δώρα που δύσκολα περιγράφονται με λόγια».
Website: www.redfoxstories.com
Στείλτε τις προτάσεις σας για τη στήλη «Γειτονιές της Ελλάδας» στο [email protected]
