Με τα στοιχεία της αντιφατικότητας, καθώς αρκετοί άρχισαν να χορεύουν και να τραγουδούν δημοφιλείς του επιτυχίες, κι άλλοι θρηνούσαν, τελέστηκε σήμερα η κηδεία του σπουδαίου ερμηνευτή, Διονύση Σαββόπουλου που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 81 ετών.
Άνθρωποι που τραγούδησαν, ταυτίστηκαν μαζί του, και εμπνεύστηκαν, όπως ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, αποχαιρέτησαν για τελευταία φορά τον «Νιόνιο» τους, έναν άνθρωπο με σπουδαία παρακαταθήκη στον ελληνικό πολιτισμό. Ανάμεσα στους παρόντες υπήρξαν αρκετοί πολιτικοί.
Συγκεκριμένα, το «παρών» στην Εξόδιο Ακολουθία στην Ιερά Μητρόπολη Αθηνών έδωσε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, που εκφώνησε επικήδειο λόγο, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος Τασούλας, η τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, οι υπουργοί Άμυνας και Υγείας, Νίκος Δένδιας και Άδωνις Γεωργιάδης, η υπουργός Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη, ο περιφερειάρχης Αττικής, Νίκος Χαρδαλιάς, ο δήμαρχος Αθηναίων, Χάρης Δούκας και η πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας, Ζωή Κωνστνατοπούλου.
Κηδεία Διονύση Σαββόπουλου: Οι πολιτικοί που δεν παρευρέθηκαν
Από τα υπόλοιπα κόμματα, ενώ υπήρξαν εκπρόσωποι όπως η Άννα Διαμαντοπούλου για το ΠΑΣΟΚ, δεν παρευρέθηκαν ο Νίκος Ανδρουλάκης, αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Σωκράτης Φάμελλος και ο γενικός γραμματέας του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας.
Από νωρίς το πρωί, το παρεκκλήσι της Μητρόπολης Αθηνών πλημμύρισε από όσους μυήθηκαν στο «περιβόλι του τρελού». Καλλιτέχνες, πολιτικοί, αλλά και πολίτες στάθηκαν σιωπηλοί μπροστά στη σορό του, αποτίοντας φόρο τιμής σε έναν δημιουργό που, με το έργο του, κατόρθωσε να ενώσει γενιές και διαφορετικές Ελλάδες.
Η εξόδιος ακολουθία τελέσθηκε σε κλίμα βαθιάς συγκίνησης, πριν ακολουθήσει η ταφή στο Α’ Νεκροταφείο είχε τη μορφή μουσικής αποθέωσης. Υπό τους ήχους της Φιλαρμονικής του Δήμου Αθηναίων και όχι μόνο, η σορός του Σαββόπουλου οδηγήθηκε στον τόπο της ταφής, συνοδεία των «Ας κρατήσουν οι χοροί», «Συννεφούλα», «Τι έπαιξα στο Λαύριο» και «Μην μιλάς άλλο γι’ αγάπη» -τραγούδια που χαράχθηκαν στη μνήμη και θα συνεχίζουν να εμπνέουν.
Οι επικήδειοι στην κηδεία Σαββόπουλου
«Για τον άνθρωπο και τον τραγουδοποιό που αποχαιρετάμε σήμερα θα μείνουν πάντα τα συναισθήματα όλων όσοι ταξίδεψαν με τις νότες και τους στίχους του. Κάτι φυσικό αφού, κατά καιρούς, τραγούδησε για τον καθένα από εμάς. Προσωπικά δεν είμαι εδώ μόνο σαν φίλος και σαν θαυμαστής του, αλλά από χρέος προς έναν μεγάλο Έλληνα που έζησε και περιέγραψε μοναδικά τις περιπέτειες του τόπου, αλλά και τις μικρές και τις εικόνες που γέννησε αλλά και τη γεύση που άφησε η εμπειρία τους» ανέφερε ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
«Τραγούδησες για εμάς, το έθνος, τον λαό και την ιστορία, την παράδοση και το μοντέρνο, τη σύνδεση Ανατολής και Δύσης» είπε η τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας, που μίλησε για τη φιλία τους. «Το έργο σου δεν είναι μόνο μια μουσικά αποτυπωμένη ιστορία του τόπου μας», συνέχισε. «Ίσως οι αφηγήσεις των πρώτων και νεανικών μας χρόνων που προλάβαμε να μοιραστούμε και σε έκαναν να με αποκαλείς την "καινούργια μου παιδική φίλη"», πρόσθεσε.
«Αν και εδώ ήρθα μιλώντας σου για τελευταία φορά, τουλάχιστον παρόντος σου, ήρθα για να λυθεί μια παρεξήγηση των τελευταίων ημερών. Ακούω παντού, ακούμε όλοι δηλαδή ότι το τραγούδι φεύγοντας ο Διονύσης έγινε πιο φτωχό. Λάθος. Ο Διονύσης αφήνει, μάλλον εσύ αφήνεις ένα ελληνικό τραγούδι, όχι πλούσιο, πάμπλουτο. Δεν ξέρω αν χωρίς εσένα θα ήταν τόσο πλούσιο. Εκεί θα ήταν λίγο πιο φτωχό, για να μην πω περισσότερο» ανέφερε η κυρία Κοτανίδου.
«Αν και εδώ ήρθα μιλώντας σου για τελευταία φορά, τουλάχιστον παρόντος σου, ήρθα για να λυθεί μια παρεξήγηση των τελευταίων ημερών. Ακούω παντού, ακούμε όλοι δηλαδή ότι το τραγούδι φεύγοντας ο Διονύσης έγινε πιο φτωχό. Λάθος. Ο Διονύσης αφήνει, μάλλον εσύ αφήνεις ένα ελληνικό τραγούδι, όχι πλούσιο, πάμπλουτο. Δεν ξέρω αν χωρίς εσένα θα ήταν τόσο πλούσιο. Εκεί θα ήταν λίγο πιο φτωχό, για να μην πω περισσότερο» εκφώνησε ο κ. Φασουλής.
«Η πρώτη μεγάλη συναυλία που παρακολούθησα ήταν δική σου όταν με πήγε ο πατέρας μου στο κεντρικό στάδιο της Λευκωσίας να σε δω την εποχή που η Κύπρος έκειτο μακράν και δεν πάταγε καλλιτέχνης στο νησί. Έτσι ήρθες κι έστησες γιορτή. Σου άρεσαν οι γιορτές, τα μπουλούκια, τα συμπόσια, τα πανηγύρια, οι φιέστες, οι επέτειοι… Προετοιμαζόμουν και τα περίμενες σαν παιδάκι που ανυπομονεί για τα Χριστούγεννα. Σε αποχαιρετούμε σήμερα σαν έναν άνθρωπο σημαντικό για το τραγούδι και τον πολιτισμό, σημαντικό για τη σκέψη, το αίσθημα και την αισθητική μας, δηλαδή για ολόκληρη τη ζωή μας.
Χωρίς εσένα άλλο θα ήταν το τραγούδι μας, άλλοι θα ήμασταν κι εμείς» κατέληξε σχετικά ο Αλκίνοος Ιωαννίδης.
