ΜΕ ΠΟΙΟ ΤΡΟΠΟ θα λειτουργήσουν τα θέατρα; Πότε θα κάνουν πρεμιέρες; Τι μέτρα θα ισχύσουν για τους κλειστούς χώρους; Τα νέα δεν είναι ευχάριστα, δηλαδή δεν υπάρχει σαφής απάντηση από κανέναν, πριν επιστρέψουν όλοι από τις διακοπές, εξεταστούν ξανά, αναλυθούν τα λύματα, ανοίξουν τα σχολεία και πάει λέγοντας.
Επανάληψη του ίδιου έργου που ζήσαμε και το φθινόπωρο του 2020, αλλά με μια διαφορά. Δεν πρόκειται να γίνει άλλο lockdown, κάτι που έχει τονίσει ο πρωθυπουργός της χώρας, οπότε οι μηχανές της προετοιμασίας έχουν ανάψει, αλλά το σήμα δεν φαίνεται να δίνεται τόσο σύντομα.
Όσο «κρατάει ο καιρός», όπως έλεγαν οι παλαιοί, τα πράγματα θα βολεύονται και όσοι αναγκάζονται, όπως το Φεστιβάλ Αθηνών, να κάνουν παράσταση σε εσωτερικό χώρο όπου δεν υπάρχει δυνατότητα να υπάρχουν κενά καθίσματα, ζητούν πιστοποιητικό εμβολιασμού ή πιστοποιητικό νόσησης, σύμφωνα με την ειδοποίηση που πήραν, για παράδειγμα, οι θεατές της περφόρμανς Sun and sea για την 1η και 2η Σεπτεμβρίου:
«Για την είσοδο του κοινού στη συγκεκριμένη παράσταση που πραγματοποιείται σε κλειστό χώρο απαιτείται η επίδειξη έγκυρου πιστοποιητικού εμβολιασμού ή πιστοποιητικού νόσησης σύμφωνα με τις διατάξεις της ΚΥΑ υπ' άρ. Δ1α/Γ.Π.οικ.50907 (ΦΕΚ 3793/Β/ 13-08-2021). Η είσοδος γίνεται με τη χρήση μάσκας και με την τήρηση των αποστάσεων τόσο κατά την προσέλευση όσο και κατά τη διάρκεια των παραστάσεων και σύμφωνα με τις οδηγίες του ΕΟΔΥ. Άρνηση επίδειξης σχετικού πιστοποιητικού εμβολιασμού ή έλλειψη αυτού καθιστά την είσοδο μη επιτρεπτή στον κάτοχο του εισιτηρίου χωρίς αξίωση επιστροφής του αντιτίμου που κατεβλήθη για την αγορά αυτού».
Καθώς στις αίθουσες των θεάτρων το «σπορ του βήχα» είναι πολύ διαδεδομένο» κινδυνεύει να τιναχτούν οι θεατές στον αέρα και άλλα δράματα να παίζονται ως παράλληλα κάτω από τη σκηνή, με πολλούς να σκέφτονται ήδη να αποφύγουν την επισφάλεια που δημιουργεί ο συχρωτισμός τους σε μια κλειστή αίθουσα.
Τι θα ισχύσει για τα θέατρα; Τα θέατρα έχουν κυριολεκτικά «βογγήξει» και αυτή είναι μια σεζόν που «πρέπει να δουλέψουν». Και πρέπει να δουλέψουν με έναν συγκεκριμένο τρόπο, αλλιώς δε μπορούν να αντεπεξέλθουν οικονομικά στα έξοδα της παραγωγής. Ειδικά σε πολλά θέατρα που δεν έχουν περισσότερες από 100 ή 150 θέσεις, το 50%, ακόμα και το 70% της χωρητικότητας καθιστά την πραγματοποίηση των παραγωγών σχεδόν απίθανη.
Το δεύτερο και σημαντικό είναι ότι ο κίνδυνος της νόσησης μπορεί να τινάξει μια παραγωγή στον αέρα. Κανένας δεν θα αντέξει να ανοίξει να κλείσει και να ξανανοίξει.
Το τρίτο είναι ο φόβος του κοινού. Καθώς στις αίθουσες των θεάτρων το «σπορ του βήχα» είναι πολύ διαδεδομένο» ανάμεσα στους θεατές, άλλα δράματα είναι πιθανό να παίζονται παράλληλα κάτω από τη σκηνή, με πολλούς να σκέφτονται ήδη να αποφύγουν την επισφάλεια που δημιουργεί ο συγχρωτισμός τους σε μια κλειστή αίθουσα.
Η τάση θέλει τους περισσότερους να αποφασίζουν να κάνουν παραστάσεις μόνο με εμβολιασμένους. Η Στέγη έχει αποφασίσει χωρίς δισταγμό και για την προστασία των εργαζομένων της, των καλλιτεχνών και του κοινού, να κάνει παραστάσεις μόνο για εμβολιασμένους και θέατρα όπως το Παλλάς, το Δημήτρης Χορν, το Ιλίσια Βολανάκης, το Προσκήνιο, η Πόρτα, ο Χώρος το ανακοινώνουν και αυτοί επισήμως. Το ίδιο πράττει και η διοργάνωση της Ελευσίνας - Πολιτιστική Πρωτεύουσα για εκδηλώσεις που θα γίνουν σε κλειστούς χώρους, ενώ η Λυρική και το Εθνικό περιμένουν τις οδηγίες του υπουργείου ως εποπτευόμενοι φορείς. Οι υπόλοιποι δεν έχουν αποφασίσει και υπάρχει ένας σχετικός και εύλογος σκεπτικισμός καθώς το υψηλό ποσοστό των ανεμβολίαστων δεν μπορεί παρά να είναι και ένα μέρος του κοινού που φοβούνται ότι θα χάσουν.
Σύμφωνα με πληροφορίες, η ΠΟΘΑ (Πανελλήνια Ομοσπονδία Θεάματος Ακροάματος) προσανατολίζεται στο να εκδώσει ανακοίνωση που θα προτρέπει την είσοδο μόνο εμβολιασμένων στα θέατρα.
Από τη μεριά του υπουργείου, όλοι βρίσκονται σε αναμονή των αποφάσεων της επιτροπής λοιμωξιολόγων. Αν παρακολουθήσει κάποιος τις δηλώσεις των ειδικών, είναι πολύ φειδωλοί, εξαιρετικά ανήσυχοι ως προς τη λειτουργία των μεικτών χώρων, η απόφαση δεν αναμένεται γρήγορα, άρα θα καθυστερήσουν και οι διευκρινίσεις του υπουργείου, που και αυτό πιέζεται να δώσει μια απάντηση σε όσους ερωτούν – και δεν είναι λίγοι, μάλλον είναι όλοι.
Και αν για τους ιδιώτες η απόφαση είναι πιο εύκολη –αν και μοιάζει και αυτή επώδυνη οικονομικά–, για το δημόσιο απαιτείται μια σειρά χειρισμών λεπτών, δίκαιων και στα πλαίσια της συνταγματικότητας και των νόμων.
Αν οι ανακοινώσεις του υπουργείου καθυστερήσουν, το βάρος πέφτει στους παραγωγούς ή τους θιασάρχες να πάρουν μόνοι και κατά το δοκούν μια απόφαση για τη λειτουργία τους.
Όσοι θα λειτουργήσουν με εμβολιασμένους ή έχοντες πιστοποιητικό νόσησης θα έχουν τουλάχιστον μια βεβαιότητα ότι τα ποσοστά χωρητικότητας μέσα στη χρονιά δεν θα μεταβληθούν εξαιτίας των κρουσμάτων.
Με όρους θεατρικούς, η σχέση μας με τον Covid προβλέπεται να έχει μεγάλη διάρκεια και ένα αργό φινάλε. Και μάλιστα χωρίς διάλειμμα.
σχόλια