Αλάσκα: Γιατί τουρίστες ρισκάρουν τη ζωή τους για να επισκεφθούν ένα λεωφορείο

Πριν από περίπου 30 χρόνια, ένας νεαρός Αμερικανός χάρισε όλα του τα υπάρχοντα και έφυγε για να ζήσει στην άγρια φύση, στην Αλάσκα, μόνος, αναζητώντας μια καινούρια ζωή.

Αφού έφτασε στην Αλάσκα, ο Κρις ΜακΚάντλες εγκαταστάθηκε σε ένα εγκαταλελειμμένο λεωφορείο, που συνήθως χρησιμοποιούν κυνηγοί. Βίωνε το όνειρό του, ζώντας από τη γη. Αλλά μέσα σε τέσσερις μήνες, πέθανε.

Το ημερολόγιό του αποτέλεσαν πηγή έμπνευση για ένα βιβλίο και μια ταινία, με τίτλο «Into the Wild» («Ταξίδι στην άγρια φύση»). Αμφότερα επηρέασαν μια νέα γενιά ανθρώπων, που θέλουν να ξεφύγουν από την καθημερινότητα και αναζητούν την περιπέτεια στην άγρια φύση.

Τουρίστες ρισκάρουν για να πάνε εκεί

Πολλοί από αυτούς προσπαθούν να πάνε στο λεωφορείο και να δουν με τα μάτια τους πού πέρασε τους τελευταίους μήνες της ζωής του ο ΜακΚάντλες. Όμως, θέτουν σε κίνδυνο τη δική τους ζωή, κάτι που διαπίστωσε μια ομάδα τουριστών αυτή την εβδομάδα.

Παρά τις προειδοποιήσεις των αρχών, κάποιοι παραμένουν αποφασισμένοι να επισκεφθούν το σημείο. Το λεωφορείο βρίσκεται στην κεντρική Αλάσκα, στη βόρεια άκρη του εθνικού πάρκου Denali. Η κοντινότερη πόλη απέχει περίπου 48 χιλιόμετρα και για να φτάσουν εκεί οι επισκέπτες πρέπει να διασχίσουν τον ποταμό Teklanika.

Δύο άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους σε αυτή την προσπάθεια. Ο πιο πρόσφατος θάνατος ήταν της 24χρονης Βεράμικα Μαϊκαμάβα, η οποία σκοτώθηκε όταν την παρέσυρε το νερό, την ώρα που προσπαθούσε να διασχίσει το ποτάμι με τον σύζυγό της, τον περασμένο Ιούλιο.

Αυτή την εβδομάδα, πέντε τουρίστες που αναζητούσαν το λεωφορείο διασώθηκαν, ο ένας με κρυοπαγήματα, αφού χάθηκαν και βρέθηκαν περίπου 21 χιλιόμετρα μακριά από εκεί που ήθελαν. Από το 2009 έως το 2017 έχουν γίνει 15 επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης που σχετίζονται με το λεωφορείο. Γιατί όμως ο κόσμος επιμένει να προσπαθεί να φτάσει εκεί, παρά τον κίνδυνο;

«Ήμουν διατεθειμένος να τα ρισκάρω όλα»

«Είναι η ιδέα της διαφυγής από την κοινωνία και του να μην είσαι δεσμευμένος από όσα όλοι θέλουν από εσένα. Να χαθείς στην άγρια φύση και να συνδεθείς ξανά με τον εαυτό σου», λέει η Μαρτίνα Τρέσκοβα, που πήγε στο λεωφορείο με τον σύζυγό της.

«Αισθανόμαστε ότι τον καταλαβαίνουμε», λέει για τον ΜακΚάντλες. «Ο πατέρας μου με ρωτούσε "οπότε ουσιαστικά κοιμήθηκες σε ένα κρεβάτι στο οποίο κάποιος άλλος πέθανε;". Και του απάντησα ναι, αλλά δεν υπήρχε αυτή η αίσθηση. Αισθανθήκαμε ότι συνδεθήκαμε μαζί του και ήμασταν πραγματικά χαρούμενοι που πήγαμε εκεί».

Η Τρέσκοβα λέει ότι γνώριζε τους κινδύνους που είχε το ταξίδι προς το λεωφορείο, αλλά δηλώνει ότι ήταν προετοιμασμένη για την πρόκληση και πως αν πίστευε ότι ήταν κακή ιδέα, δεν θα το είχε επιχειρήσει.

Ο Γκάβιν Μπρέναν αποφάσισε να διαβάσει το βιβλίο «Into the Wild» λόγω του πάθους που είχε ο ΜακΚάντλες για τα ταξίδια και τη φύση. Μια ημέρα, αποφάσισε να κάνει ένα τριήμερο ταξίδι στην Αλάσκα. «Ήμουν διατεθειμένος να τα ρισκάρω όλα για να δω και να νιώσω την μαγεία. Και είναι πραγματικά μαγικά στο λεωφορείο», λέει.

«Το ταξίδι μου στην Αλάσκα είχε πολλές ανατροπές, από χιονοθύελλες μέχρι συναντήσεις με άλκες και ίχνη αρκούδων. Άφησα το βιβλίο μου στο κρεβάτι του Κρις στο λεωφορείο και ορκίστηκα να μην γυρίσω ποτέ πίσω», περιγράφει.

Τι λένε οι ντόπιοι

Οι ντόπιοι βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά. «Θα έλεγα ότι οι περισσότεροι που ζουν εδώ θέλει να φύγει το λεωφορείο. Το έχω χρησιμοποιήσει πολλές φορές και ήταν καλό να υπάρχει, σε περίπτωση που κάποιος είχε πρόβλημα και χρειαζόταν ένα καταφύγιο. Νομίζω ότι πρέπει να μεταφερθεί σε κάποιο σημείο στο οποίο οι άνθρωποι θα μπορούν να το βλέπουν με ασφάλεια», δηλώνει ο Τζον Νίερενμπρεγκ στην εφημερίδα Anchorage Daily News.

Ο Κλέι Γουόλκερ από την άλλη, δήμαρχος της περιοχής, αναρωτιέται αν η απομάκρυνση του λεωφορείου θα λύσει το πρόβλημα. «Μπορεί πάντα να υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που θα έλκονται από το μέρος και θα θέλουν να δοκιμάσουν τον εαυτό τους απέναντι στα στοιχεία της φύσης στην Αλάσκα», λέει και προτείνει την τοποθέτηση πινακίδας, με συμβουλές για τη διάσχιση του ποταμού.

«Πιστεύω ότι υπάρχει η αντίληψη πως όποιος πάει εκεί είναι φανατικός θαυμαστής του ΜακΚάντλες. Αλλά δεν ισχύει. Φαντάζομαι ότι κάποια στιγμή, κάποιος θα πάρει την κατάσταση στα χέρια του και θα το καταστρέψει», λέει ο Πάξον Γουέμπλερ, που ζει στην Αλάσκα, για το λεωφορείο, που είναι σε κακή κατάσταση. «Η οροφή σκουριάζει, κάτι που σημαίνει ότι σύντομα θα είναι άχρηστο ως καταφύγιο», συμπληρώνει.

Στην κοντινή πόλη Healy, έξω από μια ζυθοποιία, υπάρχει το αντίγραφο του λεωφορείου, που χρησιμοποιήθηκε στην ταινία. Κάποιοι τουρίστες επιλέγουν να επισκεφθούν αυτό και όχι εκείνο στην άγρια φύση. Η Αντονέτ Σπαν ήταν μία από αυτούς. «Έχω πάει στην Αλάσκα επτά φορές και έχω μεγάλο σεβασμό για τους ανθρώπους της. Με συμβούλευσαν να μην πάει, γιατί είναι πολύ επικίνδυνο. Συνειδητοποίησα ότι τελικά δεν ήθελα να πάω σε ένα μέρος που δεν είναι ασφαλές, δεν θέλω να ρισκάρω τη ζωή μου», εξηγεί. «Αν δεν έχεις πάει στην Αλάσκα, δεν ξέρεις πώς είναι αν η φύση είναι εναντίον σου», συμπληρώνει.

Με πληροφορίες από το BBC