Nωρίτερα αυτό τον μήνα, η κυβέρνηση Τραμπ απείλησε να ανακαλέσει 9 δισεκατομμύρια δολάρια σε ομοσπονδιακές επιχορηγήσεις και συμβάσεις, εάν το Χάρβαρντ δεν συμφωνούσε σε έναν μακρύ κατάλογο απαιτήσεων, συμπεριλαμβανομένου του ελέγχου των «εχθρικών προς τις αμερικανικές αξίες και τους θεσμούς» ξένων υποψηφίων φοιτητών και της άδειας σε έναν εξωτερικό φορέα να ελέγχει τα πανεπιστημιακά τμήματα για την «ποικιλομορφία των απόψεών τους». Προχθές, το Χάρβαρντ ανακοίνωσε ότι δεν θα συμφωνήσει με τους όρους της κυβέρνησης.
«Ούτε το Χάρβαρντ ούτε οποιοδήποτε άλλο ιδιωτικό πανεπιστήμιο μπορεί να επιτρέψει την κατάληψή του από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση», έγραψαν οι δικηγόροι του πανεπιστημίου σε επιστολή προς τους αξιωματούχους. «Κατά συνέπεια, το Χάρβαρντ δεν θα αποδεχθεί τους όρους της κυβέρνησης ως κατ' αρχήν συμφωνία».
Λαμβάνοντας αυτή την απόφαση, το Χάρβαρντ φαίνεται να πήρε ένα μάθημα από την εμπλοκή της κυβέρνησης Τραμπ με ένα άλλο πανεπιστήμιο της Ivy League –όχι όμως το μάθημα που θα ήθελε η κυβέρνηση.
Όταν η κυβέρνηση Τραμπ ακύρωσε την ομοσπονδιακή χρηματοδότηση ύψους 400 εκατομμυρίων δολαρίων προς το Κολούμπια –υποτίθεται λόγω του χειρισμού του αντισημιτισμού στην πανεπιστημιούπολη εκ μέρους του ιδρύματος –περιέγραψε μια σειρά από εκτεταμένες αλλαγές που έπρεπε να γίνουν ως προϋπόθεση για την επιστροφή της χρηματοδότησης. Αυτές περιλάμβαναν την απαγόρευση στους διαδηλωτές να φορούν μάσκες, την ανάληψη του άμεσου ελέγχου της πειθαρχίας από τον πρόεδρο του πανεπιστημίου και την τοποθέτηση ενός ολόκληρου ακαδημαϊκού τμήματος σε «ακαδημαϊκή επιτροπεία». Το Κολούμπια συναίνεσε γρήγορα στις απαιτήσεις, με μικρές μόνο αλλαγές. «Η δυνατότητα της ομοσπονδιακής διοίκησης να παγώσει άλλες μορφές ομοσπονδιακής χρηματοδότησης με άμεσο τρόπο μπορεί να είναι πραγματικά καταστροφική ιδίως για τους φοιτητές μας», δήλωσε η Κατρίνα Άρμστρονγκ, προσωρινή τότε πρόεδρος του Κολούμπια, στο διδακτικό προσωπικό, σύμφωνα με την Wall Street Journal.
Το Κολούμπια λοιδορήθηκε δημοσίως. Το διδακτικό προσωπικό κατηγόρησε την Άρμστρονγκ ότι δημιούργησε ένα επικίνδυνο προηγούμενο. Ένας καθηγητής αποκάλεσε τις παραχωρήσεις «ένα τεράστιο βήμα σε έναν πολύ επικίνδυνο δρόμο». Και ακόμη και μετά από αυτά τα σοβαρά πλήγματα στη φήμη του, το Κολούμπια δεν έχει πάρει πίσω τα 400 εκατομμύρια δολάρια. Αντιθέτως, η διοίκηση Τραμπ φαίνεται να έχει εκλάβει τη συνθηκολόγηση ως άδεια να προβάλει περισσότερες απαιτήσεις. Όταν η Άρμστρονγκ φάνηκε να αμφιταλαντεύεται, η κυβέρνηση απαίτησε να επαναβεβαιώσει τη δέσμευσή της και να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις της (το έκανε, και στη συνέχεια παραιτήθηκε λίγες ημέρες αργότερα). Τώρα η κυβέρνηση Τραμπ φέρεται να σχεδιάζει τη συνέχιση της ομοσπονδιακής εποπτείας του πανεπιστημίου.
Με τις κλιμακούμενες τιμωρίες που επέβαλλε, η κυβέρνηση επιχειρούσε να στείλει ένα μήνυμα για το τι μπορεί να συμβεί στις “woke” σχολές που αψηφούν τη θέληση του Ντόναλντ Τραμπ. Για κάποιο διάστημα, φάνηκε και το Χάρβαρντ να παίρνει σοβαρά αυτό το μήνυμα, κάνοντας προληπτικές κινήσεις σύμφωνες με τις προτεραιότητες της κυβέρνησης. Τον Ιανουάριο, διευθέτησε δύο αγωγές αντισημιτισμού που είχαν καταθέσει εβραϊκές ομάδες και συμφώνησε να υιοθετήσει έναν αμφιλεγόμενο ορισμό του αντισημιτισμού που περιλάμβανε ορισμένα είδη κριτικής στο Ισραήλ. Και στα τέλη του περασμένου μήνα, απέλυσε τους επικεφαλής του Κέντρου Μεσανατολικών Σπουδών, το οποίο είχε αντιμετωπίσει επικρίσεις ότι ήταν προκατειλημμένο κατά του Ισραήλ.
Αλλά τώρα το Χάρβαρντ αλλάζει πορεία, ίσως επειδή αντιλήφθηκε το πραγματικό συμπέρασμα από αυτό που συνέβη στο Κολούμπια: Ο κατευνασμός της εξουσίας δεν λειτουργεί, από τη στιγμή που η κυβέρνηση Τραμπ στην πραγματικότητα δεν προσπαθεί να μεταρρυθμίσει την ελίτ της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Προσπαθεί να τη διαλύσει.
Διάφοροι επιφανείς σύμμαχοι της κυβέρνησης δεν έχουν κρύψει τις σχετικές εισηγήσεις τους. «Για να τρομάξουν τα πανεπιστήμια», έγραφε τον Δεκέμβριο ο Μαξ Ίντεν, εκπρόσωπος τότε του American Enterprise Institute, μιας δεξιάς δεξαμενής σκέψης με έδρα την Ουάσιγκτον, «η υπουργός Παιδείας Λίντα ΜακΜάον θα πρέπει να ξεκινήσει με το σκαλπ ενός επιφανούς ιδρύματος. Θα πρέπει να καταστρέψει το Πανεπιστήμιο Κολούμπια». Και θα πρέπει να το κάνει αυτό, υποστήριξε, ανεξάρτητα από το αν το σχολείο συνεργάστηκε ή όχι με οποιαδήποτε έρευνα σχετικά με τα πολιτικά δικαιώματα. Η κυβέρνηση ακολούθησε τη συμβουλή του σχεδόν κατά γράμμα. Συνεχίζοντας όμως να τιμωρεί το Κολούμπια ακόμη και αφού το ίδρυμα ενέδωσε στις απαιτήσεις της, η κυβέρνηση φαίνεται επίσης να έχει υπερβάλει εαυτόν. Αν η συνεργασία ή ακόμα και η συνθηκολόγηση δεν οδηγούν πουθενά, γιατί να υποκύψουν άλλα πανεπιστήμια;
Σε πρόσφατη συνέντευξή του στους New York Times, ο Κρις Ρούφο, ένας συντηρητικός ακτιβιστής ο οποίος υπήρξε η διανοητική ισχύς πίσω από μεγάλο μέρος της προσέγγισης της κυβέρνησης Τραμπ στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, εξηγούσε ότι στόχος του ήταν να αξιοποιηθούν οι τρεις πρώτες ύλες της πολιτικής –το χρήμα, η εξουσία και το κύρος– για τον εξαναγκασμό των πανεπιστημίων σε υποταγή. Το Χάρβαρντ, με το κληροδότημα των 53,2 δισεκατομμυρίων δολαρίων που έχει στη διάθεσή του, φαίνεται να έχει υπολογίσει ότι μπορεί να αντέξει να θυσιάσει κάποια χρήματα προκειμένου να διατηρήσει το κύρος του.
Με στοιχεία από The Atlantic
