Το ντοκιμαντέρ που, όπως λέγεται, αποτελεί μόνο το πρώτο μέρος του οράματος του Λεωνίδα Βαρδαρού ασχολείται με την περίοδο από το 1930 ως το 1949, αποτελείται από προσωπικές μαρτυρίες γυναικών που έζησαν τότε και στόχο έχει να αναδείξει τη γυναικεία εμπειρία της εποχής και κατ’ επέκταση της Κατοχής.

Κεντρική αφήγηση για να δώσει στιβαρή σπονδυλική στήλη στο εγχείρημα δεν υπάρχει, το υλικό παρατίθεται ελαφρώς αταξινόμητα, με τις μαρτυρίες να πηγαινοέρχονται στον χρόνο, επειδή όμως πολλά απ’ όσα έχουν να αφηγηθούν αυτές οι γυναίκες είναι ενδιαφέροντα και στο είδος του ντοκιμαντέρ συχνά το θέμα έχει μεγαλύτερη σημασία από τις κινηματογραφικές αρετές, οι Γυναίκες Μαχήτριες δεν θα απογοητεύσουν εκείνον που θα θελήσει να ακούσει τις εξιστορήσεις τους, παρά την ελαφρώς μεγάλη διάρκειά τους.