Ο Δικός μου Φίλος είναι μια ακόμη επίδειξη δύναμης του εμπορικού γερμανικού σινεμά στην ποιότητα παραγωγής (οι παραγωγοί του Τρέξε, Λόλα, Τρέξεέχουν φροντίσει γι' αυτό) και την άνεση στην κατασκευή μιας ταινίας που απευθύνεται σε όλο τον κόσμο χωρίς να είναι χαμηλή σε επίπεδο ή άδεια από σκέψη και συναίσθημα. Χτίζεται από δύο οδηγούς αυτοκινήτων (συνοδούς πολυτελών αυτοκινήτων για την ακρίβεια) πολύ διαφορετικούς μεταξύ τους, που όμως προσαρμόζονται στη δουλειά και τις χαρές που τους προσφέρει, αφήνοντας τον εαυτό τους ελεύθερο στο χρόνο και την ηδονή της οδήγησης.

Πρωταγωνιστούν τα μεγάλα ονόματα του νέου γερμανικού σινεμά, οι Ντάνιελ Μπρουλ και Γιούρκεν Φόγκελ, που είχαν ξανασυναντηθεί στο Goodbye, Lenin. Ο πρώτος είναι συγκρατημένος, ντροπαλός και σοβαρός, και ο δεύτερος, τρελιάρης και αυθόρμητος, αφυπνίζει το νέο του φιλαράκι, γνωρίζοντάς του παράλληλα τη γυναίκα της ζωής του. Τον μαθαίνει να υποδύεται ρόλους για πλάκα και τον μυεί στην ορμονική απόλαυση που προέρχεται από την τετρακύλινδρη εμπειρία. Σε σχέση με τα Fast and the Furious, το φιλμ του προστατευόμενου του Τίκβερ υπερέχει σε ψυχολογικά στρώματα και ψάξιμο στους χαρακτήρες αλλά χάνει σε πλοκή και δράση, φυσικά. Το αποτέλεσμα είναι συμπαθές, αξιοπρεπές αλλά λίγο και άνισο. Ηχητικά και μουσικά, η ταινία σε ταξιδεύει στη δική της ατμόσφαιρα.