-Σου ακούγεται σαν ταινία αυτό;

-Δεν ξέρω, αυτό εξαρτάται από σένα. Κάποιος είχε πει ότι αν κοιτάξεις για πολύ ώρα κάτι, κάποια στιγμή θα αποκτήσει ενδιαφέρον.

 

Τα παραπάνω λόγια ανταλλάσσουν οι δύο κεντρικοί χαρακτήρες του έργου, ένα ζευγάρι σκηνοθετών που ταξιδεύει στη νήσο Φόρε, το μέρος όπου πέρασε μεγάλο μέρος της ζωής του ο Ίνγκμαρ Μπέργκμαν και όπου σκηνοθέτησε αρκετά από τα αριστουργήματα που συνθέτουν τη φιλμογραφία του. Η εν λόγω στιχομυθία θα μπορούσε κάλλιστα να αναφέρεται στην ίδια την ταινία της Μία Χάνσεν-Λοβ, η οποία, αν και βρίσκεται στα μέρη του Μπέργκμαν, μάλλον στον Φελίνι στράφηκε για έμπνευση, υπό την έννοια ότι για να αντιμετωπίσει το writer’s block της, κάνει μια ταινία με αυτοβιογραφικά στοιχεία, όπου κάποια στιγμή φαντασία και «πραγματικότητα» διαπλέκονται. Φυσικά, για τους φαν της θεωρίας του auteur, ο αυτοβιογραφικός χαρακτήρας είναι ένα από τα κοινά σημεία των τίτλων που απαρτίζουν τη φιλμογραφία της.  

 

Στη ζωή η Χάνσεν-Λοβ είναι ζευγάρι με τον Ολιβιέ Ασαγιάς, οπότε σίγουρα κάτι παραπάνω ξέρει για τη δυναμική και τον ανταγωνισμό ανάμεσα σε ζευγάρια καλλιτεχνών. Έλα όμως που αδυνατεί να μετουσιώσει την προσωπική της εμπειρία σε κάτι καθολικά οικείο. Παρά τον χώρο στον οποίο βρίσκεται και τα διδάγματα που πήρε από το σινεμά του Σουηδού δημιουργού, μένει μετεξεταστέα στο μάθημα της Γεωγραφίας της Ψυχής. Μια φαινομενικά ενδιαφέρουσα αφηγηματική στροφή στη μέση της ταινίας καταλήγει να μας στερήσει για μεγάλα χρονικά διαστήματα τους Τιμ Ροθ και Βίκι Κριπς που, με την εμπειρία του ο πρώτος και με το ταλέντο της η δεύτερη, δίνουν ζωντάνια, ελαφρότητα όπου χρειάζεται, αλλά κι ένα δεύτερο συναισθηματικό επίπεδο στους διαλόγους των χαρακτήρων τους.

 

Για να επανέλθουμε εκεί που ξεκινήσαμε, «κοιτάζοντας για ώρα» την ταινία της Γαλλίδας δημιουργού, μπορεί να βρεις αρετές σε επιμέρους στιγμές της, από τις συζητήσεις για το έργο και τα πάθη του Μπέργκμαν, μέχρι μια γυμνή βουτιά στη θάλασσα που φέρει κάτι από τον αγνό ερωτισμό του Καλοκαιριού με τη Μόνικα. Όσο κι αν την κοιτάξεις όμως, δύσκολα θα βρεις κάτι πιο βαρύ από το φτεράκι μιας μέλισσας, που τραγουδούσε και η Αρλέτα. Η κινηματογραφική περιήγηση της Μία Χάνσεν-Λοβ στο «νησί του Μπέργκμαν» εξαντλείται στο τουριστικό της σκέλος.