Βασισμένη στη νεανική σειρά μυθιστορημάτων της Βερόνικα Ροθ, η πρώτη ταινία από τη διαφαινόμενη τριλογία διαδραματίζεται σε μιά μεταπολεμική κοινωνία, με ήρωες νέα παιδιά που στα 16 τους χρόνια πρέπει να ενταχθούν σε μια από τις 5 φατρίες, την Ομόνοια, την Απάρνηση, την Γενναιότητα, την Πολυμάθεια και την Ειλικρίνεια- εκτός αν δεν μπορούν να ενταχθούν σε καμία από αυτές και ως αποκλίνοντες, η μοίρα τους προδιαγράφεται ζοφερή γιατί θεωρούνται εχθροί του συστήματος. Η Τρις εκπαιδεύεται στην ομάδα της Γενναιότητας και προσπαθεί να ξεγελάσει τον εαυτό της και τους ανώτερους της, για να μην καταλάβουν ποιά είναι στην πραγματικότητα, ενώ αναπτύσσεται έρωτας με τον Τέσσερα, που επιβλέπει τα στάδια της εκπαίδευσης και κατά κάποιον τρόπο αντιλαμβάνεται την ιδιαιτερότητα της.

Λίγο ως πολύ, οι Διαφορετικοί θυμίζει τους Αγώνες Πείνας: μια δυναμική κι ευαίσθητη κοπέλα πρωταγωνιστεί, σε μια πληγωμένη κοινωνία που μαστίζεται από την ανέχεια και την ψυχολογική τρομοκρατία, αντιβαίνοντας τους φασιστικούς κανόνες και την στρατιωτική πρακτική που κρύβεται κάτω από στρώματα μιλιταριστικής αυθαιρεσίας. Η Κέϊτ Γουίνσλετ είναι ο ήρεμος Χίτλερ της υπόθεσης, η Σαϊλίν Γούντλι, που θαυμάσαμε στους Απόγονους, είναι η αντίστοιχη Τζένιφερ Λόρενς, χωρίς ωστόσο την μάχιμη παρόρμηση και την άνεση, ενώ η περιπέτεια τραβάει σε μήκος χωρίς να υπερβαίνει την στάνταρ αλληγορία της ναζιστικής νοοτροπίας της γκετοποίησης και του πογκρόμ απέναντι στην διαφορετικότητα. Οι σεκάνς όπου η Τρις καλείται να μάθει πώς να μην φανερώνεται στις δοκιμασίες με τις παραισθήσεις, είναι σαφώς οι καλύτερες, σε μια ταινία που προορίζεται ακόμη περισσότερο σε teen κορίτσια- κρίμα που η χημεία ανάμεσα στην Γούντλι και στον ελληνικής καταγωγής Θίο Τζέϊμς δεν εκρήγνυται στο πανί. Παρά τις ομοιότητες και την εφαρμοσμένη φόρμουλα, η μόδα των περιπετειών του είδους είναι πιο ευπρόσδεκτη από την αντίστοιχη των υπό-βαμπιρικών φληναφημάτων και Twilight παραγώγων, που έμοιαζαν να στοιχειώνουν τις αίθουσες και όλους τους μη δεκαεξάχρονους, πριν από λίγο κιόλας καιρό.