Η τεράστια επιτυχία της πρώτης ταινίας του αθυρόστομου Deadpool, που ταίριαζε άνετα με το meta-χιούμορ που κυριαρχεί στην εποχή μας, είχε ως αποτέλεσμα μια συνέχεια που προετοιμάστηκε λαμβάνοντας υπόψη την υποδοχή που είχε το franchise αλλά και τη συνειδητοποίηση του μεγέθους του.

 

Ο Deadpool του 2016 ήταν ένας άγουρος ακόμη ‒για το σινεμά πάντα‒ ήρωας που πετούσε με αστραπιαίους ρυθμούς ό,τι αστείο μπορεί να σκεφθεί κανείς για τον κόσμο των κόμικς αλλά και τη ζωή του προσώπου που τον υποδύεται Ράιαν Ρέινολντς, σε ένα κρεσέντο αυτοαναφορικότητας.

 

Ο τωρινός Deadpool είναι μια εξέχουσα προσωπικότητα της σύγχρονης ποπ κουλτούρας που αναγνωρίζει τον διττό του ρόλο, του πρωταγωνιστή και ταυτόχρονα του σχολιαστή όσων συμβαίνουν. Αυτός ο ρόλος δεν χρησιμοποιείται πλέον ως το μοναδικό ατού της ταινίας αλλά ως το βασικό κομμάτι ενός παζλ που, σε αντίθεση με το πρώτο φιλμ, μοιάζει με κανονική κινηματογραφική αφήγηση.

 

Ο τωρινός Deadpool είναι μια εξέχουσα προσωπικότητα της σύγχρονης ποπ κουλτούρας που αναγνωρίζει τον διττό του ρόλο, του πρωταγωνιστή και ταυτόχρονα του σχολιαστή όσων συμβαίνουν.

 

Η ανάληψη της σκηνοθεσίας από τον Ντέιβιντ Λιτς μοιάζει ευεργετική, καθώς χαρίζει απλόχερα τη χορογραφημένη δράση που απολαύσαμε στα Atomic Blonde και John Wick, μαζί με μια πλοκή που δίνει δυνατότητα για ανάπτυξη του χαρακτήρα, ο οποίος δεν τερματίζει την ύπαρξή του στο πόσο αστείος είναι αλλά συμπεριφέρεται ως ένας αλλόκοτος ηγέτης που ψάχνει να κάνει τη διαφορά, πρώτα στη ζωή του και μετά στων υπολοίπων.

 

Σε αντιστοιχία με τους Φύλακες του Γαλαξία, των οποίων η επιτυχία συμμάζεψε τον αχταρμά της πρώτης περιπέτειας με μια πιο ολοκληρωμένη δεύτερη, το Deadpool 2 είναι πρωτίστως μια ταινία που δεν ντρέπεται γι' αυτό που είναι, δηλαδή ένα φιλμ δράσης με υπερήρωες.

 

Βρίσκει τη σωστή ισορροπία ανάμεσα στα «big CGI fights», όπως κοροϊδευτικά αναφέρει, τις μουσικές αναφορές μέσα από pop classics, όμορφα τοποθετημένα, για να λειτουργούν ως αντίβαρο σε φαινομενικά αταίριαστες σκηνές, την ομαλή σύμπραξη νέων χαρακτήρων με τους ήδη υπάρχοντες και, βέβαια, το trademark του ήρωα, τα στοχευμένα καρφιά προς κινηματογραφικά στούντιο, ηθοποιούς, DC και Marvel – στην τελευταία, πάντως, με πολλή προσοχή, γιατί η μαμά Disney είναι αυστηρή και παραμονεύει.