Σαν ένα διάλειμμα από την επικείμενη καριέρα του στις ΗΠΑ, που ξεκίνησε πριν από λίγα χρόνια με το Jackie, ο Πάμπλο Λαραΐν επιστρέφει στη Χιλή για μια ταινία που φαίνεται να έχει αναλάβει τον ρόλο της αποφόρτισης για τον ίδιο, σαν μια σειρά ασκήσεων πάνω στην αφήγηση που δεν είναι απαραίτητα σχετικές μεταξύ τους.

 

Όντως, αν κάποιος θέλει να εντοπίσει την κεντρομόλο δύναμη που τραβάει όλα τα επιμέρους κομμάτια της Έμα, δύσκολα θα τη βρει, όντας χαμένος σε έναν μικρό λαβύρινθο γεγονότων. Ένας γάμος που διαλύεται, το προβληματικό σύστημα υιοθεσιών της χώρας, η ύστερη σεξουαλική απελευθέρωση και οι πολιτικές προεκτάσεις του ρεγκετόν κοιτούν μεταφυσικά τη Χιλή ως κεντρική ηρωίδα που πρέπει να αλλάξει, να ανασκουμπωθεί και να κοιτάξει μπροστά, με ελλειμματική όμως σύνδεση αυτών των ιδεών και την αίσθηση της αυταρέσκειας που αποπνέει η δουλειά του Λαραΐν ως ανθρώπου που ξεπέρασε τα όρια της χώρας του και την κοιτάει αφ' υψηλού.