Ο Κιάνου Ριβς έρχεται αντιμέτωπος με τη μισή Καμόρα, με αποτέλεσμα αμέτρητα πτώματα σε τοπία όπως οι κατακόμβες της Ρώμης και το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης – μια συνάντηση που κλείνει το μάτι στα χρόνια του Matrix και μια υπόσχεση για τρίτο φιλμ, όπου θα γίνουν ακόμη χειρότερα πράγματα. Αυτά περιέχει το δεύτερο μέρος του αναπάντεχου hit που λέγεται John Wick, ενός λακωνικού ήρωα που φαίνεται να θέλει την ησυχία του και επειδή δεν τη βρίσκει, εκδικείται ποικιλοτρόπως. Ιδανική ταινία για να συνοδευτεί με μια στρατιά από memes που μάλλον θα την κάνουν διάσημη, αν και στην ουσία δεν προσφέρει κάτι καινούργιο πέρα από μια ωδή στην έννοια της τελετουργίας και των κανόνων, καθώς πίσω από τον κόσμο μας μοιάζει να λειτουργεί ένας άλλος με πανίσχυρο κώδικα επικοινωνίας και τιμής, που ξεπερνά κάθε μικρό ή μεγάλο μαφιόζο. Η παραγωγή ακολουθεί τα βήματα του επίσης αναπάντεχα πετυχημένου Taken του πιο στιβαρού Λίαμ Νίσον, με το δεύτερο κατά χρονολογική σειρά φιλμ να παίρνει τη φόρα από το πρώτο και να μοιάζει πολύ πιο φιλόδοξο και ακριβότερο, μια που στοίχισε τα διπλάσια χρήματα.