Ο σκηνοθέτης τριών ταινιών της σειράς Σε Βλέπω και αρκετών μικρού βεληνεκούς ταινιών που κινούνται αποκλειστικά γύρω από το horror κάνει μια μικρή στροφή, παρουσιάζοντας μια ιστορία που επενδύει περισσότερο στο μυστήριο παρά στον φθηνό τρόμο, μολονότι ακόμη και ο τίτλος της παραπέμπει στο δεύτερο. Ξεκινώντας ως δημοσιογραφική έρευνα για μια σειρά φόνων σε ένα μη τοποθετημένο χρονικά σύμπαν και καταλήγοντας σε μια πόλη-φάντασμα, το Σφαγείο προσπαθεί να κρατήσει τους κώδικες ενός αστυνομικού θρίλερ και να διατηρεί μια ισορροπία, από τη στιγμή που η ιστορία του ρέπει προς το φανταστικό. Εκεί όμως που χάνει είναι στην διεκπεραίωση αρκετών σκηνών που αφαιρούν από πάνω του τη μυστηριώδη ατμόσφαιρα, στη φανερή έλλειψη χημείας μεταξύ του πρωταγωνιστικού ζευγαριού αλλά και στη φλυαρία του ανθρώπου που κρύβεται πίσω απ' όσα βλέπουμε, ειδικά από τη στιγμή που αυτός εμφανίζεται σχετικά νωρίς στο φιλμ.