Στην τρίτη της ταινία μετά τα Νούφαρα και το Αγοροκόριτσο, η Σελίν Σιαμά οδηγεί τη 16χρονη ηρωίδα Μαριέμ από το ασφυκτικό οικογενειακό αδιέξοδο σε μια απρόβλεπτη διαδρομή απελευθέρωσης παρέα με μια συμμορία συνομήλικων κοριτσιών που τη βαφτίζουν Βικ και τη μαθαίνουν να ζει και να αποφασίζει η ίδια. Περισσότερο από ένα πορτρέτο μιας νέας κοπέλας με μηδενικές προοπτικές και καταπιεσμένη ανατροφή που ασπάζεται τη νομαδική ανομία ως ένδειξη χειραφέτησης έναντι ενός καταθλιπτικού ντετερμινισμού, η Σιαμά επιδιώκει μια απεικόνιση του σύγχρονου ιδιώματος του σεξισμού σε μια πατριαρχκή κοινωνία, μια ανταλλαγή υπεροχής και εξουσίας στους δρόμους, με μια ειλικρινή και λεπτομερή ματιά στη γυναικεία συμπεριφορά της εργατικής τάξης που είναι η άλλη όψη του νομίσματος του προλεταριακού ρεαλισμού των αδελφών Νταρντέν.