Με διαφορά η καλύτερη ερμηνεία της περιπετειώδους καριέρας του Ρίτσαρντ Γκιρ σε ένα θρίλερ που έχει στέρεα δομή και συνεχείς στροφές στην ίντριγκα. Ο Νίκολας Τζαρέκι, που σκηνοθετεί για πρώτη φορά, κάλυψε από παντού το προφίλ ενός «παίχτη» ώριμου και έμπειρου, που βασίζεται στο φαίνεσθαι και κερδίζει όταν μαντέψει σωστά την ψυχολογία του αντιπάλου και κινηθεί γρήγορα. Όταν τα κόλπα δεν του βγαίνουν μετά το αυτοκινητιστικό δυστύχημα με τη φιλενάδα του (μην ανησυχείτε για spoiler, συμβαίνει στην αρχή της ταινίας), αποτυπώνεται στο πρόσωπο και τη διάθεσή του ένα μείγμα αγωνίας και αδρεναλίνης. Εδώ πετυχαίνει απόλυτα ο Γκιρ: υποδύεται έναν καρχαρία που βλέπει αυτόματα πόσο στενεύουν οι επιλογές του και καλείται να πάρει τις κρίσιμες αποφάσεις που θα τον σώσουν ή θα τον καταστρέψουν. Ο Τζαρέκι δεν περιγράφει απλώς τη διαδρομή του Μίλερ αλλά φροντίζει να δώσει τρεις διαστάσεις και στους ρόλους της κόρης και της συζύγου, στήνοντας σκηνές πνευματώδεις και ουσιαστικές, όπως η χαμηλόφωνη μονομαχία μεταξύ του Γκιρ και του Γκρέιντον Κάρτερ, του διευθυντή του «Vanity Fair», ο οποίος περιστασιακά εμφανίζεται και στο σινεμά. Το Άλλοθι χτίζεται με μαστοριά και μια συνειδητή προσπάθεια να προσφέρει στον θεατή τα κλισέ του είδους με class κι εξυπνάδα.