Πύργος: Ψαράδες έβγαλαν στην ακτή ζωντανά καρχαριοειδή και ο κόσμος τα φωτογράφιζε

Πύργος: Ψαράδες έβγαλαν στην ακτή ζωντανά καρχαριοειδή και ο κόσμος τα φωτογράφιζε Facebook Twitter
39
Πύργος: Ψαράδες έβγαλαν στην ακτή ζωντανά καρχαριοειδή και ο κόσμος τα φωτογράφιζε Facebook Twitter

O τίτλος του άρθρου στο patrisnews.com αναφέρει "Πύργος: ''Καρχαριάκια'' βγήκαν στη ... στεριά!" αλλά η αλήθεια είναι πως τα δύο μικρά καρχαριοειδή δεν βγήκαν μόνα τους στην στεριά, αλλά σύρθηκαν από τους ψαράδες που τα έπιασαν και στις εικόνες φαίνεται πως έγιναν και θέαμα για φωτογραφίες. Ένας άντρας φαίνεται μάλιστα να κάθεται και πάνω σε ένα από τα ψάρια ενώ σημειώνεται πως και τα δύο ήταν ακόμη ζωντανά. Σημειώνεται πως αν και δεν είμαστε βέβαιοι, το συγκεκριμένο είδος πρέπει να είναι ακίνδυνο για τον ανθρωπο.

Πύργος: Ψαράδες έβγαλαν στην ακτή ζωντανά καρχαριοειδή και ο κόσμος τα φωτογράφιζε Facebook Twitter
Πύργος: Ψαράδες έβγαλαν στην ακτή ζωντανά καρχαριοειδή και ο κόσμος τα φωτογράφιζε Facebook Twitter

Το patrisnews.com μεταδίδει εκτός από τις εικόνες:

"Μια ιδιαίτερα ασυνήθιστη εικόνα αντίκρισαν το πρωί της Κυριακής, οι παραθεριστές στην παραλία του Αγίου Ηλία, στον Πύργο, όταν δύο ψαράδες βγήκαν στην στεριά κρατώντας δύο ''καρχαριάκια''.

Επρόκειτο για δύο ερασιτέχνες ψαράδες οι οποίοι ενώ ψάρευαν με τη βάρκα τους στα ανοιχτά της Ζακύνθου, έπιασαν στα δίχτυα τους δύο μικρά καρχαριοειδή.

Οι δύο άντρες που δεν ήθελαν να τρομάξουν τους λουόμενους, τα έβαλαν στη βάρκα τους και τα μετέφεραν στην παραλία του Αγίου Ηλία.

Όπως ήταν φυσικό, υπήρξε μια μικρή αναστάτωση, καθώς τα ψάρια ακόμη ''σπαρταρούσαν'', ενώ οι κάμερες των κινητών πήραν φωτιά, με πολύ κόσμο να φωτογραφίζει το ''αξιοπερίεργο'' θέαμα."

39

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
Αποτελεί προσωπική μου επιλογή, να μην πατάω ποτέ ουτε like ούτε dislike σε οτιδήποτε κι αν διαβάσω (γιά δικούς μου λόγους). Σήμερα, για πρώτη φορά μετά από χρόνια διαδικτυακής παρουσίας, θα ήθελα να δώσω πολλές θετικές ψήφους στον ΚώνσταΔεν το έκανα τελικά, απαντάω όμως στους επικριτές του. Αν και πιστεύω ότι και ο Κώνστας θα απαντήσει καλύτερα.Δύο πράγματα γιά όσα γράφετε στον Κώνστα, καθώς και για τα προηγούμενα σχόλια στο ίδιο μοτίβο:1) ΔΕΝ υπάρχει είτε-είτε. ΔΕΝ ισχύει ότι όσοι ενδιαφερόμαστε για τα ζώα θα αδιαφορήσουμε αναγκαστικά γιά τους ανθρώπους. ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ότι θλιβόμαστε ΚΑΙ για τα παιδάκια που πεθαίνουν από πείνα [*] αλλά ΚΑΙ για τα ζώα που βασανίζονται. Υπάρχουν κάποιες σπανιότατες, πολύ ειδικές περιπτώσεις που κάποιος βρίσκεται μπροστά στο τρομερό δίλημμα "άνθρωπος ή ζώο". Αλλά επειδή στο 99,9999% των περιπτώσεων δεν κινδυνεύουν και οι δύο ταυτόχρονα, μπορούμε να θλιβόμαστε κάθε φορά για εκείνον που υποφέρει - σε όποιο ζωικό είδος και αν ανήκει.[*] Ολοι εσείς που τάχα μου κόπτεστε για τα παιδάκια, τι κινητό αγοράζετε και τι ρούχα φοράτε; Το ξέρετε ότι το καινούργιο, σεξυ t-shirt που μόλις αγοράσατε είναι βουτηγμένο στο αίμα παιδιών-σκλάβων; (πηγή: ΟΗΕ).Πριν την πέσετε στον Κώνστα με το ψευδοδίλημμα "είτε θα αγαπάς παιδιά είτε ζώα", φροντίστε πρώτα την γκαρνταρόμπα σας. Στο κάτω-κάτω, εσείς αυτοανακυρηχτήκατε σε προστάτες των παιδιών, όχι ο Κώνστας.2) Τίποτα από όσα κάνουμε όλοι μας δεν είναι ξεκομμένο. Όλα όσα κάνουμε εντάσσονται στον χαρακτήρα μας και στην κοσμοθεωρία μας.Ο τύπος που καβαλάει τον άτυχο σαπουνά [**] είτε το κάνει επειδή ο συγκεκριμένος σαπουνάς κάτι του έκανε και έχει προσωπικά μαζί του, είτε επειδή ΓΕΝΙΚΑ αρέσκεται στο να βασανίζει όντα πιο αδύναμα από αυτόν.Οι βασανιστές του ζώου είναι σιχαμένοι, επειδή ΓΕΝΙΚΑ πιστεύουν στην κοσμοθεωρία που λέει "ας βασανίσουμε ότ πέσει στα χέρια μας, δεν έγινε και τίποτα".Επίσης ΓΕΝΙΚΑ πιστεύουν στην ανωτερότητα της ανθρώπινης φυλής, που έχει δικαίωμα να ξεκοιλιάζει, βιάζει, καίει, καταπατάει και διαμελίζει ότι και όποτε την βολεύει. Για την πλάκα της και την διασκέδαση της και μόνο.Πριν λοιπόν ασχοληθούμε με το ανόητο ψευτοδίλημμα "είτε θα αγαπάς τα παιδιά είτε τα ζώα" ας ασχοληθούμε με την ΓΕΝΙΚΗ κοσμοθεωρία του τύπου που διασκεδάζει με τον θάνατο ένος ζώου.Δεν ξέρω αν εσείς θα εμπιστευόσασταν το βλαστάρι σας στα χέρια του, εγώ πάντως δεν θα το έκανα. [**] Σημειωτέον ότι πρόκειται γιά προστατευόμενο είδος, άρα έχουμε καραμπινάτη παρανομία εδώ. Και των ψαράδων και των ηλίθιων που βασανίζουν το ζώο.
Δεν θα απαντούσα, το έχουμε εξαντλήσει το ζήτημα αλλά λίγο νοιώθω μία κάποια πρόκληση… Ιδού λοιπόν μερικές ρητορικές(;) -και ΚΑΘΟΛΟΥ εξυπνακίστικες- ερωτήσεις.Το πρόβλημα σου είναια) Το προστατευόμενο του είδουςβ) Το ότι υπήρξε δημόσια θανάτωση του είδουςγ) Το ότι υπήρξε κάποιος βασανισμόςδ) Η αλαζονεία των ψαράδων;Πάμε (το κατά δύναμη…) σύντομα:α) Με βρίσκεις σύμφωνο.- β) ,γ) Ερώτηση: Όταν βλέπεις ψαράδες με καλάμια και τρανζιστοράκι στην παραλία, που κάνουν το κέφι τους μόνοι ή με παρέα τα βραδάκια του Αυγούστου έχεις τις ίδιες αντιδράσεις απέναντι τους (βασανιστές-σιχαμένοι); Αν ναι, πάω πάσο. Πες το όμως να ξέρουμε. Αν όχι, γιατί θεωρείς το παραπάνω σκηνικό του άρθρου διαφορετικό; Δεν διασκεδάζουν με την θανάτωση του ζώου; Λόγω του μεγέθους του ψαριού; Λόγω κάποιας άλλης μορφής βασανισμού; Οι γόπες που βγαίνουν αγκιστρωμένες και ματωμένες εν μέσω θεατών, είναι κάποιο λιγότερο άσχημο θέαμα; Γιατί;δ) Σύμφωνοι. Και εμένα με ξένισε λίγο. Τι σε κάνει να πιστεύεις όμως πως αυτοί οι τύποι δεν σέβονται ΓΕΝΙΚΑ την φύση και π.χ. τις γάτες; Γιατί είσαι σίγουρος/-ρη; Εγώ για παράδειγμα το βλέπω αλλιώς: Έπιασαν ένα πολύ μεγάλο ψάρι και το έδειξαν και στους λουόμενους με μία ανόητη ίσως καύχηση. Δεν σημαίνει πως θα έκαιγαν κάποιο σκύλο, ή θα ξεκοίλιαζαν μία γάτα. Εγώ μικρός ψάρευα με τον πατέρα μου όταν πιάναμε κάποιο ιδιαίτερο ψάρι (εντάξει σχεδόν ποτέ ;) ) το δείχναμε και σε άλλους. Είμαστε αλαζόνες; Παράλληλα, φίλοι που τύχαινε να φερθούν άσχημα σε σκύλο άκουγαν τον εξάψαλμο από εμένα. Είμαι διχασμένη κατ εσέ προσωπικότητα; Που με εντάσεις; Επίσης ο πατέρας μου με μάλωνε όταν τύχαινε να μικρο-πειράξω κανένα γατί. Είναι βάρβαρος ή όχι; Έπειτα έχω δει τύπους με σκύλο- δεμένους συναισθητικά με τον σκύλο τους- να ψαρεύουν. Που τους εντάσεις; Τώρα ποιος είναι ισοπεδωτικός; Και ποιος κάνει γενικεύσεις κοσμοθεωρίας, «είτε-είτε»;Υ.Γ. :Αφού ρωτάς, δεν θα εμπιστευόμουν ποτέ το βλαστάρι μου σε κάποιον άγνωστο. Θα το εμπιστευόμουν σε κάποιον γνωστό καλό άνθρωπο ανεξάρτητα από το εάν θα καυχιόταν χαζά για την ψαριά του ή όχι (και ΝΑΙ ξέρω τέτοιους-μπορεί να έχουν στο άλμπουμ φωτογραφία με σολομό αλλά έχουν καλύτερη καρδιά από εμένα! Ουάου…). Εσύ πως στα κομμάτια χωρίζεις τους ανθρώπους σε επικίνδυνους, σιχαμένους και μή δεν μπορώ να καταλάβω. (Επίσης, μιλάω συγκεκριμένα, και δεν φέρνω στην κουβέντα νεφελώδη ηθικά διλλήματα του στυλ «ποιος φτιάχνει τα t-shirt που φοράω»)Αυτά και σόρυ για το ύφος.
OK, το ύφος σου είναι εν τάξει και σε θεωρώ καλοπροαίρετο, αλλιώς δεν θα απαντούσα.Μου είναι δύσκολο να είμαι σύντομος, αλλά θα προσπαθήσω ;-)Στο β,γ) ναι, θεωρώ την οποιαδήποτε θανάτωση του οποιοδήποτε ζώου (ακόμα και της κατσαρίδας) σαν απαράδεκτη. Αυτό είναι απόλυτο και το ξέρω. Επισημαίνω ότι αν κάτι είναι απόλυτο δεν είναι απαραίτητα και λάθος.Από εκεί και μετά, υπάρχουν πάρα, πάρα, πάρα πολλές διαβαθμίσεις. Οι χαρακτηρισμοί που δίνω στους ανθρώπους (και στον εαυτό μου) καλύπτουν μιά πολύ μεγάλη κλίμακα - ανάλογα με το τι κάνει ο καθένας (κι εγώ μαζί).Μιας και ρώτησες αν σε θεωρώ σιχαμένο / διχασμένη προσωπικότητα, η απάντηση είναι ξεκάθαρα όχι. Τους τύπους που βασάνισαν τον σαπουνά εξακολουθώ να τους θεωρώ σιχαμένους. Το ενδιαφέρον βρίσκεται στο "γιατί".Αν και επιμένω στην απόλυτη φράση που λέει "όχι στην θανάτωση / εκμετάλλευση ανθρώπων και ζώων", αναγνωρίζω ότι στις ζωές μας δεν μπορούμε να είμαστε απόλυτοι. Ακόμα και εγώ που έχω μιά τόσο απόλυτη θέση, έχω σκοτώσει (έμμεσα) ζώα, με τον τρόπο ζωής μου και με βάση αυτά που καταναλώνω. Επίσης έχω συμβάλλει στην εκμετάλλευση ανθρώπων με αυτά που αγοράζω.Εκείνο που λέω λοιπόν είναι ότι αφού δεν μπορούμε να υλοποιήσουμε το απόλυτο, οφείλουμε τουλάχιστον να προξενούμε ΟΣΟ ΛΙΓΟΤΕΡΟ θάνατο και οδύνη γίνεται. Θάνατο και οδύνη τόσο γιά ανθρώπους όσο και για ζώα.Αν λοιπόν εσύ κάποτε σαν παιδάκι έπιασες ένα ψάρι και το έδειξες στους φίλους σου, αυτό (μάλλον) εντασσόταν στην κοινωνικοποίηση σου και (ίσως) στο ότι σαν παιδί δεν γνώριζες την οδύνη που προξένησες. Γι' αυτό δεν έχω αρνητικό χαρκτηρισμό γιά σένα.Ένας ενήλικος ψαράς είναι άλλο πράγμα, αυτόν σίγουρα τον χαρακτηρίζω αρνητικά (αν και του δίνω κάποιες δικαιολογίες). Ένας ενήλικας τέλος, που όχι μόνο σκοτώνει αλλά βασανίζει τον σαπουνά για την διασκέδαση του, αυτός είναι ένα σιχαμένο $%@%^@^%# (αυτολογοκρίνομαι γιά να μην με κόψει η lifo).Όπως βλέπεις, η απόλυτη αρχική θέση δεν με εμποδίζει στο να ξεχωρίζω πολλά, πολλά επίπεδα και διαφορές.Ένα άλλο θέμα που θίγεις είναι η μίξη θετικών και αρνητικών πράξεων. Πχ. σκότωσες κάποτε ψάρια αλλά αγαπάς τους σκύλους. Όχι, δεν σε θεωρω διχασμένη προσωπικότητα. Αλλά, όπως ξέρεις, και ο χίτλερ αγαπούσε τα σκυλιά. Μπορεί και το κάθαρμα που κάθεται πάνω στον σαπουνά να χαιδεύει ένα γατάκι στο σπίτι του. Αλλά όπως και γιά τον χίτλερ, δεν παύει να είναι σιχαμένος.Το ερώτημα πίσω από τον βασανισμό του Άλλου (η ακόμα και την ευσπλαχνία προς τον Άλλο) είναι κατά πόσο θεωρείς τον εαυτό σου ανώτερο. Αν βάζεις τον ευατό σου πάνω από τον Άλλο (άνθρωπο ή ζώο) τότε μπορεί και να βασανίσεις, μπορεί και να ελεήσεις. Βασικά δεν σε νοιάζει, αφού είσαι ανώτερος.Αν δεν θεωρείς τον εαυτό σου ανώτερο, δεν πρόκειται να βασανίσεις ποτέ. Η πεποίθηση γιά την ανωτερότητα σου, αυτή είναι η θεμελιώδης διαφορά.
Και τα γνωστά σχόλια όταν παρουσιάζεται μια τέτοια είδηση :1) "Μα εδώ σκοτώνονται/βασανίζονται άνθρωποι και μας ενδιαφέρει για τα ζώα"; Λες και το γεγονός ότι σκοτώνονται/βασανίζονται άνθρωποι από κάποιους υπανθρώπους δικαιολογεί ή συνδέεται με κάποιον τρόπο το να σκοτώνονται/βασανίζονται ζώα. Αν σκοτώνονται ή βασανίζονται άνθρωποι ΔΕΝ σημαίνει ότι είναι οκ να σκοτώνονται/βασανίζονται ζώα. Γιατί δηλαδή αφού συμβαίνει το ένα πρέπει να συμβαίνει και το άλλο; Βασικά, δεν πρέπει να συμβαίνει κανένα από τα δυο.2) "Τονίζετε τέτοιες ειδήσεις ενώ συμβαίνουν άλλα χειρότερα εις βάρος ανθρώπων"Αν ένας μουρλός υπάνθρωπος κόψει τον λαιμό ενός άλλου ανθρώπου χρειάζεται πραγματικά να πεις κάτι; Η καταδίκη του γεγονότος είναι αυτονόητη. Τι να πούμε δηλαδή; "Ντροπή του που έσφαξε τον άνθρωπο"; (give the man a cigar !)Αντίθετα, η καταδίκη του άσκοπου θανάτου ενός ζώου από έναν άνθρωπο δεν είναι καθόλου αυτονόητη. Γι' αυτό άλλωστε υπάρχουν τέτοιες ειδήσεις. Όταν γίνει αυτονόητο, δεν θα υπάρχει και λόγος να δίνουμε ιδιαίτερη βαρύτητα.3) "Αν καίγεστε τόσο για τα καρχαριάκια τότε να αναγνωρίσετε στα ζώα πλήρη δικαιώματα, ισότιμα με αυτά των ανθρώπων" ή σε άλλη version "ναι αλλά τρώτε κρέας".Πως συνδέονται αυτά τα δυο; Ο άνθρωπος είναι ζώο παμφάγο. Πάντοτε έτρωγε και θα συνεχίσει να τρώει κρέας. Για να φάει κρέας θα σκοτώνει ζώα, είναι λογικό. Άλλο "θέλω να τρώω κρέας" άλλο "γουστάρω να σκοτώνω ζώα" και άλλο "γουστάρω πριν τα σκοτώσω να τα βασανίσω και λιγάκι".Χασάπης δεν θα μπορούσα να είμαι. Από την άλλη θα ήμουν και υποκριτής αν κατηγορούσα τους χασάπηδες. Κάνουν αυτό που δεν θέλω να κάνω εγώ, για να φάω εγώ κρέας και τους ευχαριστώ (και τους πληρώνω) για αυτό. Απαιτώ όμως από τον χασάπη, όταν κάνει αυτό που πρέπει να κάνει, να το κάνει με τον καταλληλότερο τρόπο (και για να προλάβω και τους υπερ-φιλόζωοους - ναι για μένα θα είχε σημασία αν πέθαινα σε 3 δευτερόλεπτα με κομμένο λαιμό επαγγελματικά ή αν θα σφάδαζα κανένα μισάωρο αιμμοραγώντας μέχρι θανάτου)Το ότι "πρέπει" να πεθάνει ένα ζώο δεν σημαίνει ότι πρέπει να πεθάνει και μαρτυρικά. Γι' αυτό υπάρχει και η νομοθεσία για την σφαγή των ζώων, γι' αυτό υπάρχουν και οι κανόνες αλιείας που -πολύ εμπεριστατωμένα- αναφέρει η Marianthi. Τα σκοτώνουμε που τα σκοτώνουμε, τουλάχιστον ας το κάνουμε με τον πιο ανώδυνο τρόπο.Και μετά πάμε στις περιπτώσεις που δεν υπάρχει καν λόγος να τα σκοτώσουμε και πολλώ δε μάλλον όταν απολαμβάνουμε να τα βασανίζουμε. Από που και ως που εξισώνεται η παρασιτοκτονία με τον συνειδητό βασανισμό ενός ζώου για την διασκέδασή μας;;;; Μόνο άρρωστα μυαλά τα εξισώνουν αυτά τα δυο.Αν οι ψαράδες είχαν απλά σκοτώσει τους καρχαρίες επειδή τους θεωρούσαν επικίνδυνους (δεν ξέρω καν αν είναι, αλλά έχω την αίσθηση ότι οι ίδιοι γνωρίζουν), δεν θα έλεγα τίποτε. Είναι κάτι που έπρεπε να γίνει και έγινε. Θα τους είχαν σκοτώσει και κανείς μάλιστα δεν θα το γνώριζε (για ποιο λόγο άλλωστε;)Εδώ δεν υπήρχε κανένας λόγος να τους βασανίζουν, βγάζοντάς στους στην ξηρά και περιφέροντάς τους ως τρόπαιο μαγκιάς-κλανιάς. Αυτό κράζουμε και όποιος δεν το καταλαβαίνει, ας πάει να βασανίσει κανένα γατάκι.... με την λογική του, αφού τρώμε κρέας, σκοτώνουμε τα ζώα και δεν τα αφήνουμε ελεύθερα να ζήσουν την ζωή τους ισότιμα με τους ανθρώπους, ο βασανισμός του γατιού είναι το ίδιο πράγμα και δεν είναι τίποτε περισσότερο.
Κώνστας θα σου απαντήσω προσωπικά, μιας και μόνο έτσι μπορώ. Πάντοτε, είχα μία ιδιαίτερη ευαισθησία στα ζώα και δεν σου κρύβω υπέρ του δέοντος παλαιότερα, ειδικά σε περιπτώσεις βασανισμών. Για κάποιο λόγο βέβαια, δεν μπορούσα να βλέπω π.χ. γατί να υποφέρει, αλλά ψάρευα ψάρια με καλάμι χωρίς τις ίδιες ενοχές… Αυτό που τελευταία άλλαξε είναι η παρατήρηση κάποιων συμπεριφορών των υπερφιλόζωων που λες, πολλοί από τους οποίους είναι και θαμώνες τέτοιων στηλών και ειδήσεων. Όταν σε ειδήσεις: «Πυροβολήθηκε γορίλας για να σωθεί νήπιο» βλέπω από κάτω να αρχίζουν σχόλια του στυλ «Κακώς» ή «γιατί προτιμήθηκε το ένα σπάνιο ζώο από το άλλο;», το αίμα μου ανεβαίνει στο κεφάλι. Ή όταν σε κουβέντα άλλος λέει : «αν πατούσα με τα αμάξι γατάκι, θα στεναχωριόμουν το ίδιο και χειρότερο από ότι αν πατούσα ένα παιδάκι»… Προχωρώντας την κουβέντα, συχνά βλέπω πως από πίσω κρύβονται ολόκληρες αντίστοιχες κοσμοθεωρίες ΜΕ ΑΠΟΔΟΧΗ. Και αυτές αγαπητέ Κώνστα-θα τις έχεις δεί σίγουρα και εσύ- στέκονται και προβάλλονται σαν εναλλακτικές και “in” ευαισθητοποιήσεις. Έχοντας αυτά κατά νού, στο δια ταύτα:Το 1) και το 2) σου είναι πρακτικά το ίδιο νομίζω. Για τα περί αυτονόητης καταδίκης που λες, συμφωνώ. Αλλά επέτρεψε μου να πιστεύω, με βάση καταστάσεις που έχω συναντήσει, πως ΔΕΝ είναι τόσο αυτονόητα. Εξηγούμαι. Συχνό επιχείρημα: «Μα αν δεν ενδιαφερθούμε για τα ζωντανά θα ενδιαφερθούμε για τους ζωντανούς; Η ευαισθησία είναι κάτι γενικό…» Ε, λοιπόν όχι. Δυστυχώς η θεωρία της κλιμακούμενης ευαισθησίας, δεν απαντάται συχνά. Έχω σοβαρές ενδείξεις πως παραμένει στο πρώτο σκαλοπάτι. Θα μου πεις είναι μία προσωπική παρατήρηση, ναι όπως και η δική σου όμως. Οι άνθρωποι που εκφράζουν τα παραπάνω ακραία που εξέθεσα, σου φαίνονται ικανοί να ευαισθητοποιηθούν περισσότερο για κακοποίηση ανηλίκου στο διπλανό διαμέρισμα ή σκύλου; Στο 3) ως προς την στάση των ψαράδων, μου φαίνεται απίθανο να βασάνιζαν και γατάκια τοιουτοτρόπως: Βασικά ήταν κάτι ιδιαίτερο. Ένα σπάνιο μεγάλο ψάρι πιάστηκε και ο κόσμος μαζεύτηκε για να το χαζέψει. Τίποτε παραπάνω τίποτα παρακάτω. Οι ίδιοι (δολοφονικοί, άκαρδοι, βάρβαροι, αμόρφωτοι, άσχετοι-ακούστηκαν όλα αυτά…) ψαράδες το βράδυ πιθανόν να τάιζαν με τις περισσευούμενες γοπίτσες τις πολλές αγαπητές γάτες τους, που πάντα τους περιτριγυρίζουν και ποτέ δεν μένουν νηστικές ;). Βασικά οι τύποι με τα καλάμια που στέκονται περιφερειακά των ακρογιαλιών και βγάζουν «σπαρταρεύοντα» ψαράκια μπροστά σε παιδάκια που τους χαζεύουν κάνουν ΑΚΡΙΒΩΣ το ίδιο- οκ, δέχομαι την ένσταση του προστατευόμενου είδους. Τώρα το επιχείρημα αφού τρώτε ψάρι τί φωνάζετε απευθύνεται στους υπερβολικά ευαίσθητους και συχνά έρχεται μάλλον ως αντίδραση στα απίθανα λεγόμενα τους, παρά ως λογική θέση. Γενικά αυτές οι κουβέντες καταλήγουν στα άκρα. Και τα άκρα είναι άκρα και από την μία (ναι αλλά κατσαρίδες;;) και από την άλλη (κακώς προηγήθηκε ο γορίλας). Και συχνά οι μέν τρέφουν τους δε, απλά οι δεύτεροι δυστυχώς μπορεί και να τα πιστεύουν… Δεν θεωρώ πως διαφωνούν οι «ηθικές» μας. Γενικά συμφωνώ με την λογική του σχολίου σου. Απλώς σου έδωσα και μία άλλη οπτική. Σε ευχαριστώ. :)Υ.Γ. :Πάντως πλάι στις στήλες, τρέχουν καθημερινά ιστορίες βιασμών ανηλίκων. Αλλά τα δημοφιλή άρθρα είναι άλλα... Δεν είναι θέμα αυτονόητου: Είναι θέμα συνήθειας... :(
Οι γνωστοί αμόρφωτοι ψευτόμαγκες που ευδοκιμούν στην Ελλάδα, κανενα ίχνος ευαισθησίας για θέματα βιοποικιλότητας. Αυτούς που τελευταία φορά στη ζωή τους που ανοιξαν βιβλίο ήταν στο λύκειο..
1. Η χρήση διχτυών στην ερασιτεχνική αλιεία απαγορεύται από το έτος 2006, βάσει του αρ.17 του Καν (ΕΕ) 1967/2006 (http://www.hcg.gr/alieia/NOMOTHESIA/1967-2006.pdf).2. Βάσει του αρ.16ι του Καν (ΕΕ) 2102/2015 απαγορεύεται να διατηρούνται επί του σκάφους, να μεταφορτώνονται, να εκφορτώνονται, να μεταφέρονται, να αποθηκεύονται, να πωλούνται, να εκτίθενται ή να διατίθενται προς πώληση (http://eur-lex.europa.eu/legal-content/EL/TXT/PDF/?uri=CELEX:32015R2102&from=LV),τα είδη είδη καρχαριών και σελαχιών που περιλαμβάνονται στο παράρτημα II του πρωτοκόλλου σχετικά με τις περιοχές ειδικής προστασίας και βιοποικιλότητας στη Μεσόγειο(“πρωτόκολλο της σύμβασης της Βαρκελώνης”) (Παράρτημα Ι - http://www.rac-spa.org/sites/default/files/annex/annex_2_en_2013.pdf) (Συνθήκη Βαρκελώνης - http://www.ypeka.gr/LinkClick.aspx?fileticket=30r%2B7BeaSOo%3D&tabid=406&language=el-GR).3. Η δημοσίευση τέτοιων περιστατικών ως 'ειδήσεων' και η παρουσίασή τους υπό την οπτική του ανωτέρω άρθρου, δημιουργούν εσφαλμένες εντυπώσεις περί νομιμότητας και ηθικής.
Οι σκηνές που περιγράφεις έχουν πολύ μεγάλη ομοιότητα με τις εικόνες που βλέπουμε στις παραπάνω φωτογραφίες.Για τα μη ανθρώπινα όντα του πλανήτη εμείς οι άνθρωποι είμαστε όλοι τζιχαντιστές.
Ποτέ μου δεν ψάρεψα και ποτέ μου δεν κυνήγησα. Θεωρώ ότι αυτές οι ενέργειες είναι κάτι σαν χόμπι, για να σπάσουν την ανία τους κάποιοι άνθρωποι. Εξαιρώ το ψάρεμα που γίνεται καθαρά για επαγγελματικούς και βιοποριστικούς σκοπούς με σεβασμό στο φυσικό περιβάλλον και με τους κανόνες που ορίζει η νομοθεσία.Αλλά ρε παιδιά βλέπω τόσα σχόλια για κάτι τύπους που κρατάνε ένα ψάρι από το λαιμό. Έχουν προηγηθεί 2 ειδήσεις που τζιχαντιστές γονατίζουν 2 ανθρώπους και τους κόβουν τους λαιμούς μπροστά σε έναν αλλόφρων όχλο. Όπως και έναν Ρώσσο πιλότο που σκυλεύουν το σώμα του και το σέρνουν σαν σκυλί αφού πρώτα τον πατούσαν επιδεικτικά.Η ευαισθησία σας εκεί που είναι; Ευαίσθητοι για ένα ψάρι που το κρατάνε καγκούρικα 2 τύποι και όχι για ανθρώπους που σκυλεύονται και αποκεφαλίζονται.
Μην το ψάχνεις υπάρχουν πλέον θεωρίες που αμφισβητούν ευθέως την αξία του ανθρώπου έναντι του οποιουδήποτε ζώου. Δεν είναι για κάποιους υπερβολική ευαισθησία μόνο. Είναι μέρος ενός ευρύτερου τροπαρίου δυστυχώς...
1.Το είδος του καρχαρία είναι "σαπουνάς" (Cetorhinus maximus) παντελώς άκακο. 2. Είτε «άκακο» είτε «επικίνδυνο» (όλα αυτά είναι σχετικά) το γεγονός παραμένει καταλυτικό για τον καρχαρία οποιασδήποτε κατηγορίας: Κάθε χρόνο, οι άνθρωποι εξολοθρεύουν συστηματικά πάνω από 40.000 καρχαρίες- ενώ αντίστοιχα, κάθε χρόνο οι άνθρωποι που χάνουν τη ζωή τους από την επαφή με καρχαρία σπάνια ξεπερνούν τους 5. (Πέντε, χωρίς κανένα μηδενικό).Τέλος,κοιτάξτε καλά τις φάτσες των «ανθρώπων». Αν τους βρείτε πουθενά, πίσσα και πούπουλα.Ίσως και βαλσάμωμα με έκθεση σε ειδική προθήκη και με ταμπελίτσα μπροστά να γράφει: «Άνθρωποι- το πιο σιχαμένο και επηρμένο είδους του πλανήτη. Δυστυχώς, οι λίγες εξαιρέσεις μεταξύ τους, δεν σώζουν την κατάσταση.»
Μην τρέφεται ψευδαισθήσεις οτι μπορεί και να επιβίωσαν. Απλώς τα κράτησαν ζωντανά μέχρι την ακτή για να τα επιδείξουν.Όσο τα δίποδα παίζουν και φωτογραφίζονται, τα δυο άτυχα πλάσματα του βυθού πασχίζουν να αναπνεύσουν.Η επίδειξη θηράματος είναι μια πρακτική που αν και απαγορεύεται πλέον δια νόμου, ωστόσο επιβιώνει πρακτικά αποδεικνύοντας πόσο πρωτόγονοι είμαστε.Οι τελευταίες εικόνες που κατέγραψαν τα μάτια των πλασμάτων αυτών έξω απ'τη θάλασσα, - ένα τσούρμο δίποδα που τα κοιτούν να πεθαίνουν απο ασφυξία - καταγράφονται στο συλλογικό ασυνείδητο ως απόδειξη οτι ο πλανήτης αυτός δεν μπορεί παρα να είναι η κόλαση κάποιου άλλου κόσμου.
Απαίδευτοι Ελληνάρες! Ή σκότωσέ το και φάτο ( που και μ´αυτό διαφωνώ αλλά ας είναι ) ή άστο ήσυχο! Ο βασανισμός του ζωντανού είναι απαράδεκτος.
Το ψάρι ρε φίλη δεν το σκοτώνεις να το χαλάσεις. Το βγάζεις απ το δίχτυ και σκάει μόνο του. Έτσι γίνεται.Δηλαδή τις τσιπούρες που παίρνεις απ τον ψαρά ,νομίζεις ότι τις σκοτώνουν μια μια ανώδυνα?
Καθημερινά και για αιώνες εκατομμύρια ψάρια θανατώνονται σε όλο το πλάτος των ωκεανών μαζικά, με δίχτυα, με καμάκια, με δολώματα κλπ, για να καταλήξουν στο πιάτο μας. Η διαφορά και η μοναδική ένσταση εδώ είναι πως γίνονται θέαμα για τους λουόμενους και θύματα μίας αλαζονικής τάσης του ανθρώπου απέναντι στην φύση-μάλλον προς χαζή καύχηση των ψαράδων που τα έπιασαν (ειδικά αν δεν τρώγονται κιόλας και δεν έχουν αξία).Τώρα όμως αν μπαίνουμε σε κάθε φωτογραφία π.χ. ψαροτουφεκά που κραδαίνει το θήραμα του για να του πούμε πως αυτός είναι το «χειρότερο ζώο» και «τι σου έφταιξε το ζωντανό» και άλλα δακρύβρεχτα υπάρχει νομίζω ένα θέμα, καταρχήν υποκρισίας εκτός και εάν μιλήσουν μόνο οι φανατικοί φυτοφάγοι που δεν έχουν αγγίξει λέπι στη ζωή τους-και πάλι έχω τις ενστάσεις μου…
όλοι τρώνε τα πάντα, δεν είναι αυτό το θέμα. Στυλ μας λείπει και σεβασμός εν προκειμένω στα ζώα - βρέφη. Άστα να ζήσουν και φάτα -αν σου αρέσουν τόσο, αργότερα. Ακόμα καλύτερα αν δεν κυνηγά ο τύπος για να επιβιώσει από την πείνα, ας πάει σε ένα ψαράδικο, εντάξει.... ας προσβληθούν λίγο οι αριστοκρατικοί ουρανίσκοι μας που δεν θα φάνε φρέσκο. Και επίσης, προσωπικά θα ήθελα όσοι γράφουν σε Μέσα να μη θεωρούν ενδιαφέρουσα την δημόσια περιφορά και φωτογράφηση ενός οργανισμού που πεθαίνει έντρομος. Εκτός αν θεωρούμε τα ζώα πράγματα και τον άνθρωπο προϊόν θείας έμπνευσης.
Έγινα μέλος μετά από αυτό το ωραίο άρθρο, που με συγκινήσατε. Με την οικολογική σας νοημοσύνη ως LIFO, την αγάπη για τα ζωά-βρέφη, την φωτο-αποτύπωση του έντρομου μικρού καρχαρία και την καλοπροαίρετη προσέγγισή σας στην πολιτισμένη κοινωνία μας.Εύγε, είστε καταπληκτικοί.
Και καλα οι ψαραδες..ας υποθεσουμε πως ετυχε να ειναι δυο παντελως αμυαλοι.. αλλα κανενας απο τους ανθρωπους στην παραλια δεν βρεθηκε να διαμαρτυρηθει; Απλως εβγαζαν φωτογραφιες;; ειναι τοσο τρελο..
Ελα ντε... Από κει καταλαβαίνεις σε τί επίπεδο είμαστε ως λαός. Πιο κάτω κι απ´τα πρόβατα! Τα οποία αν θυμάμαι καλά απ´το χωριό της γιαγιάς μου επεδείκνυαν αξιοσημείωτη νοημοσύνη σε σχέση με ορισμένους...
"... οι καρχαρίες δεν έχουν cognition.Αυτό που εσείς αντιλαμβάνεσθε ως πόνο δεν υφίσταται για τα ίδια τα καρχαριοειδή. Ο πόνος για να υφίσταται χρειάζεται cognition..."Δεν νιώθουν πόνο ή ασφυξία οι καρχαρίες, λες... Ενδιαφέρον. (Νόηση μπορεί να μην έχουν, αλλά αισθητήρια όργανα σαφώς και έχουν).Τελικά βγάλανε κανα γκομενάκι οι ψαράδες, ή τζάμπα πήγε το σόου;
"Τις εξυπνάδες αλλού"Την ερώτηση περί γκομενακίων δεν την απηύθυνα σε εσένα--αν αυτό ήταν που σε έθιξε για κάποιο λόγο και γι αυτό μου απαντάς έτσι.Ούτως ή άλλως, το κακογραμμένο αρχικό σχόλιό σου ήταν σε εξυπνακίστικο ύφος, οπότε νομίζω ότι είχα κάθε δικαίωμα να το σχολιάσω αναλόγως. Κακογραμμένο το σχόλιο, γιατί καταρχάς δεν ήταν ξεκάθαρο αν, και ποιούς ειρωνεύεσαι. Επιπλέον γιατί η άποψη ότι ο "πόνος" δεν υφίσταται χωρίς νόηση ("κογκνίσιον" ελληνιστί) σηκώνει πολλή συζήτηση, όχι μόνο σε φιλοσοφικό επίπεδο, αλλά και σε επιστημονικό, και δεν είναι θέσφατο όπως το παρουσίασες αρχικά.[Bλέπε πχ την πληθώρα μελετών σε ασθενείς που βρίσκονται σε καταστάσεις κώματος, ή την ειδική περίπτωση του πόνου που δεν προκαλείται από άμεσο αλγεινό ερέθισμα: τον πόνο μέλους-φάντασμα (phantom limb pain)].Στο δεύτερο σχόλιό σου, βέβαια, κάπως τα μαζεύεις: "το θέμα είναι αν" λες, και επιπλέον διαχωρίζεις ανάμεσα σε "πόνο" και "αλγεινά ερεθίσματα" ("νοσισέψιον" ελληνιστί).Εν τέλει όμως, δεν βγάζει και πολύ νόημα το σοφόμωρο επιχείρημά σου. Δηλαδή τα κεφαλόποδα, που έχουν περισσότερο "κογκνίσιον" από τα καρχαριοειδή, δεν πρέπει να βασανίζονται ή να χλευάζονται, ενώ στα καρχαριοειδή αξίζει τέτοια μεταχείριση; Πόσο "κογκνίσιον" καθιστά την θανάτωση ενός ανώτερου οργανισμού για βρώση ή διασκέδαση απαράδεκτη;Take it easy λοιπόν με τα δηκτικά σχόλια στο site, κύριε φοιτητά. Σου συνιστώ λιγότερη οίηση, περιαυτολογία και τουπέ--ειδικά όταν δεν γνωρίζεις σε βάθος το αντικείμενο, ή όταν γράφεις με τα ποδάρια. Γιατί και ο Πολάκης ως πολύξερος φοιτητής ιατρικής ξεκίνησε την πορεία του.
Απλά ο κόσμος φωτογραφίζει ότι δε βλέπει συχνά. Κι εγώ πέρσι το καλοκαίρι είχα βγάλει ένα χταπόδι κανα 2 κιλά ,και το έβγαζαν φωτογραφίες τα πιτσιρίκια.Τι το τρελό βρίσκεις?