Πάνος Τεζαψίδης: Η σουρεαλιστική Πρωτοχρονιά μου στη Λαχόρη

Πάνος Τεζαψίδης: Η σουρεαλιστική Πρωτοχρονιά μου στη Λαχόρη Facebook Twitter
1

Στα τόσα χρόνια που συνοδεύω ομάδες ταξιδιωτών του Κανόνα σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, έχω κάνει Πρωτοχρονιές σε απίστευτα μέρη, από τις σαβάνες της Αιθιοπίας μέχρι τις ζούγκλες της Νέας Γουινέας και από τις ερήμους της Λιβύης μέχρι τους παγετώνες της Χιλής. Και όλες ήταν ξεχωριστές.


Η πιο σουρεαλιστική Πρωτοχρονιά που έχω κάνει, όμως, ήταν η περσινή, στη Λαχόρη του Πακιστάν, στη μέση ενός περιπετειώδους πολιτιστικού ταξιδιού σε μια ακραία ισλαμική χώρα, που ακόμη δεν έχει επηρεαστεί από τον δυτικό τρόπο ζωής. Στο Πακιστάν πήγαμε για να γνωρίσουμε από κοντά τους πολιτισμούς της Κοιλάδας του Ινδού, που πρωτοεμφανίστηκαν στην περιοχή περίπου το 6000 π.Χ., και η Λαχόρη ήταν ένας σπουδαίος σταθμός στην αποστολή μας αυτή, αφού έχει να παρουσιάσει εξαιρετικά μνημειακά σύνολα ισλαμικής αρχιτεκτονικής, καθώς και ένα πλούσιο σε εκθέματα μουσείο. Αυτό βέβαια που μας έκανε εντύπωση ήταν, παρ' όλα αυτά που ακούμε στην Ελλάδα για το Πακιστάν, το ότι ακόμη και στα πιο απομονωμένα χωριά συναντήσαμε πολύ φιλικούς και φιλόξενους ανθρώπους.

Κι εκεί που περιμέναμε ότι θα κάναμε Πρωτοχρονιά στα δωμάτιά μας, ξαφνικά, μπαίνοντας στο ξενοδοχείο, μας υποδέχτηκε χριστουγεννιάτικο δέντρο, μπάλες, αστέρια και ψεύτικο χιόνι. Και δεκάδες άνθρωποι στα γιορτινά τους να περιφέρονται στους μπουφέδες, ενώ παντού τριγύρω υπήρχαν ένοπλοι αστυνομικοί που φρόντιζαν για την προστασία μας. Μέχρι και Αϊ-Βασίλη είχε!

Αποφασισμένοι ότι δεν θα γιορτάζαμε Πρωτοχρονιά, μια και τα δυτικά έθιμα δεν είναι ακόμη αποδεκτά για μεγάλο μέρος του πληθυσμού, δεν κάναμε κανένα σχέδιο για το βράδυ της αλλαγής του χρόνου. Κι εκεί που περιμέναμε ότι θα κάναμε Πρωτοχρονιά στα δωμάτιά μας, ξαφνικά, μπαίνοντας στο ξενοδοχείο, μας υποδέχτηκε χριστουγεννιάτικο δέντρο, μπάλες, αστέρια και ψεύτικο χιόνι. Και δεκάδες άνθρωποι στα γιορτινά τους να περιφέρονται στους μπουφέδες, ενώ παντού τριγύρω υπήρχαν ένοπλοι αστυνομικοί που φρόντιζαν για την προστασία μας. Μέχρι και Αϊ-Βασίλη είχε!

Η άλλη έκπληξη ήταν όταν εμφανίστηκε Πακιστανή χορεύτρια ντυμένη από την κορφή ως τα νύχια –και με πέπλο παρακαλώ– που χόρεψε λικνίζοντας το κορμί της μπροστά στους «μιαρούς» ξένους. Ένα απίστευτο θέαμα για μια τέτοια συντηρητική χώρα και κυρίως για μας, που με τίποτα δεν περιμέναμε κάτι τέτοιο. Το θέαμα, ενώ σε καμία περίπτωση δεν ήταν άσεμνο, για τα πακιστανικά δεδομένα ήταν κάτι παραπάνω από προκλητικό, με αποτέλεσμα πολλοί Πακιστανοί να έρχονται στο εστιατόριο για να χαζέψουν την τολμηρή δεσποινίδα που χόρευε μπροστά μας. Το κερασάκι στην τούρτα ήταν η βασιλόπιτα-έκπληξη που έβγαλα στο τραπέζι, που έτυχε ενθουσιώδους υποδοχής από τους υπόλοιπους.


Την ώρα που οι συνταξιδιώτες μου απολάμβαναν τη γνήσια ελληνική βασιλόπιτα, ακολούθησε ο παρακάτω διάλογος:

— Τι νόστιμη βασιλόπιτα! Μα, πού τη βρήκες;

— Την κουβαλάω από την Ελλάδα.

— Και πώς την έφερες τη βασιλόπιτα από την Ελλάδα;

— Την είχα μέσα στη βαλίτσα.

— Καλά, και πώς δεν διαλύθηκε τόσες μέρες;

—Α, την είχα για προστασία μέσα στη σακούλα με τα άπλυτα!

Ακόμα γελάμε.

 

— Πάνος Τεζαψίδης, διοργανωτής ταξιδίων του Κανόνα

Ταξίδια
1

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Ο Δημήτρης και ο Κερέμ κάνουν πράξη την ελληνοτουρκική φιλία

Ταξίδια / Ο Δημήτρης και ο Κερέμ κάνουν πράξη την ελληνοτουρκική φιλία

Ο ένας Έλληνας, ο άλλος Τούρκος. Δύο άνθρωποι που γνωρίστηκαν, έγιναν φίλοι και αποφάσισαν να δημιουργήσουν έναν χώρο που να αποτυπώνει όλα όσα τους συνδέουν − και όχι όσα τους χωρίζουν. Το «Meraki Café» στην Κωνσταντινούπολη. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Μπορεί να μην είναι ρόδινα τα πράγματα στην επαρχία, αλλά και πού είναι;»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Μπορεί να μην είναι ρόδινα τα πράγματα στην επαρχία, αλλά και πού είναι;»

Η Ευγενία Μαστοράκη άφησε την Αθήνα για την Οκτωνιά, ένα μικρό, γραφικό χωριό στην Εύβοια, όπου ζει με τον σύζυγό της και τα δυο τους παιδιά. Της λείπουν πολλά πράγματα, αλλά εκεί ανασαίνει καλύτερα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Η επαρχία έχει ανάγκη όλους εκείνους που κάθε Χριστούγεννα, Πάσχα ή καλοκαίρι επιστρέφουν στους τόπους τους και λένε: «Τι ωραία θα ήταν να γυρνούσα μόνιμα»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Η κατάσταση στο Μεσολόγγι σήμερα είναι δύσκολη αλλά και ελπιδοφόρα»

Ο Αλέξανδρος Παναγιωτόπουλος επέστρεψε στο Μεσολόγγι και δημιούργησε την ομάδα Messolonghi by Locals με στόχο να επαναφέρει στο προσκήνιο την αξία τού να μένεις, να ζεις και να δημιουργείς στον τόπο σου.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
«Η παλιά Ελλάδα που νομίζαμε πως χάθηκε ζει ακόμα σε τόπους σαν τη Νίσυρο»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Στη Νίσυρο οι άνθρωποι δουλεύουν - αλλά υπάρχει χρόνος και για την ψυχή»

Τη στιγμή που η Καλαμάτα άρχισε να του θυμίζει την Αθήνα, ο Σταύρος Παναγιωτόπουλος μετακόμισε σε έναν τόπο όπου δεν χρειάζεται να περιμένει τις διακοπές, μια και έχει το καλοκαίρι έξω από την πόρτα του.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Οδοιπορικό στη «Στέγη του Κόσμου», το Θιβέτ

Ταξίδια / Οδοιπορικό στη «Στέγη του Κόσμου», το Θιβέτ

Σ’ αυτόν τον τόπο, ανάμεσα σε πανύψηλες χιονοσκέπαστες κορφές και απύθμενες χαράδρες, ο χρόνος και ο χώρος διαστέλλονται, ενώ στους απέραντους αγριότοπους όπου κατοικεί ο Θεός επιζεί ακόμα η γαλήνη ενός χαμένου παραδείσου.
ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΑΡΒΑΡΕΣΟΣ
Η Ελένη Νέρουππου άφησε την Αθήνα και βλέπει πια τους κόπους μιας χρονιάς στο Βασιλικό Ευβοίας να ανταμείβονται σε ένα μπουκάλι κρασί

Γειτονιές της Ελλάδας / «Στη φύση, καθετί που παράγεις νιώθεις ότι είναι παιδί σου»

Η Ελένη Νέρουππου άφησε το Παγκράτι για να καλλιεργεί αμπέλια στο Βασιλικό Ευβοίας, για να ζήσει σε έναν τόπο όπου «οι ρυθμοί είναι πιο αργοί και σου επιτρέπουν να απολαύσεις ό,τι κάνεις».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Ανακαλύπτοντας την ξεχασμένη ελληνική κοινότητα της Αντίς Αμπέμπα 

Ταξίδια / Ανακαλύπτοντας την ξεχασμένη ελληνική κοινότητα της Αντίς Αμπέμπα 

Οι σκηνοθέτες Χρόνης Πεχλιβανίδης και Μαρία Γιαννούλη, κάνοντας έρευνα για το νέο τους ντοκιμαντέρ στην Αιθιοπία, ήρθαν σε επαφή με τα απομεινάρια της άλλοτε ένδοξης ελληνικής παροικίας. 
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Τρέλα θέλει το βουνό και ενέργεια»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Τρέλα θέλει το βουνό και ενέργεια»

Από τα Σεπόλια έως την Τρίπολη και το καταφύγιο του Μαινάλου, ο Άρης Γιαννούκος αφηγείται την 20χρονη πορεία του μακριά από την πρωτεύουσα και πώς βρήκε στο βουνό πνευματική ηρεμία, λιγότερο άγχος και καθαρό μυαλό.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Γιατί τα ταξίδια δεν έφεραν πιο κοντά τους ανθρώπους

Ταξίδια / Γιατί τα ταξίδια δεν έφεραν πιο κοντά τους ανθρώπους;

Τα ταξίδια στο εξωτερικό αυξάνονται εδώ και δεκαετίες σε όλο τον κόσμο. Το ίδιο όμως και ο εθνικισμός. Όπως φαίνεται, μόνο ο Μαρκ Τουέιν πίστεψε ότι «τα ταξίδια σκοτώνουν την προκατάληψη, τη μισαλλοδοξία και τη στενομυαλιά».
THE LIFO TEAM
«Η εργασία έχει πάψει να είναι μόνο τρόπος επιβίωσης και έχει γίνει κομμάτι του τρόπου που επιλέγω να ζω»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Ο κόκοράς μας τραγουδάει, λες και κάνει soundcheck σε φεστιβάλ»

Η Κατερίνα Ζέρβα δημιούργησε, μαζί με φίλους της, το Evergreen Project, μια ιδιαίτερη κοινότητα στη Φθιώτιδα, όπου «οι ανατολές είναι ζωγραφιά» και όλα συνυπάρχουν «σαν μια μεγάλη, αγαπημένη οικογένεια».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
«Η εικόνα που κυκλοφορεί για τα χωριά ως απομονωμένες κοινότητες κάπου στην Άγρια Δύση δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την πραγματικότητα».

Γειτονιές της Ελλάδας / Η Χριστίνα βρήκε το χωριό των ονείρων της, με έναν τρόπο που θα ζήλευε κι ο Κοέλιο

Όλο το σύμπαν συνωμότησε, ώστε η Χριστίνα Πιλαβίδου και ο σύζυγός της, σε μια παρόρμηση της στιγμής, να αφήσουν την Αθήνα για το Αργυροχώρι Φθιώτιδας. Σήμερα μεγαλώνουν τα τρία τους παιδιά με τρόπο όσο το δυνατόν πιο αυτάρκη και καταρρίπτουν όλα τα κλισέ για την επαρχία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ

σχόλια

1 σχόλια
Νομίζω ότι ο Κανών είναι το καλύτερο γραφείο στην Ελλάδα και μπορεί να συγκριθεί μόνο με αντίστοιχα κορυφαία του εξωτερικού. Και μπράβο του που τολμάει και κάνει τέτοια ταξίδια.