Πρόσφατη έρευνα που διενεργήθηκε από τη Gallup, τον οργανισμό Jobs for the Future και το Ίδρυμα Walton, το 90% των μαθητών που εκπροσωπούν την Gen Z (Γενιά Ζ) δήλωσαν ότι εμπιστεύονται τους γονείς τους για να τους συμβουλεύσουν σχετικά με το μέλλον τους μετά το σχολείο.
Οι καθηγητές ήρθαν δεύτεροι και με διαφορά, με ποσοστό 54% ενώ τα social media δεν έφτασαν ούτε καν τα διψήφια ποσοστά.
Τα άσχημα νέα ωστόσο είναι πως οι γονείς δηλώνουν ότι δεν είναι κατάλληλα ενημερωμένοι ώστε να βοηθήσουν τα παιδιά τους. Ειδικά για ο,τιδήποτε δεν αφορά είτε άμεση επαγγελματική αποκατάσταση είτε απόκτηση πανεπιστημιακού πτυχίου, οι γονείς δηλώνουν ότι είναι «στο σκοτάδι». Και δεν είναι οι μόνοι.
Η έρευνα έδειξε ότι ακόμη και οι σύμβουλοι σχολικού επαγγελματικού προσανατολισμού — οι επαγγελματίες που είναι ειδικά επιφορτισμένοι να παρέχουν αυτού του είδους την καθοδήγηση — δηλώνουν ότι νιώθουν ανεπαρκώς προετοιμασμένοι να βοηθήσουν τους μαθητές για την είσοδό τους στην αγορά εργασίας.
Άλλωστε, τα παραδοσιακά πανεπιστήμια είναι πεπερασμένα σε αριθμό, αλλά οι πιθανοί δρόμοι πέρα από το πανεπιστήμιο φαίνονται αμέτρητοι.
Σήμερα, το «τι ακολουθεί μετά το λύκειο» μπορεί εξίσου εύκολα να σημαίνει εγγραφή σε ένα σύντομο πρόγραμμα κατάρτισης, ένταξη στις ένοπλες δυνάμεις, έναρξη δικής τους επιχείρησης ή συμμετοχή σε ένα αναγνωρισμένο πρόγραμμα μαθητείας.
Αν και τα στοιχεία δείχνουν σταθερά ότι όσοι έχουν παραδοσιακό πτυχίο τετραετούς φοίτησης κερδίζουν περισσότερα από αυτούς που δεν έχουν, οι μαθητές έχουν σήμερα περισσότερες εναλλακτικές εκπαιδευτικές επιλογές και τίτλους σπουδών ή μαθητείες που μπορούν επίσης να οδηγήσουν σε σημαντική αύξηση εισοδημάτων.
Ωστόσο, τα περισσότερα από αυτά τα προγράμματα στερούνται ακόμα αξιόπιστων δεδομένων που να αποδεικνύουν ότι προσφέρουν όντως καλή απόδοση της επένδυσης — πράγμα που κάνει δύσκολη την πλοήγηση σε αυτά τόσο για τους γονείς όσο και για άλλους μέντορες.
Η πρόκληση είναι ακόμη μεγαλύτερη για μαθητές που είναι οι πρώτοι στην οικογένειά τους που θα πάνε σε ανώτερη ή ανώτατη εκπαίδευση ή προέρχονται από οικογένειες χαμηλού εισοδήματος, καθώς έχουν πολύ λιγότερες πιθανότητες να γνωρίζουν για ποιοτικές επιλογές μετά το σχολείο σε σχέση με τα παιδιά γονέων που πήγαν σε πανεπιστήμιο. Μια έρευνα του 2023 από τους JFF και American Student Assistance βρήκε ότι σχεδόν το ένα τρίτο των αποφοίτων λυκείου που δεν συνέχισαν στο πανεπιστήμιο δήλωσαν ότι δεν ήταν σίγουροι για τα βήματα που πρέπει να ακολουθήσουν για να προχωρήσουν σε καριέρα ή εκπαίδευση μετά το σχολείο. Περίπου τα δύο τρίτα δήλωσαν ότι θα είχαν εξετάσει εναλλακτικά προγράμματα αν είχαν περισσότερη πληροφόρηση.
Για τους μαθητές, μπορεί να είναι τόσο απλό όσο το να ρωτήσουν τους γονείς ή άλλους ενήλικες πώς κατέληξαν στη δουλειά που κάνουν. Οι απαντήσεις μπορεί να τους εκπλήξουν.
Ο ρόλος των γονέων είναι να ξεκινήσουν αυτές τις συζητήσεις και μάλιστα από νωρίς. Καλό θα είναι επίσης να επισκέπτονται πανεπιστήμια από κοντά και να ενθαρρύνουν τα παιδιά να δοκιμάσουν μια καλοκαιρινή πρακτική άσκηση. Να τα βοηθούν να καταλάβουν πώς τα ενδιαφέροντα και η περιέργειά τους συνδέονται με δουλειές και με όσα μαθαίνουν.
Και οι εργοδότες πρέπει να μπουν κι αυτοί στη συζήτηση. Αυτό μπορεί να σημαίνει από προγράμματα πρακτικής άσκησης στις κοινότητες μέχρι μαθητείες και άμεση επαφή με σχολεία, συμβούλους και μαθητές. Όσο περισσότερο οι επιχειρήσεις βοηθούν τους μαθητές να κατανοήσουν τι είναι η εταιρεία τους, πώς λειτουργεί, πώς να φτάσουν εκεί και τι σημαίνει επιτυχία, τόσο καλύτερα θα είναι τα αποτελέσματα και για την εταιρεία και για τον μαθητή.
Με πληροφορίες από Time Magazine
