Λίγο η μειωμένη προσέλευση θεατών, λίγο ο χιονιάς, μόλις δύο οι νέες κυκλοφορίες στις αίθουσες για αυτή την Πέμπτη.
Σημασία, φυσικά, δεν έχει η ποσότητα, είναι δύο ταινίες που δύσκολα θα αφήσουν δυσαρεστημένους τους θεατές που θα τις επιλέξουν και αυτό ίσως τους παρακινήσει να καταφύγουν ξανά στην εμπειρία της αίθουσας μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Το Belfast του Κένεθ Μπράνα συνιστά μια κινηματογραφική αναδρομή στην παιδική ηλικία του σκηνοθέτη. Υπερσκηνοθετημένο στην αρχή, πιο προσγειωμένο στη συνέχεια, με την αναταραχή και τον διχασμό να βρίσκονται διαρκώς στο παρασκήνιο, αλλά να έρχονται συχνά και στο προσκήνιο, πάντα υπό το πρίσμα μιας τεχνητής αναπαράστασης.
Μιας αναπαράστασης ίσως ελαφρώς ωραιοποιημένης, μα και γι’ αυτό τον λόγο πιο ευχάριστης σε ένα κοινό που αναζητά στρωτή, καλοστημένη μυθοπλασία με feel-good αρετές και δεν τη βρίσκει. Η σινεφιλία και οι μουσικές του Van Morrison αποτελούν πρόσθετα θετικά στοιχεία σε μια ταινία που αναμένεται να πρωταγωνιστήσει στην επερχόμενη οσκαρική απονομή.
Πλάι στην ταινία του Μπράνα κυκλοφορεί και μια από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς, το Αζόρ: O Κώδικας του Τραπεζίτη, σκηνοθετικό ντεμπούτο το Ελβετού Αντρέας Φοντάνα. Η ταινία προβλήθηκε σε περιφερειακό τμήμα του περασμένου φεστιβάλ Βερολίνου, έκλεψε τις εντυπώσεις ακόμα κι από τις ταινίες του επίσημου διαγωνιστικού τμήματος, σταδιακά απέκτησε οπαδούς στην κριτική κοινότητα και βρέθηκε σε αρκετές λίστες με τα καλύτερα του 2021.
Με ήρωα έναν τραπεζίτη που μετακομίζει στην Αργεντινή για να ανακαλύψει τι συνέβη στον συνεργάτη του, ο οποίος εξαφανίστηκε μυστηριωδώς, ο Φοντάνα στήνει μια ιδιαίτερη φιλμική εμπειρία, κάπου ανάμεσα στη σάτιρα, τη μαύρη κωμωδία και το συνωμοσιολογικό θρίλερ, που εύκολα μπορεί να ικανοποιήσει τόσο τους φαν του weird cinema όσο κι εκείνους του αμερικανικού σινεμά των ‘70s.
σχόλια